စကားၾကားက စကားမ်ားကိုု နားလည္ျခင္း

စကားၾကားက စကားမ်ားကိုု နားလည္ျခင္း

လူတေယာက္ ေလာကႀကီးမွာ အနွစ္ ၂၀ အစိတ္ေလာက္ အသက္ရွင္လာျပီးျပီဆိုုရင္ လူအခ်င္းခ်င္း စကားေျပာၾကတဲ့ အခါမွာ စကားၾကားက စကားေတြက နားလည္ဖိုု႔လိုုပါတယ္။ အသက္အရြယ္ ရလာျပီဆိုုရင္ လူ႔ေဘာင္ေလာက ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွင္သန္ လည္ပတ္ရတဲ့အခါ သိပ္ျပီး ကေလးဆန္လိုု႔ ရိုုးသားလိုု႔တံုုးအ လိုု႔မရေတာ့ဘူးေလေနာ္။ “ဘာေၾကာတာလဲဟင္ မီးမသိလိုု႔ေညာ္” ဆိုုျပီး နားမလည္ခ်င္ေယာင္ျပီး အရူးကြက္နင္းလိုု႔လဲ မရေတာ့ဘူး။ အဲ့တာမွသာ တခါတခါ ပါလာတတ္တဲ့ စကားၾကားက ဓါးေတြကိုုလဲ ျမင္နိုုင္ ေရွာင္နိုုင္မယ္ေလေနာ္။

တေန႔ နည တင္ထားတဲ့ ဖဘ စေတးတပ္စ္ တခုုကိုု ျမင္ျပီးေတာ့ အေတြးေလးေတြ ေဝမိတာပါ။ ဒါမ်ိဳးေလးေတြကိုု သတိထားေနမိတာေတာ့ၾကာျပီ။ ပိုုစ့္အေနနဲ႔ ေရးျဖစ္ဖိုု႔ အေၾကာင္းက မဖန္လာေသးတာ။ ကိုုယ္တိုု႔ေတြလဲ ေန႔တဓူဝ ေျပာေျပာဆိုုဆိုု ေျပာေနမိၾကတာမ်ိဳးေတြပါ။

ဥပမာ ဆိုုပါေတာ့….

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေမးတယ္…“နင္ငါ့ကိုု ကူမယ္ မဟုုတ္လားဟင္?”

ေနာက္တေယာက္က……“ဘယ္လိုုကိစၥမ်ိဳးလဲ”

အဲ့တာ သူက ကိုုယ့္အကူအညီေတာင္းဆိုုခ်က္ကိုု ဘယ္လိုုျငင္းရမလဲလိုု႔ စဥ္းစားဖိုု႔ ၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွာဖိုု႔ စကားလမ္းေၾကာင္းေနတာပါ။ ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ ေနာက္ထပ္ သူဆက္ေျပာလာမယ့္ တခြန္းက “အဲ…..အဲ့ဒီကိစၥ ဆိုုရင္ေတာ့ ငါမကူနိုုင္ဘူးထင္တယ္ဟ” ဆိုုတာမ်ိဳးပါ။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျပာတတ္ပါတယ္…..“နင့္ကိစၥ ဆိုုတာ ငါ့ကိစၥပဲေပါ့ဟာ” ဆိုုတာမ်ိဳးေလ ၾကံဳဘူးၾကလား?။ အဲ့လိုုေျပာတိုုင္းလဲ တကယ့္တကယ္ အေရးၾကံဳလာရင္ ကူလိမ့္မယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ဘာကိစၥမွန္းေတာင္မသိေသးဘဲနဲ႔ ကူညီမယ္ေျပာေနတဲ့ သူမ်ိဳးဟာ စကားတခုုကိုု လြယ္လြယ္ေပါ့ေပါ့ ေျပာတတ္တဲ့သူမ်ိဳး ျဖစ္ဖိုု႔ ေျပာဖူးတဲ့ စကားတခုုကိုု အလြယ္တကူဖ်က္လိုုက္ဖိုု႔ မတည္ဖိုု႔ လူမ်ိဳးျဖစ္ဖိုု႔ % က ပိုုမ်ားပါတယ္။

အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြမွာ တတ္နိုုင္ရင္ သူမ်ားအကူအညီ မေတာင္းပါနဲ႔ေလ။ ခင္မႈမႈဆိုုတာ တကယ္ေတာ့ အစမ္း (အဆန္းသတ္) သတ္ခံနိုုင္တာမ်ိဳးမဟုုတ္ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လိုု႔ ဂ်ဴး က ဝတၱဳ တိုုတပုုဒ္ေရးဖူးတယ္ထင္ပါတယ္…..အဝါေရာင္ရထားလိုု႔ မွတ္မိေနတာ တကယ္ေတာ့ အဝါေရာင္ရထားမဟုုတ္ဘူး။ မိန္းမနွစ္ေယာက္လား ဘာလား မသိ နာမည္ေတာ့ ေမ့ေနျပီ……သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ တေယာက္က စာလွမ္းေရးျပီး ပိုုက္ဆံေခ်းတာ အဲ့တာ သူ႔တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကိုုေရးတာထင္တယ္။ သူက ဂ်ီပီ ထိုုင္ျပီး ဘဝကိုု ရုုန္းကန္ေနရခ်ိန္ေလ။ တဘက္က ပိုုက္ဆံ ၅၀၀ လားမသိ လွမ္းေခ်းတာ အမွန္ကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ေယာက်္ား နဲ႔အေလာင္းအစားလုုပ္ျပီး ေခ်းတာေလ….က်ီစားျပက္ရယ္ လား မဟုုတ္ေသးပါဘူး။ ထားလိုုက္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

(ဂ်ဴး ပရိသတ္ စစ္စစ္ေတြကေတာ့ သိၾကမယ္)

ခ်စ္သူက “ဒီလိုုဆံုုးျဖတ္ရတာ နွစ္ေယာက္စလံုုးအတြက္ပါ” လိုု႔ေျပာရင္ ေသခ်ာတယ္ အဲ့တာ သူ႔အတြက္ ေကာင္းဖိုု႔ ဒီလိုုဆံုုးျဖတ္တာပါလိုု႔ေျပာတာပဲ။

အဂၤလိပ္ ရုုပ္ရွင္ေတြမွာ ေတြ႔ဖူးၾကတယ္မွလား လူငယ္ကားေတြမွာေလ…….“It is not you, it’s me” ဆိုုတာ။ အဲ့လိုုေျပာရင္ ေကာင္ေလးက ေျပာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္မေလးကေျပာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲ့တာ ျဖတ္စကားပဲ။ နင္နဲ႔ ငါ ျပတ္လိုုက္ၾကစိုု႔ လိုု႔ အဓိပၺါယ္ရပါတယ္

ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကိုု “နင္ငါ့ကိုု မခ်စ္ဘူးဆိုုေပမယ့္လဲ ငါကေတာ့ နင့္ကိုု တသက္လံုုး ေစာင့္ေရွာက္ေနမွာပါဟာ” ဆိုုရင္ အဓိပၺါယ္က မၾကာဘူး ဒီေကာင္ ေနာက္ တေယာက္ေျပာင္းၾကိဳက္ျပီ။ နင္မခ်စ္ရင္လဲ ေနခဲ့လိုုက္ေတာ့ ငါကေတာ့ ဒိုုးျပီ ဆိုုတဲ့ အဓိပၺါယ္ပဲ။

မိန္းမက “ဒီအက်ီ ၤက ေစ်းအရမ္းႀကီးတယ္။ အဲ့ေလာက္ ေစ်းႀကီးတာႀကီး ကိုု ဝယ္မေပးပါနဲ႔ကြယ္” လိုု႔ေျပာရင္ အဓိပၺါယ္က အဲ့အက်ီ ၤေလးကိုု က်မ ၾကိဳက္လိုုက္တာ ဝယ္ေပးရင္ေတာ့ သိပ္ေက်းဇူးတင္မွာပဲ လိုု႔ ေျပာခ်င္တာ။

ရည္းစားေဟာင္းက….“အခ်ိန္ေတြ နွစ္ေတြလဲ ဒီေလာက္ၾကာခဲ့ျပီ၊ အရာရာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ျပီေလ” လိုု႔ ေျပာရင္ ဆိုုလိုုခ်င္တာက နင့္ နဲ႔လြဲသြားတာ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ အခုု ငါ့ဘဝ အရာရာ နင့္ထက္သာေနျပီေလ လိုု႔ေျပာခ်င္တာပါ။

ေယာက်္ားက ထမင္းစားေနတံုုးျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမနဲ႔ တူတူ ရွိေနတံုုးမွာ ဖုုန္းဆက္လာလိုု႔ ခဏတျဖဳတ္ တိုုးတိုုးေလးေျပာျပီး ခ်လိုုက္ျပီးရင္ “ဖုုန္းမွာတာပါကြာ” လိုု႔ေျပာရင္ ေသခ်ာတယ္  အဲ့တာ သူ႔ကိုု ရွာတဲ့ ကိုုယ့္ကိုုမသိေစခ်င္တဲ့ဖုုန္းပဲ။

မိန္းမက “ဒီအက်ီ ၤေလးက ေစ်းေလ်ာ့ေနတာေလ ၁ ေသာင္းခြဲ ပဲ ေပးရတယ္” လိုု႔ေျပာရင္ အဲ့ဒီ အက်ီ ၤက အနည္းဆံုုး ၄ ေသာင္းခြဲ တန္တာ ေသခ်ာျပီ။

တခ်ိဳ႕လူေတြက ေျပာတတ္တယ္……“သူ႔ကိုုမၾကိဳက္လိုု႔ မဟုုတ္ပါဘူး စည္းကမ္း အရ လုုပ္ရတာပါ” လိုု႔ အမွန္ေတာ့ သူ႔ကိုု မၾကိဳက္လိုု႔ ကိုု စည္းကမ္း နာမည္ ခံျပီး လုုပ္တာ ပညာေပးတာပါ။

ကဲ အဲ့ေတာ့ ဘဝမွာ ဒီေလာက္နွစ္ေတြ အထိ အသက္ရွင္လာျပီးျပီးဆိုုရင္ သူမ်ားေတြ ေျပာတဲ့ စကားေတြ ၾကားက စကားေတြ ကိုု ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ အာရံုုစိုုက္ နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေအာင္ျမင္ ဝင္ဆံ့တဲ့ သူေတြျဖစ္ၾကပါေစေနာ္။ သူမ်ား အလြယ္တကူ ပညာျပခံအနွိမ္ ခံရတာမ်ိဳးကလဲ လြဲၾကပါေစကြယ္။

T CHEN

7:34 PM |

18^th Jan 2014 | Saturday

The D’s Place Office

Yangon | MYANMAR  

(၃၄) ရက္ ၾကာေသာ အခါ…….

(၃၄) ရက္ ၾကာေသာ အခါ…….

ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔မိန္းမတေယာက္ လစ္ဗင္းတူဂဲသားေနလာၾကာတာ (၁၀) နွစ္ ေလာက္ေက်ာ္လာျပီးတဲ့ေနာက္မွာ လက္ထပ္လိုုက္ၾကတယ္။ လက္ထပ္ျပီး (၃၄) ရက္လဲ ၾကာေရာ မိန္းမဘက္က ကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းတယ္။ အခ်စ္သစ္ေတြ႔ေနျပီတဲ့ေလ။

ေယာက်္ားက ရင္နာနာ နဲ႔ရင္ဖြင့္လာတယ္။ က်ေတာ္တိုု႔ လက္ထပ္ထားတာ (၃၄) ရက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ (၃၄) ရက္ထဲနဲ႔ သူ႔ဘက္က စိတ္ေျပာင္းသြားျပီလားဗ်ာတဲ့ေလ။

တကယ္လိုု႔သာ သူ႔ဘက္ က ကိုုယ့္ကိုု မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုုရင္ (၃၄) ရက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ (၃၄) နွစ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာမ်ားထူးဦးမွာမိုု႔လိုု႔လဲ။ တကယ္လိုု႔အိမ္ေထာင္သက္ (၃၄) နွစ္ၾကာလာမွ သူက ကိုုယ့္ကိုု မခ်စ္ေတာ့ပါဘူးဆိုုရင္ ပိုုျပီးေတာ့ ရင္နာစရာမေကာင္းေပဘူးလားေနာ္?။

“ဟင့္အင္း” ေယာက်္ားက ျငင္းပါတယ္။ “တကယ့္လိုု႔ (၃၄) နွစ္ ေလာက္သာ သူ႔ကိုု ခ်စ္ခဲ့ရမယ္ဆိုုရင္ အခုုထက္ေတာ့ ခံသာပါေသးတယ္”။

အမွန္တရားကိုု လက္မခံနိုုင္တာ၊ လက္ခံနိုုင္စြမ္းမရွိတာ အျဖစ္အပ်က္က ရုုတ္တရက္ ဆန္လြန္းလိုု႔သာပါ။ အခ်ိန္ အတိုု အရွည္နဲ႔ မဆိုုင္ပါဘူး။

တကယ္လိုု႔သာ (၃၄) နွစ္ ၾကာေပါင္းလာတဲ့ လူနွစ္ေယာက္ ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရး တခုု ျပိဳကြဲ သြားမယ္ဆိုုရင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြက နွေျမာၾကမွာပဲ။ စုုတ္သပ္ၾကမွာပဲ။ ျပီးေတာ့လဲလူ႔ဘဝဆိုုတာ ဒီလိုုပါပဲေလ၊ ဒါမ်ိဳးေတြလဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ဆိုုျပီး လက္ခံ လိုုက္ၾကမွာပဲ။ အဲ့လိုုပဲ (၃၄) ရက္ၾကာ ပဲ ခံတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးတခုုကိုုလဲ စုုတ္သပ္ျပီးေတာ့ ေစာေစာ စီးစီး မခ်စ္နိုုင္ေတာ့တာ သိလိုု႔လမ္းခြဲလိုုက္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ကေလးေတြ ဘာေတြ မရွိေတာ့ သိပ္မခက္ခဲဘူးေပါ့ ဘာညာ ေျပာျပီးေတာ့ လူ႔ဘဝမွာ ဒါမ်ိဳးေတြလဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလ ဆိုုျပီး ျပီးသြားမွာပါပဲ။ ခံစားရတဲ့ သူ၊ ခ်စ္ရတဲ့ သူအဖိုု႔ေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီး ျပိဳက်သလိုုေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒါသည္လဲလူ႔ဘဝပဲ မဟုုတ္လား။

အခ်ိန္ ၾကာတယ္ တိုုတယ္ ျမန္တယ္ ေစာတယ္ ဆိုုတာ တကယ္ေတာ့ ဘာမွ အဓိပၺါယ္သိပ္မရွိလွပါဘူးေလ။ ခ်စ္တယ္ မခ်စ္နိုုင္ေတာ့ဘူးဆိုုတာကသာ အဓိက အခရာပါ။

ကိုုယ္ကေတာ့ အဲ့ဒီေယာက်္ားကိုု တခုုပဲ ေျပာျပခ်င္မိတယ္။ (၃၄) ရက္ပဲ ခံတယ္ဆိုုတဲ့ အဲ့ဒီ အိမ္ေထာင္ေရးတခုုမွာ တကယ့္ ျပႆနာဟာ အဲ့ဒီ (၃၄) ရက္ထဲမွာသာ ရွိတာ၊ အဲ့ဒီ (၃၄) ရက္ထဲနဲ႔ျဖစ္တာ မဟုုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ျပႆနာ အရင္းအျမစ္ က အဲ့ဒီ လက္ထပ္ျပီးတဲ့ (၃၄) ရက္ မတိုုင္မီ လစ္ဗင္းတူဂဲသား အတူတူေနလာခဲ့ၾကတဲ့ (၁၀) နွစ္ ထဲမွာ ရွိေနတာပါ။

ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္လဲ မညာေနပါနဲ႔ေလ။ အဲ့ဒီ အတူတူေနခဲ့တဲ့ (၁၀) နွစ္တာ ကာလကလဲ ပန္းခင္းေသာလမ္းေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုုပဲ ဘဝရဲ႕ခလုုတ္ကန္သင္းေတြ ရွိခဲ့မွာပါပဲ။ ေယာက်္ားေလးဘက္က တခါတေလ ဘာမွမဟုုတ္ပါဘူး လိုု႔ သိပ္မခံစားခဲ့တဲ့ မခံစားတတ္တဲ့ လက္မခံတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ မိန္းမေတြအတြက္ေတာ့ ထိထိရွရွခံစားရတတ္ပါတယ္။ တခါတခါ မိန္းမေတြဘက္က တြဲလာတာလဲ ၾကာလွျပီ။ ပတ္ဝန္းက်င္အျမင္ေတြကလဲ ရွိေသးတယ္၊ ဒီလိုုနဲ႔ ဇာတ္ေျမာႀကီးကိုု ယူလိုုက္ၾကရင္မ်ား အသစ္စနိုုင္ေလရဲ႕ဆိုုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ထပ္ျဖစ္လိုုက္တာမ်ိဳးလဲ ရွိနိုုင္တယ္။ လက္ထပ္လိုုက္ရင္မ်ား ဘဝ အသစ္တခုု စလိုု႔ ျဖစ္နိုုင္မလားဆိုုျပီးေတာ့ေပါ့။

ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုုတာ ဘယ္တံုုးကမွ အက္ေၾကာင္းထေနတဲ့ ဒါဏ္ရာနဲ႔ အခ်စ္ေရးတခုုကိုု တကူကယ္နိုုင္ပါဘူးေလ။ အက္ေၾကာင္းထေနတဲ့ အခ်စ္တခုုဟာ အက္ေၾကာင္းထေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး တခုုကိုုပဲ အစျပဳေစမွာပါ။

A Chen

3:08 AM |

Thursday | January 2014  

Auruem Palace Hotel | Nay Pyi Taw | MYANMAR

ဃ်ဴး - စံုုေဏယက္ ဏဲ့ ဠ ြဳမ္းေလခ်င္း

  

ဃ်ဴး - စံုုေဏယက္ ဏဲ့ ဠ ြဳမ္းေလခ်င္း 

ဂ်ဴး ကိုု ဘယ္က စၾကိဳက္လဲဆိုုေတာ့ ခ်စ္သူေရးတဲ့ က်မ ရဲ႕ ညေတြကေနစၾကိဳက္တာ ဝတၱဳက ဘိုုဆန္တယ္ေလ အဲ့ေတာ့ ဘိုုဆန္တဲ့ ကိုုယ္က ၾကိဳက္တာေပါ့ 

ေနာက္ေတာ့ အမွတ္တရ ကေန ျမစ္တိုု႔ မိန္းမ ပင္လယ္ မိုုး ေၾကမြ သစ္ပင္ စတာေတြ ဆက္တိုုက္ဘတ္ျဖစ္တယ္ 

အဲ ေနာက္ပိုုင္း လရဲ႕ေအာက္ဘက္ကေန စလိုု႔ သိပ္မၾကိဳက္ေတာ့ဘူးလုုိ႔ေျပာရမယ္ သိုု႔ေသာ္ ပုုဂၢိဳလ္ စြဲၾကီးသူမိုု႔ ဘတ္ေတာ့ ဘတ္ျဖစ္ေနတယ္ အရင္လိုုလက္ရာလးမ်ား တဖန္ျပည္လည္ ခံစားရဦးေလမလား ဆိုုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔႔ပါ

သိုု႔ေသာ္ ေနာက္ပိုုင္း တိမ္နဲ႔ခ်ည္တဲ့ၾကိဳး ၾကယ္စင္တံတား ပိုုခ်စ္တဲ့သူ ဆံုုေနလ်က္ ကိုုယ္မင္းကိုု ခ်စ္သူလား စတာေတြကေတာ့ တူတူခ်ည္းပဲ ထင္တယ္ ဂ်ဴး ဟာ အေရးအသားပိုုင္းမွာ ေကာင္းတာ လက္ခံတယ္ သိုု႔ေသာ္ ဇာတ္အိမ္တည္ေဆာက္ပံုုမွာ အားနည္းတယ္လိုု႔ဆိုုခ်င္တယ္

(ဒီေနရာမွာ ခခထ ကိုု ယွဥ္ေျပာခ်င္တာေတာ့ မဟုုတ္ သိုု႔ေသာ္ သူက ေရးအားလည္းေကာင္းတယ္ ဇာတ္အိမ္လဲခိုုင္တယ္) သိုု႔ေသာ္ မတူတာနွစ္ခုု ကိုုယွဥ္ေျပာလိုု႔ေတာ့မရေပဘူး Bobby Soxxer နဲ႔ စိုုးစႏ̔ၵာထြန္း ကိုုယွဥ္သလိုုျဖစ္ေနတယ္ အရသာခ်င္းက ဘာမွမဆိုုင္ နွစ္ေယာက္စလံုုး သူ႔လိုုင္းနဲ႔သူေကာင္းေနတယ္ သိုု႔ေသာ္ ယွဥ္ေျပာလိုု႔ ရေကာင္းေသာ အရာမ်ား မဟုုတ္

ေျပာခ်င္တာ ခခထ က ဇာတ္အိမ္တည္ေဆာက္တာ ခိုုင္တယ္ သိုုင္းသိုုင္းဝန္းဝန္း ရွိတယ္ ဇာတ္ရုုပ္ေတြလဲ ေကာင္းတယ္ ေရးအား ေကာင္းမေကာင္းကေတာ့ စာအုုပ္အထူကိုုသာၾကည့္ေပေတာ့

ဂ်ဴးကေတာ့ အေပၚကေျပာထားတဲ့ ေနာက္ပိုုင္း အုုပ္ေတြမွာ ဇာတ္လမ္းေတြဆင္ေနတာပဲ

ဥပမာ

မိန္းမက ပညာတတ္ အေၾကာင္းမဲ့ မာန ႀကီး ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ခ်တာ ညံ့ သိုု႔ေသာ္ ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္

ေယာက်္ားက်ေတာ့လဲ အျမဲ ကြ်တ္ဆတ္ဆတ္ ဇာတ္ေကာင္ မိန္းမ ထက္ အျမဲ ည့ံ
ေနာက္တခုုက အခုုေနာက္ပိုုင္းေရးတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ျမဝန္းထရံတိုု႔ အင္ၾကင္းေဝတိုု႔ နာမည္ေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္ ကိုုယ္ေတာ့ မ်က္စိထဲ နွင္း ကိုုပဲ ေျပးေျပးျမင္ေနတယ္ ေျပာခ်င္တာ တူတဲ့အခ်က္ေတြရွိတယ္ (မိန္းမက ပညာတတ္ အေၾကာင္းမဲ့ မာန ႀကီး ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ခ်တာ ညံ့ သိုု႔ေသာ္ ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္ ) စတာေတြ

ျဖိဳးလိုု ကိုု မိန္းမ အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ အင္ၾကင္းေဝ ပဲ ကိုုယ္လိုုခ်င္တာ ကိုု မသိတာလား သိလ်က္နဲ႔သတၱိမရွိတာလား အိမ္စိုုးေမ ကိုု သတိရေစတယ္

အဲ့လိုုပဲ မင္းသားေတြကလဲ ဘယ္လိုုၾကည့္ၾကည့္ ယုုေမာ္ နဲ႔ဆင္တာေတြ ရွိေနတယ္

ကိုုယ္ ျမင္ခ်င္တာ နႏၵလိုု ရည္မြန္ေပမယ့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း နမ္း ပစ္တတ္တဲ့ ေယာက်္ားမ်ိဳး

ေမာင့္ လိုု ေပါင္မုုန္႔ေထာပတ္သုုပ္ နဲ႔ေခ်ာ့ ရင္ စိတ္ေျပလြယ္ေပမယ့္ အလိမ္မာ အိမ္ပါကိုုသာ ယူမယ့္ ေယာက်္ားမ်ိဳး

စတဲ့ ဇာတ္ေကာင္မ်ိဳးေတြ ျမင္ခ်င္မိတယ္

ေနာက္ ျမစ္တိုု႔၏ က မ်က္လံုုးေမွးေမွး နဲ႔ ေကာင္ ေနာက္ မိုုးထဲက အူေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္

ဒီ ဆံုုေနလ်က္ မွာလဲ ဂ်ဴးက ေနာက္ဆံုုး စာမ်က္နွာေတြနားမွာ အမွတ္တရ လိုုလိုု အတင္း ျပန္ၾကိဳးစားတယ္ လိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္ သိုု႔ေသာ္ အရသာ က မရေတာ့ဘူး စိတ္လႈပ္ရွားမႈ chemistry

ဥပမာ စာမ်က္နွာ ၃၂၂ ကေန ၃၂၅ လိုုမ်ိဳးေတြ လစ္ဗင္းတူ ၈ဲသား အေရးအသားမ်ိဳးကိုု ျပန္လည္ အသက္သြင္းဖိုု႔ ၾကိဳးစားေနတာမ်ိဳး

ေနာက္ျပီး သီခ်င္းစားသားေတြပန္းခ်ီကားေတြအေၾကာင္း ေမြးေန႔လက္ေဆာင္စာအုုပ္အေနနဲ႔ ထည့္တာကလဲ နိုုဝင္ဘာမိုုး တိုု႔ ခ်စ္သူေရးတဲ့ည တိုု႔ကိုု တပိုုင္းတဆ ျပန္ျမင္ေနရတယ္

အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ အရင္ ဂ်ဴး လက္ရာ ကိုု အရမ္း ေမွ်ာ္လင့္ေနျပီးေတာ့ (သူ႔လက္ရွိ အသက္ အျမင္ေတြကိုု ထည့္မတြက္ပဲ ရသ ေရးသူ စစ္စစ္ လက္ရာ) ထင္သလာက္ ျပန္မရတဲ့ အခါ ပုုဂိၢဳလ္စြဲစာဘတ္သူတေယာက္အေနနဲ႔ အားမလိုုအားမရ ျဖစ္တာမ်ိဳးပါပဲ။

တီခ်မ္း

ညေန ၆ နာရီ ၄၈ မိနစ္ 

ေရႊနန္းေတာ္ ဟိုုတယ္ 

ေနျပည္ေတာ္ 

ျမန္မာ။