Goodbye Kiss

Goodbye Kiss

နႈတ္ဆက္အနမ္း ဘယ္နွမ်ိဳးရွိပါသလဲ။ ခြဲခြာခ်ိန္မွာ နႈတ္ဆက္တဲ့ အနမ္း၊ ၾကိဳဆိုုနႈတ္ဆက္တဲ့အနမ္း၊ အျပီးတိုုင္ခြဲခြာဖိုု႔ နႈတ္ဆက္တဲ့ အနမ္း စသျဖင့္ အနမ္းအမ်ိဳးအစားစံုု ရွိပါတယ္။ အခုုေျပာခ်င္တာကေတာ့ လူငယ္သဘာဝ ဒိတ္လုုပ္ျပီး အိမ္အျပန္မွာ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလး အိမ္လိုုက္ပိုု႔ရင္း ေလွကားနားမွာ အိမ္ေရွ႕ေပါက္ဝမွာ နမ္းတဲ့ အနမ္းမ်ိဳးကိုု ေျပာခ်င္တာပါ။

ပထမဆံုုး ဒိတ္တာလဲျဖစ္နိုုင္တယ္။ ေနာက္တၾကိမ္ျပန္ေတြ႔ဖိုု႔ မေတြ႔ဖိုု႔ ဆိုုတာ အေပၚမွာ လဲအမ်ားႀကီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိနိုုင္တဲ့ အနမ္းေလးေပါ့။ ေပါ့ေပါ့ေလးထင္ရေပမယ့္ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။

ငယ္ငယ္တံုုးက (ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ကေပါ့) ေတာ္ေတာ္ေတာ့ၾကာခဲ့ပါျပီေလ။ အဲ့လိုုမ်ိဳးေလးေတြေတြ႔ၾကံဳခံစားခဲ့ဖူးတယ္။ အကိုုႀကီးတေယာက္ နွစ္ေယာက္ သံုုးေယာက္ ေလးေယာက္ေလာက္ကေပါ့ ကိုုယ့္ကို အိမ္ျပန္ လိုုက္ပိုု႔ဖူးပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ျပီးေတာ့ေပါ့။ လသာကေန ေျမနီကုုန္းထိလဲ ဦးဝိစာရလမ္းတေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ လက္မတြဲၾကပါဘူး။ လက္တြဲဖိုု႔ကိုု မဝံ့မရဲျဖစ္ေနၾကတံုုးေလ။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကိုု မဝံ့ရဲတာ မဟုုတ္ဘဲ သူ႔ကိုု ရွိန္ေနတာမ်ိဳးပါ။ အဲ့အခ်ိန္တံုုးက ကိုုယ္က သစ္ရြက္လႈပ္ရင္ေတာင္ ရင္ခုုန္ျပီး ရယ္ခ်င္ေနတာကိုုးေလ။ သူ႔လက္ကိုု မတြဲရဲဘူးေပါ့။ ဒါေတာင္ ကိုုယ္က အပ်ိဳျဖစ္ေနာက္က်ပါတယ္။ ရည္းစားစထားတာ ၁၈ နွစ္ရွိေနျပီ။

ေနာက္ မွတ္မွတ္ရရအျဖစ္အပ်က္တခုုရွိပါေသးတယ္။ အကိုုႀကီးတေယာက္ပါ။ အဲ့တံုုးက ကိုုယ္က ၃၇ လမ္းမွာ ေနေနပါေသးတယ္။ သူက ကိုုယ့္ကိုု ဖုုန္းဆက္ဆက္ျပီး က်ဴေနတာေပါ့။ တညက်ေတာ့ ကိုုယ္က ေရႊတိဂံုုဘုုရားလမ္းေပၚက the ritz coffee ဆိုုင္က ေကာ္ဖီ လတ္ေတး ကိုုေသာက္ခ်င္တယ္လိုု႔ ဂ်ီက် (မူႏြဲ႕)ေတာ့ သူက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ဖုုန္းကိုု လက္စသတ္ျပီးေတာ့ ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ခ်လာပါတယ္။ ကားဟြန္းသံၾကားေတာ့ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ကိုုႀကီးပဲ ေကာ္ဖီတခြက္နဲ႔ တကယ့္ကိုု ကိုုယ္ေသာက္ခ်င္တဲ့ သည္ရစ္ ဆိုုင္ကပါ။ လက္ေတးပါ။

နႈတ္ဆက္အနမ္းေလးေတြအေၾကာင္းေျပာရင္ ကိုုယ့္ဘဝ ရဲ႕အခ်စ္ဆံုုးေတြထဲက တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမြးေန႔ရွင္ တနလၤာသားေလးကိုုလဲ ေမ့ထားလိုု႔ မရပါဘူး။ ကိုုယ္တိုု႔စေတြ႔ေတာ့ သူက ေကအမ္ဒီမွာ ကါန္ပ်ဴတာ တက္ျပီး သင္တန္းဆင္းအလာပါ။ ကိုုယ္နဲ႔သူေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပဲ အၾကည့္ခ်င္း ကလစ္မိၾကပါတယ္။ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ လူ မပါပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဘိုုဆန္ဆန္ ကိုုယ့္ဘာသာပဲ မိတ္ဆက္ၾကျပီးေတာ့ ဘိုုဆန္ဆန္ပဲ ေကာ္ဖီေသာက္ဖိုု႔ဖိတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေရွ႕ေဆာင္ရံုုေအာက္က အာရိုုမားပါ မွတ္မိေသးတယ္။ ေနာက္ သူေရာ ကိုုယ့္အၾကိဳက္အတိုုင္း လက္ေတး ေသာက္ခဲ့တာ ခ်ိစ္ ကိတ္တတံုုးကိုု တူတူစားခဲ့တာ။ ကိုုယ့္ကိုု ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပဲ လက္ရဲဇက္ရဲ ခြံေကြ်းခဲ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ လူေတြၾကားထဲမွာ ရဲတင္းစြာပဲ ေကာ္ဖီဆိုုင္ထဲမွာ ကိုုယ့္ကိုု နမ္းခဲ့တာ.....လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုုနွစ္တခုုက ဆုုိတာ ရန္ကုုန္မွာေတာင္ လူေတြဒီေလာက္ မပြင့္လင္းၾကေသးပါဘူး။ ကိုုယ္တိုု႔ကေတာ့ ပြင့္လင္းခဲ့ၾကဖူးတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀နွစ္ေလာက္က ေရွ႕ေဆာင္ ရံုုေအာက္က အာရိုုးမား ကာဖီးမွာ လူျမင္ကြင္းမွာ မေတာ္မတည့္ ေယာက်္ားခ်င္းနမ္းေနၾကတဲ့ ေကာင္ေလး နွစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္ ဆိုုရင္ အဲ့တာ ကိုုယ္ နဲ႔ သူပါပဲ။

ေနာက္ တေခါက္က်ေတာ့ လသာမွာပါ အကိုုႀကီးတေယာက္နဲ႔စသိတယ္။ ၂၀၀၄ ခုုနွစ္ ေမ ၁၈ ရက္ေန႔။ မိုုးကေလးေတြ ဖြဲဖြဲက်လိုု႔။ ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ကိုုယ္ သည္ရစ္ မွာပဲ ထိုုင္ျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ ၈ နာရီကေန ထိုုင္ျပီး စကားေတြ ေျပာလိုုက္ၾကတာ ဆိုုင္က အကိုုက ဆိုုင္ပိတ္ေတာ့မယ္ေျပာေတာ့မွ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၁၁ နာရီ ရွိပါျပီ။ ဆိုုင္က ၁၀ နာရီခြဲ ပိတ္ေနၾကပါ။ ထိုုင္ေနၾက ေဖာက္သည္ေတြမိုု႔ အားနာလိုု႔ မေျပာဘဲေစာင့္ေနေပးတာပါတဲ့။ ၾကည့္ရတာ ကိုုယ္တိုု႔ နွစ္ေယာက္က ျပီးမယ့္ ပံုုမေပၚလိုု႔ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ အားနာနာနဲ႔ပဲ ေျပာရပံုုေပါက္ပါတယ္။

ျပီးေတာ့ အဲ့မွာ ေျပာမျပီးေသးတဲ့ စကားေတြကိုု ဆူးေလ လမ္းမႀကီးေပၚက လမ္းေဘး လက္ဘက္ရည္ဆိုုင္မွာ ဆက္ေျပာၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေရွ႕ေဆာင္ ရုုပ္ရွင္ရံုု ေရွ႕ က အုုတ္ခံုုမွာ ဆက္ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ ကိုုယ္က ဗိုုက္ဆာတယ္လိုု႔ေျပာေတာ့ ဆူးေလ လမ္းမကေန အေနာ္ရထာ ၁၇ လမ္းထိပ္ က မိုုးလင္း ထမင္းေၾကာ္ဆိုုင္မွာ ဆက္စားၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့ကေန ကိုုယ္ေနတဲ့ ေျမနီကုုန္းကိုု တက္ကစီနဲ႔ လိုုက္ပိုု႔ပါတယ္။ အိမ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ အကိုုႀကီးကပါ ကားေပၚကေန လိုုက္ဆင္းျပီးေတာ့ တခါးနားက ကိုုယ့္ ကိုု တီးတိုုးကပ္ျပီး ေျပာတာက ဘယ္သူ႔ကိုုမွ ပထမဆံုုးေတြ႔တဲ့ အခါမွာ အိမ္လိုုက္မပိုု႔ဖူးဖူးတဲ့။ ကိုုယ္ကလဲျပန္ေျပာလိုုက္တယ္...."There always the first time for everything" လိုု႔။ ျပီးေတာ့ တံခါးဖြင့္ေနတဲ့ ကိုုယ့္နားကိုု ကပ္ျပီး ကိုုယ္အံ့ၾသေအာင္ လုုပ္လိုုက္တဲ့ အျပဳအမူတခုုက ကိုုယ့္မ်က္မွာ ကိုုပင့္လာေအာင္ မယူျပီးေတာ့ ကိုုယ့္ သက္ငင္တခ်က္လံုုး ရပ္သြားေလာက္ေစတဲ့ တရိႈက္မက္မက္ အနမ္းတခုု သူကိုုယ့္ကိုု ေပးခဲ့တာပါ။ အခုု ၂၀၁၁ ကုုန္ေတာ့မယ္ ဆိုုေတာ့ ၇ နွစ္ခြဲ ၾကာပါျပီ။ ကိုုယ္အခုုခ်ိန္ထိ အဲ့ည ကိုု ရုုပ္ရွင္ ျပကြက္တခုုလိုု အေသးစိတ္မွတ္မိေနေသးတယ္ဆိုုေတာ့ အဲ့ဒီ ည က ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုုးႀကီးသလဲ၊ အဲ့ဒီ ပထမဆံုုး ဒိတ္ရဲ႕ နႈတ္ဆက္အနမ္းက ဘယ္ေလာက္ စြဲအားျပင္းလဲ့သလဲဆိုုတာ ျပတာပါပဲ။ (ဝတၳဳ အမ်ားစုု မွာေရးသလိုု မႈန္ဝါးဝါး ေခတ္ေဟာင္းရုုပ္ရွင္ ျပကြက္ေတာင္မဟုုတ္ပါဘူး တကယ့္ကိုု ၂၁ ရာစုု ဘလူးေရး ဒီဗီဒီ နဲ႔ လိုု ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ ရုုပ္ရွင္ ျပကြက္ပါ)

ခုုေတာ့လဲ အသက္ေတြႀကီးလာသလိုု တည္ျငိမ္ရင့္က်က္မႈလဲအထိုုက္အေလ်ာက္ ရလာေတာ့ အဲ့လိုု ရင္ခုုန္ ၾကည္နူး ဆြတ္ပ်ံ႕ ရတဲ့ အေတြ႔ အၾကံဳေလးေတြကိုု စိတ္ထဲက ရွိရင္ေတာင္ျပန္ၾကံဳနိုုင္ဖိုု႔ အခြင့္အလမ္းနည္းသြားျပီေလ။ တေန႔က Honey 2 ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလး ကိုု အိမ္ျပန္ပိုု႔တဲ့ အခန္းေလးကိုု ၾကည့္ရင္း ကိုုယ့္အတိတ္ေတြအကုုန္ ကိုုယ့္အေတြးထဲ ျပန္ဝင္လာပါတယ္။ ဒီပိုုစ့္ေလး ျဖစ္ေစခဲ့တာေပါ့။

အရင္တံုုးက လြမ္းေမာၾကည္နူးခဲ့ရတဲ့ နႈတ္ဆက္အိမ္ျပန္ အနမ္းေလးေတြအတြက္....

ဒီေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမြးေန႔မွ သည္ ေနာင္နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္စံုုပါေစ ကိုုယ့္ရဲ႕ တနလၤာသားေလးေရ....

A Chen
0:33 AM
Friday
2nd Dec 2011
Home
Bangkok