Sunday, April 25, 2010

ဟိုကၠဴ ေခတ္စမ္း ထရိုင္ခ်င္း

ဟိုကၠဴ ေခတ္စမ္း ထရိုင္ခ်င္း

ေဝးေနေတာ့လဲေနာ္
ခ်စ္သူေမာင္ ဘယ္ေရာက္ေနလို႔
မယ့္မွာတကာတမ္း

ေတြးေလေပါ့မယ့္မွာ
ေရာ္ရြက္ေၾကြ ျပန္လာလိမ့္မယ္
မွန္းဆကာ ေမွ်ာ္မွန္း

လြမ္းေနတဲ့စိတ္ေတာ္
ေဆြးေလေလ ေဘးေျပေစဖို႔
ညိဳးလ်ကာသာပမ္း

နန္းမေတာ္ မိမိခ်မ္း
သာသနာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၂ ခု
ကဆုန္ လဆန္း

Saturday, April 24, 2010

ထမင္းပြဲ

ထမင္းပြဲ

တိမ္ေတြေတာင္ညိဳ
ေရာက္လာေပါ့ ညခ်မ္း
ခ်စ္တဲ့သူ အိမ္ျပန္လမ္း
လည္ဆန္႔လို႔ မွန္း

မင္းပူပူ
ဟင္းခပ္ရည္ ဆူဆူေလးနဲ႔
ျပန္လာမယ့္ မယ့္လင္ေမာင္ကို
ဝိုင္းျပင္လို႔တမ္း

မယ္တို႔မွာ ေၾကးကယ္မျပည့္တာေၾကာင့္
ရိုးဆင္းတဲ့ ညေနစာ
ဆူးပုပ္ကိုေရပူခပ္
ဟင္းလုပ္လို႔ ဟတ္

ဆားေထာင္းနဲ႔ မိုးေမွ်ာ္
ဟပ္ပါမွ ရႉးရွဲ
ေမာေမာနဲ႔ နယ္ကာဟဲ
သုဓာ သို႔ပဲ

နန္းမေတာ္ တီခ်မ္း
သာသနာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၂ ခု
ကဆုန္ လဆန္း

Thursday, April 22, 2010

တခ်င္း

တခ်င္း

ေမွာင္လာေတာ့လဲေနာ္
ေမာင္မလာေေတာ့ေမွ်ာ္
ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္
ေပၚမလာကိုယ္ေတာ္
ေတြးေလေပါ့ မယ့္မွာ
တမ္းကာတေသာ္လည္း
မွန္းကာဆ ေဖာ္မြဲ
ေဆြးေပါ့စိတ္ထဲ

နန္းမေတာ္ မိမိခ်မ္း
သာသနာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၂ ခု
ကဆုန္ လဆန္း

Wednesday, April 21, 2010

လွတယ္လို႔ေျပာၾကတဲ့ လက္

စာမေရးတာၾကာေတာ့ ဘာေရးရမွန္းမသိပါဘူး အမွန္ေျပာတာပါ အဆက္ျပတ္ေနတာ ရာစုနဲ႔ခ်ီေနသလိုပါပဲ ဒီနွစ္သၾကၤန္ကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ေကာင္းေကာင္းနားရတယ္ေျပာရမွာပါ ပိုက္ဆံစရွာကတည္းက ဒီလို သၾကၤန္မွာ ေကာင္းေကာင္းမနားရတာ ၾကာလွေပါ့ အလုပ္လုပ္ရင္လုပ္ မလုပ္ရင္လဲ ကဲပါတယ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကဲရတာနည္းပါတယ္ေလ အဲ့လိုနဲ႔ပဲ သၾကၤန္ေတြေတာင္ အခါခါ ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့တာ မ်ားလွျပီ...
ခုနက ေျပာသလို စာမေရးတာၾကာေတာ့ ေရးစရာရွာရပါတယ္ ရွားကုန္တာေတာ့မဟုတ္ပါ ဂ်မ္းျဖစ္ကုန္တယ္ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ ေခါင္းက တန္းမထြက္ဘူး အဲ့တာေၾကာင့္ အေလ့အက်င့္ကလဲတကယ္ကို လိုတာပါပဲ စာကို ဟုတ္ေသာ္ရွိမဟုတ္ေသာ္ရွိ ေန႔တိုင္းေရးေနဖို႔ကေတာ့ တကယ္ကိုက်င့္ယူရမယ္ထင္ပါတယ္
အဲ့တာနဲ႔ပဲ ပံုေတြျပန္လွန္ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အရင္ ၂၀၀၇ ခုနွစ္ သၾကၤန္ကာလ တရုတ္ျပည္ ရွန္ဟိုင္းျမိဳ႕ကိုအလည္ေရာက္ခဲ့တံုးက ဝယ္ခဲ့တဲ့ ဆြဲၾကိဳးေလးတခုကို သြားေတြ႔ပါတယ္ ေအာက္ကပံုမွာၾကည့္ပါ
အထဲမွာပါတာက ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာၾကတဲ့ four leaf clover ပါ ကလိုဗာဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ျမက္ပင္အမ်ိဳးအစားဝင္ ပန္းတမ်ိဳးပါပဲ ပန္းလို႔ေတာင္ မသတ္မွတ္ၾကဘူးနဲ႔တူပါတယ္ ထားပါေတာ့ ပန္းျဖစ္ျဖစ္ ျမက္ျဖစ္ျဖစ္ ခုဒီ အာတီကယ္မွာေတာ့ သူက မင္းသားပဲ (မင္းသမီးလို႔ ေျပာရင္လဲရပါတယ္)
အမွန္က ကလိုဗာေတြဟာမ်ားေသာအားျဖင့္ ၃ ရြက္ပဲရွိတတ္ၾကပါတယ္ အဲ့တာ ၄ ရြက္ရွိရင္ ကံေကာင္းတယ္ ဘာညာေပါ့ေနာ္ အဲ့လို ယူဆၾကပါတယ္ ၄ ရြက္ထက္ပိုတာေတြလဲရွိပါတယ္ အမ်ားဆံုးက ဘယ္ေလာက္အထိလဲဆိုရင္ ၂၁ ရြက္ထိပါ အဲ့တာက ၂၀၀၈ ဂြ်န္ မွာတံုးက လူတေယာက္က အရင္ ဂရင္းနစ္ စံခ်ိန္စာအုပ္မွာ ၁၈ ရြက္နဲ႔ သူတင္ခဲ့တဲ့ ရက္ေကာ့ကိုပဲ ထပ္ခ်ိဳးတာပါ။ ၾကည့္ရတာ အဲ့လူက ဘာအလုပ္မွမလုပ္ပဲ ကလိုဗာေတြပဲရွာေနပံုရပါတယ္ အဲ့တာကိုကလဲ သူ႔အလုပ္ျဖစ္ေနနိုင္တာပဲေလေနာ္
အဲ့လိုမ်ား ကိုစိတ္ဝင္စားတာကိုပဲ လုပ္ရျပီး ပိုက္ဆံ ရမယ္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ တခါတခါ ေတြးမိတာ ဝန္ခံခ်င္ပါတယ္ အဆိုေတာ္ေတြ ပန္းခ်ီဆရာေတြ စာေရးဆရာေတြေပါ့ေလ အဲ့တာေၾကာင့္မ်ား ကိုလဲ စာေရးဖို႔ၾကိဳးစာေနမိတာလားမသိပါဘူး ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုေရးပံုမ်ိဳးနဲ႔ဆို ငတ္မယ္ဆိုတာပါပဲ
ခုနေျပာသလိုေပါ့ ကလိုဗာေတြက အမ်ားအားျဖင့္ ၃ ရြက္ပါ ခုဟာေလးကေတာ့ ၄ ရြက္ေတြ႔လား အဲ့တာကလဲ ဒီလိုေလ ဇာတ္လမ္းရွိတယ္ တကယ္ကို ဇာတ္လမ္းရွိတာပါ တရုတ္ျပည္ကရိုက္ရိုက္ေနတဲ့ အဆက္ကားေတြၾကည့္ဖူးၾကတယ္ဟုတ္ အဲ့လိုပါပဲ ေဟာင္ေကာင္က တရုတ္အမည္ စီ့ယဲ့ေျခာတ္ [(အရြက္ေလးရြက္ပါတဲ့ ျမက္) အမွန္ကေတာ့ ခုနကေျပာတဲ့ သိုးေဆာင္းဘာသာနဲ႔ four leaf clover ပါပဲ] ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ ရုပ္ရွင္တကားရိုက္ခဲ့ဘူးပါတယ္ ခုေခတ္စားေနတဲ့ F4 လိုကားမ်ိဳးပါ လူငယ္ၾကိဳက္ ခ်စ္ၾကိဳက္ကြဲညား soap opera ေပါ့ အဲ့တာေလးကို ကိုယ္ ရွန္ဟိုင္းေရာက္ေတာ့ ေတြ႔တာနဲ႔ဝယ္ျဖစ္ပါတယ္ နွစ္ခု ပါ တခုကေတာ့ အခ်စ္ဆံုးခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ တခါက လူတေယာက္ဆီမွာ (ထားပါေတာ့)
ခုလဲ ဘန္ေကာက္မွာ အမ်ားႀကီးေတြ႔ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အစစ္မဟုတ္ဘူး ပလပ္စတစ္နဲပ လုပ္ထားတာ တီအခု ပံုထဲက ဆြဲျပားေလးထဲမွာပါတာက ပန္းအစစ္ေလးေလ....ေအာ္ အဲ့တာနဲ႔ ခုနက ေျပာလက္စ အဲ့ဒီပန္းအေၾကာင္းေျပာျပအံုးမယ္ ဘာလို႔ အရြက္ေလးရြက္ပါရင္ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာၾကတာလဲဆိုတာကိုေပါ့ ေရွးရိုးစဥ္ဆက္ ေျပာလာၾကတဲ့ ပါးစပ္ ပံုျပင္ေတြကေန လာတဲ့ အယူအဆတခုေပါ့ေလ ဘယ္လိုယံုၾကည္ၾကလဲဆိုေတာ့ ပထမတရြက္က ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပါတဲ့ ဒုတိယတရြက္ကေတာ့ သစၥာတရားေပါ့ တတိယတရြက္က အခ်စ္ပါတဲ့ အဲ ေနာက္ဆံုး စတုထၱအရြက္ကေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းကို ရည္ညႊန္းပါတယ္တဲ့ ယံုေသာ္ရွိမယံုေသာ္ရွိေပါ့ တီလဲ အခ်စ္ကို ရူးမိုက္တံုး အရြယ္ကေတာ့ ယံုတာေပါ့ ရင္ခုန္စရာေကာင္းတာကိုးေနာ္ ယုတိၱရွိရွိ မရွိရွိေလ ရိုမန္တစ္ဖို႕က ပိုအေရးႀကီးတာမွလား ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကို စြတ္မယ္ဆိုတာေတာင္ ယံုၾကေသးတာပဲေလေနာ့ ခုဟာကလဲ ရွားတယ္ေလ ပံုမွန္က ၃ ရြက္ပဲလာတာ သူက ရွားရွားပါးပါး ၄ ရြက္ ေနာက္ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ လွတယ္ေလ ကဲ ၾကည့္....မလွဘူးလား



လက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ လက္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္ လွတဲ့လက္ မလွတဲ့လက္ အဲ့လိုပဲ လကၡဏာ လို႔ေခၚတဲ့ လက္ဖတ္တဲ့ပညာရပ္ စသျဖင့္ေပါ့ေလ ေနာက္အနုပညာသမားလက္ အလုပ္ၾကမ္းသမားလက္ ဆိုတာေတြလဲရွိပါေသးတယ္
ခုဟာကေတာ့ လွတယ္လို႔ မၾကာခဏ ခ်ီမြမ္းခံ အေျပာခံရတဲ့ လက္ပါ
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီပိုစ့္ကို ေရးျဖစ္တာ နန္းညီရဲ႕ ပိုစ့္ တခုခုကို ဖတ္မိရင္း သူက လွတယ္လို႔ေျပာၾကတဲ့ လက္ဆိုလား စာတေၾကာင္းေရးထားတာေတြရပါတယ္ အဲ့တာနဲ႔ ပံုေတြျပန္ရွာရင္းေရးျဖစ္တာပါ
လွလားမလွလားေတာ့ ကို႔ဘာသာပဲ ၾကည့္ရႉဆံုးျဖတ္ေပေတာ့ ဒါေပမယ့္ လွလွမလွလွ ေသခ်ာေတာ့ လဲ မထူးသြားပါဘူး ငယ္ငယ္ကေတာ့ လက္မိုဒယ္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္ အင္းခုေတာ့ လူလဲအိုျပီ လက္လဲအိုျပီ ဘယ္သူကမွလဲ လက္နဲ႔ေၾကျငာဖို႔လာ မငွားၾကဘူး ေနာက္ အနုပညာ လက္ အနုပညာ လက္နဲ႔ ေျပာေျပာၾကတာ ခံရေပမယ့္ အနုပညာနဲ႔ ပတ္သက္တာ ဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ ေျမာက္ေျမာက္ မလုပ္ဘူးဘူး
ငယ္ငယ္ေလးကေတာ့ ပန္းခ်ီေလးဘာေလးဆြဲ ေက်ာင္းေပါင္းစံုျပိဳင္ပြဲေတြဘာေတြမွာ ဆုေတြဘာေတြရ ေနာက္ေတာ့ ခဲနဲ႔ ပံုတူေလးေတြ ဟိုျခစ္ဒီျခစ္ စနစ္တက် သင္တဲ့ အထိေတာင္မေရာက္လိုက္ပါဘူး
ေနာက္ အရြယ္ကေလးရလာေတာ့ ကဗ်ာေလး စာေလးေရး ခုထိလဲ ေရးျဖစ္ေနေသးတာေတာ့ တခု ေကာင္းတယ္ပဲေျပာရမလား ေနာက္ သီခ်င္းဆိုတာလဲ ေကာင္းတယ္ေျပာၾကပါတယ္ သီခ်င္းလဲေရးပါတယ္ ေကာ္ပီပါပဲ ဘာမွမွမွ မတီးတတ္တာကို.............တခါတခါေတာ့ ကိုယ့္လက္ကေလးေတြဟာ စႏၵရားမတီးရတာ ေတာ္ေတာ္နွေျမာစရာေကာင္းတာပဲလို႔ ထင္ပါတယ္ ဂစ္တာတီးဖို႔သင္ခ်င္ျပန္ေတာ့လဲ လက္သည္းေလးေတြကို သနားတာနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ျပန္ပါဘူး လက္သည္းအိမ္ရွည္ရွည္က်ယ္က်ယ္ေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့လက္လို႔ေတာင္ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ မနာလိုျဖစ္ၾကရတဲ့ လက္ပါ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ ျမန္မာျပည္မွာ စိုးျမတ္သူဇာ ျပီးရင္ င့ါလက္ အလွဆံုးလို႔ မၾကခဏ ဝါၾကြခဲ့ဘူးပါတယ္ ခုေတာ့လဲ...............................