စာေပ ကိုုယ္ခံအား နဲ႔ ရိုုမန္ေဘာထ္

Roman bot’ world

ေအာင္ရင္ျငိမ္း စာအုုပ္ကိစၥ ကိုု ခုုတေလာ အေျပာမ်ားေနၾကပါတယ္။

ဘယ္လိုုစာအုုပ္ပဲ ထုုတ္ထုုတ္ပါ။ စာဘတ္သူသာ ကိုုယ္ခံအားေကာင္းရင္ ေရြးခ်ယ္ဘတ္ရႈ နိုုင္မွာပါပဲ။ အလြယ္ရေတာ့ ကေလးေတြ ပိုုလက္လွမ္းမီလာတာ ဟုုတ္ပါတယ္။ သိုု႔ေသာ္ အခုု က ဘာေခတ္လဲ။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဒီဟာေတြ က မရခ်င္အဆံုုး မျမင္ခ်င္အဆံုုး မလိုုခ်င္မွ ဘံုုးေပါလေအာ ပါ။

အခုုလိုု ဘယ္လိုု သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကိုုမဆိုု လွ်ပ္တျပတ္အတြင္းရနိုုင္တဲ့ ေခတ္ျမန္ အင္တာနက္ေခတ္မေျပာနဲ႔ ကိုုယ္ေတြ ၁၃၊ ၁၄ နွစ္ ေလာက္........ကိုုယ့္အကိုုေတြ အဲ့အရြယ္ေလာက္၊ ကိုုယ့္ဦးေလးေတြ အဲ့အရြယ္ေလာက္ ကတည္းက အျပာစာေပ ဆိုုတာ ရွိေနတာပါပဲ။ မႏၱလာေမာင္ေမာင္တုုတ္တိုု႔ ေပါက္ေက်ာ္မ တိုု႔ ကမာၻေက်ာ္ရတနာ ဝင္းထိန္ တိုု႔ဆိုုတာမ်ိဳး နဲ႔ ကိုုယ္ေတြ ၾကီးျပင္းခဲ့ၾကရတာပါပဲ။

အျပာစာေပကိုု အဆိပ္အေတာက္စာေပဆိုုတာမ်ိဳးေျပာေနတာထက္ စာေပဆိုုတာမ်ိဳးက အမ်ိဳး အစားစံုုရွိသင့္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက အျပာစာေပဆိုုတာမ်ိဳးကလဲ အသိပညာျပည့္စံုုျပီး အရြယ္ေရာက္ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ရွိသင့္တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရး စာေပတစ္မ်ိဳး လိုု႔ျမင္ ပါတယ္။

နႈိင္းယွဥ္ေျပာရမယ္ဆိုု…….ရွင္မိုုး၊ လြန္းထားထား၊ မီကိုုဇူးဇင္၊ နိုုကိုုဇူးဇင္၊ စတဲ့ အေပ်ာ္ဘတ္စာေပေတြ၊ စိတ္ကူးယဥ္စာေပ ဆိုုတာေတြလဲ လူငယ္ေတြကိုု ဘာမွ ထူးျပီး အက်ိဳးျပဳတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အဲ့လိုုေျပာလိုု႔ ေဖျမင့္ တိုု႔ ညီညီနိုုင္တိုု႔ ေနဇင္လတ္တိုု႔လိုု တိုုးတက္ႀကီးပြားေရးေတြပဲ ဘတ္ေနရမယ္ မဆိုုလိုုပါဘူး။ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေတြ နဲ႔ လဲ ဘဝဆိုုတာ အားေပးေနလိုု႔ျပီးတာ မဟုုတ္ပါဘူး။

ဘဝဆိုုတာ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္လိုုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ရွိသလိုု၊ မင္းသႌခ လိုု မင္းျမတ္သူရလိုု ေမာင္ဝံသ ရဲ႕ ေရွ႕ေနႀကီး ပယ္ရီေမဆင္လိုု စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာ ဆိတ္ဖြားတိုု႔၊ ပ်ားဆြဲေသာ မုုတ္ဆိတ္ တိုု႔ ကိုုယ့္ မိဘ ကိုု သတ္သြားလိုု႔ လက္စားျပန္ေခ်တဲ့ အက္ရွင္လိုုမ်ိဳး တေန႔ေသာအခါ သာယာေသာ ေျမလတ္ျမိဳ႕ေလးက ရိုုးသားၾကိဳးစား လူငယ္ေလး နဲ႔ သူ႔ကိုု မာယာ နဲ႔ မွ်ား ျမဴဆြယ္စားတဲ့ ထမင္းဆိုုင္ရွင္ အပ်ိဳႀကီး မမ လိုု စာအုုပ္မ်ိဳး၊ မည္ကဲ့သိုု႔ လုုပ္လိုုက္သည္မသိ ရန္သူေတြအတံုုးအရံႈးက်ဆံုုးကုန္တယ္ ဆိုုတဲ့ ဘုုန္းၾကြယ္မ်ိဳး၊ ေနလင္းေအာင္မ်ိဳး၊ ေဒသႏၱရ ဗဟုုသုုတ အလိုု႔ငွာ ျမိဳင္ရာဇာ ကတြတ္ပီ လိုုမ်ိဳး၊ မုုတ္ဆိုုးေက်ာ္ ဖိုုးေထာ္ လိုုမ်ိဳး၊ အပ်င္းေျပ ရယ္ေမာေစရတဲ့ ေရႊအိေရႊဘုုတ္ ေလးမြန္ေထြးမြန္လိုုမ်ိဳး၊ အစဥ္အရမ္းမိတဲ့ရွင္ဂြမ္းဂိြ၊ ေတာင္တန္းက အပ်ိဳ ေယာင္ယမ္းထငိုုတဲ့ ေညာင္ရမ္းဂြတိုုလိုုမ်ိဳး၊ အရီးညႊန္႔ ဘူးညႊန္႔ ဒိုုင္းေညာင့္ တတ္တဲ့ အာဖ်ံကီြးလိုုမ်ိဳး၊ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား ကိုုပူစီ၊ ေမာင္စူပါ၊ ဒီလံုုး လိုုမ်ိဳး၊ ျဖဴျဖဴ စိတ္ကူးယဥ္သြားလိုု႔ပါ ေဖေဖ ဆိုုတဲ့ စာေပမ်ိဳး၊ မဂၤလာေမာင္မယ္လိုုမ်ိဳး၊ မိုုးေသာက္ပန္းလိုုမ်ိဳး၊ ေတဇ လိုုမ်ိဳး၊ တိုု႔ေက်ာင္းသားလိုုမ်ိဳး၊ ဂရင္းညီေနာင္ ပံုုျပင္တစ္ရာလိုုမ်ိဳး၊ နုုယဥ္ လိုုမ်ိဳး။ အီစြတ္ပံုုျပင္လိုုမ်ိဳး စာအုုပ္ေတြ လိုုသလိုု ဆရာသခင္ ဘေသာင္း ဘာသာျပန္တဲ့ အာေရဗီယံနိုုက္ထ္ တစ္ေထာင္တည လိုုမ်ိဳး (စကားမစပ္ သူလဲ ေတာ္ေတာ္ “ျပာ”ပါတယ္) စာေပေတြလိုုသလိုု၊ ပရာဒိုု နဲ႔ တန္းဝင္လာ ေကာင္မေလးကိုု ဟန္းဖုုန္း လက္ေဆာင္ေပး(တလံုုး သိန္း ၄၀ ေခတ္ကေနာ္) ညက ဖုုန္းဆက္မယ္ မကိုုင္မေနရလိုု႔ ခပ္မိုုက္မိုုက္ပံုုစံနဲ႔ေျပာ………..ျမီးေကာင္ေပါက္မေလးေတြအရမ္းေၾကြ သိုု႔ေသာ္ အက်ိဳးေတာ့ မရွိ စတဲ့ စာအုုပ္မ်ိဳးေတြလဲ လိုုတာပါပဲ။

ေျပာခ်င္တာ စာဘတ္သူေတြရဲ႕အသက္အရြယ္ အသိဥာဏ္ အလိုုက္ စာေပအမ်ိဳးအစားမ်ိဳးစံုုလိုုတယ္ဆိုုတာေျပာခ်င္တာပါ။ စာဘတ္နာလာတာနဲ႔အမွ်၊ စာဘတ္တတ္လာတာနဲ႔အမွ် စာဘတ္ျခင္းဆိုုင္ရာ ကိုုယ္ခံအားေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္၊ အဲ့တာဆိုု ဘယ္လိုုစာေပမ်ိဳးက ကိုုယ့္ခ်င္ခ်ဥ္းကိုု အာသာေျပေစသလဲ ဆိုုတာ ကိုုယ့္ဘာသာ ရွာေဖြဘတ္ရႈတတ္လာပါလိမ့္မယ္။

ေျပာခ်င္တာက ထုုတ္ခ်င္တဲ့သူ သူ႔ဘာသာ ထုုတ္ မဝယ္ဘဲေနလိုု႔ရတယ္၊ မဘတ္ပဲေနလိုု႔ရတယ္။ ကေလးေတြလက္လွမ္းမီတာ မမီတာ ေျပာမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ က်ေတာ္တိုု႔ ကေလးဘဝကတည္းက ဒါေတြ လက္လွမ္းမီခဲ့ပါတယ္ လိုု႔ပဲ ေျပာပါရေစ။

ဗဟုုသုုတ ကေတာ့ ယူေသာ္ရ၏ လိုု႔ပဲ ေျပာမလား။ တီခ်မ္း မိုုတိုု အတိုုင္း လွ်ာရွည္ေလ ေတြ႔ရွိေလ လိုု႔ပဲ ေျပာမလား……မီကိုု နိုုကိုု တိုု႔ ဘတ္ေတာ့လဲဘယ္ေတာ့မ်ား အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ အဖြားက အေမြေတြ လာပံုုေပးမလဲ၊ နွိပ္စက္ၾကတဲ့ နွိမ္ၾကတဲ့ ညီအကိုု ေမာင္နွမ ဝမ္းကြဲေတြ ကိုု ဘယ္လိုု လက္စားေခ်လိုုက္ရမလဲ၊ ေဟာ လမင္းမိုုမိုု တိုု႔လိုု အခ်စ္အိမ္ေထာင္ေရး ဘာညာ က်ေတာ့ ငါ့ အလွည့္က်ရင္ေတာ့ ေယာကၡ မေတြ နဲ႔ မတည့္တာ မျဖစ္ေအာင္ အိမ္ခြဲေနမယ္၊ တစ္လ တခါေလာက္ ေတြ႔ေတာ္ျပီေပါ့၊ ဟိုုဘက္အမ်ိဳး ဒီဘက္အမ်ိဳး စကားအရႈပ္အရွင္း မျဖစ္ရေအာင္ အိမ္ေထာင္က်ျပီးရင္ေတာ့ စိတ္ေပါင္း ကိုုယ္ခြာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုုယ္ေပါင္း စိတ္ခြာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနၾကေကာင္းတယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ အျပာစာအုုပ္ဘတ္ေတာ့ ေကာင္မေလး နဲ႔ ေကာင္ေလး ခ်ိန္းေတြ႔ၾက မွားၾက ဆိုုတာမ်ိဳး ဘတ္ရရင္ ကိုုယ့္အလွည့္ က် အဲ့လိုု မျဖစ္ေအာင္ ငါ ဘယ္လိုုထိန္းမယ္လိုု႔ယူေပါ့၊ ကိုုယ့္အလွည့္က် ငါဘယ္လိုု ဇိမ္ခံလိုုက္မယ္ လိုု႔ စဥ္းစားရင္လဲ သေဘာေတာ္ရွိပါပဲ။

စာအုုပ္ကိုု ေၾကျငာေပးေနတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ လူေတြမွာ အေကာင္းအဆိုုး ရွိသလိုု ကိုုယ္ဘယ္လိုုလူ နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း လုုပ္မယ္ဆိုုတာ ကိုုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈပါ။ ကိုုယ္ဘယ္လိုုစာအုုပ္ဘတ္မယ္ဆိုုတာလဲ ကိုုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈပါ။ တခုုပဲ ကိုုယ္ခံအားေတာ့ ေကာင္းပါေစ။

မေရးတာၾကာလိုု႔ နည္းနည္းရွည္ရွည္ေလး ေရးလိုုက္ပါတယ္။

တီခ်မ္း

25^th June 2014

Yangon | MYANMAR

 Note:

စာအုုပ္ကိုု မဘတ္ရေသးပါဘူး၊ သူမ်ားေတြ ေရးတဲ့ ရီဗ်ဴးေတြ ဓါတ္ပံုုရိုုက္တင္ၾကတဲ့ ဟိုုတမ်က္နွာ ဒီတမ်က္နွာ ပဲဘတ္ရပါေသးတယ္။ သိုု႔ေသာ္ ေျပာခ်င္တာ အေၾကာင္းအရာ အဓိက မဟုုတ္ဘဲ ေရြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ စာေပ ကိုုယ္ခံအား မိုု႔ ေရးလိုုက္ပါတယ္။