ေမျမိဳ႕အသြား ေတာလား

ေမျမိဳ႕အသြား ေတာလား

(ပံုုေတြတင္ရတာ အဆင္မေျပဘူး ဘယ္လိုုလုုပ္လိုု႔ရလဲ ေျပာျပၾကပါ။ ခုုေတာ့ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ဒီလိုုပဲ တင္လိုုက္တယ္) 

မန္းေလးကိုု ၂၃ ရက္ေန႔မွာ အလုုပ္ရွိေတာ့ ၂၂ ရက္ေန႔မွာ ေလယာဥ္နဲ႔ တက္လာပါတယ္။ ေရာက္တဲ့ေန႔က စားတဲ့ ျမင့္လြင္ တုုတ္ထိုုးေတာ့ တင္ျပီးပါျပီေနာ္။ ေနာက္ထပ္တင္စရာေတြလဲအမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္။ ဗထူး ျမီးရွည္၊ ေဒၚေတာ မုုန္႔တီ၊ မစီမာ အခ်ဥ္ေပါင္း၊ ေကာ့ေခ်ာင္ျမီးရွည္၊ ဆိတ္ကင္ စမူဆာသုုပ္၊ အကင္၊ ဂဏန္းခ်က္၊ နန္းေရွ႕ ဝက္ဆီဖတ္ မုုန္႔ပစ္စလက္ အမ်ားႀကီးဆိုု အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသးတယ္။

ဒီေန႔ေတာ့ ေမျမိဳ႕တက္လည္ၾကဖိုု႔ သူငယ္ခ်င္းက ေခၚတာနဲ႔ တက္လာခဲ့ၾကတယ္။ မန္းေလးကိုု သေဘာက်တာ တခုုက အဲ့လိုု ေန႔ခ်င္းျပန္ေလးေတြအလြယ္တကူသြားလိုု႔ ရတဲ့ လည္စရာ ပတ္စရာ ေနရာေတြသိပ္မ်ားတာကိုုပါပဲ။ တေန႔ကေတာင္ ဆည္ေတာ္ေလး ကိုုသြားလည္ခဲ့ေသးတယ္။ ေရးပါအံုုးမယ္ သပ္သပ္။

မန္းေလးကေန ကားနဲ႔ တက္လာေတာ့ ၂၁ မိုုင္မွာ မနားဘဲ အနီးစခန္း ေတာက္ေလ်ာက္ တက္လာပါတယ္။ ၂၅ မိုုင္ေက်ာ္လာေတာ့ ရာသီဥတုုေလးက သိသိသာသာ ေျပာင္းလာ ေတာ့ ေအးစိမ့္စိမ့္ကေလး ျဖစ္လာတာနဲ႔ လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ “ရိႈင္းရိႈင္း” ဆိုုတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ဆိုုင္ေလးမွာ ဝင္စားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဆန္ဖြယ္ ဆန္ေစး ဂ်ံဳ ဆန္ျပား အကုုန္ရတာပါပဲ။ သိုု႔ေသာ္ အသားကေတာ့ ၾကက္သားတမ်ိဳးပဲရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဝက္ေခါက္ေၾကာ္က်ေတာ့ ေရာင္းတာပဲ။ ေလာ့ဂ်စ္ကိုု လိုုက္မမီပါဘူးေလ။ ဟင္းရည္ကေတာ့ ဆူပါရွယ္ပဲဆရာ ၾကက္ရိုုးေတြက ျပဳတ္ထားတာ နူးေတာင္ေနျပီ။ အရိုုးနုုေလးေတြနဲ႔ စားရင္ အိမ္ေရွ႕ မင္းသား ျဖစ္မယ္ဆိုုတဲ့ အရိုုးကပ္ အသားေလးေတြကိုု ျပင္ထြင္ျပီး ဟင္းရည္ထဲ ထည့္ထား ေတာ့ သိပ္ခ်ိဳျပီး အရသာရွိတာေပါ့။ ပိုုေကာင္းေစတာကေတာ့ ျငဳပ္ေကာင္းေလးခတ္ျပီး နံနံပင္ေလး က်ဲထားေတာ့ ဟင္းရည္ခ်ည္းပဲေတာင္ ထိုုင္ေသာက္နိုုင္တယ္ အဟုုတ္။ တီကေတာ့ ဆန္ဖြယ္ အရည္ေဖ်ာ္စားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းလဲ အဖြယ္တပြဲ၊ ေနာက္ နွစ္ေယာက္သား မဝ တဝ ဆိုုေတာ့ (နွစ္ေယာက္သား မဝတဝလိုု႔သာေျပာရတယ္ ဒါေတာင္ မန္းေလးက မထြက္ခင္ ဟုုိတယ္ နားက ေရႊျပည္မိုုး ကေဖးမွာ မန္းျမီးရွည္ တပြဲရယ္ သူငယ္ခ်င္းက မုုန္႔တီသုုပ္ရယ္ ေကာ္ဖီ ဆိုုင္နွပ္ ခြက္ၾကီးတေယာက္တခြက္ရယ္ စားခဲ့ေသာက္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။) ဆန္ေစး အသုုပ္ တပြဲကိုု နွစ္ေယာက္ တေယာက္ တဝက္ ထပ္စားၾကေသးတယ္။ ဝက္ေခါက္ကေတာ့ ဟင္းရည္ထဲလဲ ထည့္ေသာက္တယ္။ အခ်ဥ္နဲ႔လဲ တိုု႔စားတယ္ ေကာင္းမွေကာင္းပဲ။

တီခ်မ္း အပိုုေျပာတယ္ထင္ရင္ ပံုုမွာသာ ကြကိုုယ္ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ ပိတ္သတ္ရယ္။    

ဆက္လက္ထြက္ခြာလာတဲ့အခါ မိနစ္ပိုုင္းေလာက္ ေမာင္းရင္ပဲ အနီးစခန္းက သည္ဗ်ဴး ဝအဝင္လမ္းကိုု ေရာက္ပါေတာ့တယ္။

ရီဗ်ဴး အေဘာက္ သည္ဗ်ဴး

ဒီေနရာေလးကိုု သူငယ္ခ်င္းေတြသြားသြားေနကတည္းက သြားၾကည့္ခ်င္ေနမိတာ။ ေနရာေလးက သာယာလွပလွသလိုု သည္ဗ်ဴးဆိုုတဲ့ အတိုုင္း ဗ်ဴးေကာင္းေကာင္းေလး နဲ႔ေပါ့။ ေနရာက ေမျမိဳ႕ (သိုု႔မဟုုတ္) ျပင္ဦးလြင္နဲ႔ နီးျပီးသကာလ သူငယ္ခ်င္းက ေဒသ ထြက္ေကာ္ဖီ ဆိုုတာ သိပ္ေကာင္းတယ္လိုု႔ 

သတင္းေပးလာေတာ့ ေကာ္ဖီသရဲ ကိုုယ့္ အတြက္ သိပ္ကိုု သြားသင့္တဲ့ေနရာေလးျဖစ္ေနတယ္ေလ။

ျပီးေတာ့ စာေတြဘာေတြမေတာက္တေခါက္ေရးတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္သမား ကိုုယ္က သည္ဗ်ဴး မွာလာ ေကာ္ဖီေလးေသာက္ သာယာလွပတဲ့ ရႈခင္းေလး ရႈစား၊ Carrie Bradshaw လိုု ပန္းသီးလက္ေတာ့ပ္ေလးနဲ႔ စာေလးေရးေပါ့………..ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ကူးယဥ္ ပါသလဲဆိုု နယူးေယာက္ခ္ သြားတံုုးကေတာင္ အခုုလိုုပဲ စင္ထရယ္ပတ္ခ္ထဲ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္သြားျပီး စကၠဴခြက္ေကာ္ဖီေလး နဲ႔ ပန္းျခံ ခုုန္တန္းေလးမွာ ပိုု႔စ္တပုုဒ္ေရးခဲ့ ေသးတာပါ။ အဲ့တံုုးကလဲ အတူတူသြားခဲ့ၾကတဲ့ ဟိုုးငယ္ငယ္ေလး အရင္းခင္တဲ့ ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးပါပဲ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ခုုေတာ့ ဟိုုးအေဝးကေန ေရေတြ တဝုုန္းဝုုန္းက်ေနတဲ့ ဓါတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္ကိုု မ်က္စိနဲ႔ ပႆာဒ က်က် ရႈစား၊ ေရက်သံ တဝုုန္းဝုုန္းကိုုလဲ နားနဲ႔ ဖရန ပီတိ ေသာတဆင္ သာယာ လွပတဲ့ ရႈခင္း ေအးစိမ့္စိမ့္ ရာသီဥတုုနဲ႔ဆိုုေတာ့ သာယာမႈက 9 ေတာင္မကပါ ေပါ့ေလ။

ဆိုုင္ေလးက အနီးစခန္းနားက လမ္းခြဲေလးကေနဝင္လာရတာပါ။ ခ်မ္းေျမ့ရိပ္သာ ဝိပႆာနာေက်ာင္း ရွိတဲ့လမ္းပါပဲ။ ခုုေလာေလာဆယ္ေတာ့ လမ္းေလးက ေတာ္ေတာ္ ဆိုုးေနပါေသးတယ္။ သိုု႔ေသာ္လဲျပင္ေတာ့ျပင္ေနတယ္ လမ္းတေလ်ာက္ ေက်ာက္ေတြ ပံုုထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္ေလ။ အဝင္ေလးနားသာ နည္းနည္းေလး လမ္းဆိုုးတာပါ၊ အထဲဝင္လာေတာ့ လမ္းက ေကာင္းတယ္ မေျပာသာေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က လမ္းဆိုုေတာ့ လဲ (ၾကိဳက္ၾကိဳက္မၾကိဳက္ၾကိဳက္လက္ခံရတဲ့ တျခားတျခားေသာ အရာမ်ားလိုုပဲ) လက္ခံနိုုင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေျပာတာကေတာ့ အဲ့လမ္းက ခင္းေနတာ လ ေပါက္ေနပါျပီ တဲ့ေလ။

ကဲ ခ်မ္းေျမ့ရိပ္သာ ဝိပႆာနာေက်ာင္းေဘးနားကေနျဖတ္ျပီးေတာ့ ကြန္ကရစ္ကုန္းေလး ကေနဆင္းျပီးရင္ေတာ့ ေရာက္ပါျပီ။ အနီးစခန္းနားက က်ေတာ္ ေတာင္ေပၚဆိုုေပမယ့္ လမ္းတေလ်ာက္ ေျမျပန္႔လိုုပဲ ခံစားရတာေလ။ အဲ့ကေလ လမ္းေဘးဖဲ့ဆင္းျပီး အထဲဝင္ လာေတာ့ ဓါတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ဆိုုတဲ့အတိုုင္းပဲ ခ်ိဳင့္ထဲမွာ ရွိတာကလား။ ေအာက္ဘက္ကိုု ေတာ္ေတာ္ေလးကိုု ျပန္နိမ့္ဆင္းဝင္လာရတယ္။

ဒီလိုုနဲ႔ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ ေရာက္ပါျပီ။ သူက ပုုဂၢလိက ပိုုင္ပါ။ ဝင္းနဲ႔ဘာနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ေဆာက္ထားျပီးေတာ့ ဝင္ေၾကးေကာက္ပါတယ္။ ဝင္းထဲ ဝင္ဝင္ခ်င္းကေတာ့ ကားပါခ္ကင္ပါ။ ကားရပ္ျပီးရင္ လာေရာက္ လည္ပတ္တဲ့သူေတြ အဆင္ေျပေစဖိုု႔ ကားပါတ္ခ္ကင္မွာပဲ ပတ္ပလစ္ခ္ တိြဳင္းလက္ ကေလးရွိပါတယ္။ ခရီးေဝးကေနလာခဲ့တဲ့ သူေတြအဖို႔တကယ္ကိုု အဆင္ေျပေစတာပါပဲ။

အဲ့ကေနမွ သည္ဗ်ဴးေပၚတက္တဲ့ အတက္ကေလးမွာ ဝင္ေၾကးေကာက္ပါတယ္။ တေယာက္ ၁၀၀၀ က်ပ္ပါတဲ့။ သည္ဗ်ဴးရက္စထရန္႔မွာ စားစရာစားရင္ ေပးထားသမွ် ဝင္ေၾကး ဘယ္နွေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ကူပြန္သေဘာမ်ိဳးပါ ျပန္နႈတ္ေပးပါတယ္။ ဥပမာ တီတိုု႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္လာေတာ့ ဝင္ေၾကးက ၂၀၀၀ စားတဲ့ထဲက က်သမွ်မွာ အဲ့ ၂၀၀၀ ကိုု ျပန္နႈတ္ေပးမယ္ အဲ့လိုုပါ။ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သည္ဗ်ဴးကိုုလာ ျပီး ဆိုုင္မွာ ဝင္မစားၾကပဲ ဗ်ဴးၾကည့္ ဓါတ္ပံုုရိုုက္ျပီးပဲ ျပန္သြားၾကပံုုရပါတယ္။

သည္ဗ်ဴးကေန ဓါတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ ေရတံခြန္ (၃ ဆင့္ရွိတယ္ ေျပာပါတယ္ တီကေတာ့ ပင္ပန္းမယ့္ အလုုပ္ဆိုုဘာမွမလုုပ္ အိပ္တာနဲ႔ စားတာပဲ လုုပ္တာဆိုုေတာ့ မသြားပါဘူး) အဲ့အထိ ဆင္းခ်င္တယ္ဆိုုရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေရတံခြန္သြားတဲ့ ဝင္ေၾကးက သပ္သပ္ပါ တဲ့ ၂၀၀၀ ထပ္ေပးရပါမယ္တဲ့။ ေမးလိုုက္ေသးတယ္ လမ္းေတြဘာေတြ ေသခ်ာ လုုပ္ထား လိုု႔လားလိုု႔ ဝင္ေၾကးေတြ ဒီေလာက္ တျဖတ္တျဖတ္ ခဏခဏ ေကာက္ေနရေအာင္လိုု႔။ အမွန္ေတာ့ တီတိုု႔လိုု စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေမးတတ္တဲ့ (ေယဘုုယ် အေျပာ ရစ္တတ္တဲ့ အမွန္ေတာ့ ကိုုယ္ေတြက ရစ္တာ မဟုုတ္ပါဘူး ေပးရတဲ့ တန္ဖိုုးအတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ဆားဗစ္ ကိုုလိုုခ်င္တာပါ) ကပ္စ္စတမ္မာေတြက အဲ့လိုုေတြ ေမးရင္ သင့္ေတာ္တဲ့ အေျဖကိုု ဝန္ထမ္းေတြက မေပးနိုုင္ၾကပါဘူး။

အဲ့တာ အဲ့လိုု ေနရာေတြ လုုပ္ျပီး ဝင္ေၾကး ေကာက္ခ်င္ တဲ့ ပိုုင္ရွင္ေတြ လိုုတာပါ။ တကယ္ ဆိုု ေကာက္မယ္ဆိုုရင္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေသခ်ာ လုုပ္ျပီးေတာ့ ေကာက္ရင္ ဘယ္သူမွ မေျပာေနပါဘူးေနာ္။ အခုုလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ လမ္းက အဲ့ေလာက္ မေကာင္း ပါဘူးတဲ့။ မေကာင္းရင္ ဘာလိုု႔ အဲ့ေလာက္ ပိုုက္ဆံေကာက္ေနရတာလဲ လိုု႔ဆိုုေတာ့ ေက်ာက္ေတာင္ေတြကိုု ေအာက္အထိ ေပါက္ေအာင္ လမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ေဖာက္ ထားရလိုု႔ပါတဲ့။ ဒီလိုုေျဖရွင္းမႈကိုုေတာ့ လက္ခံပါတယ္။

တီက ေရတံခြန္ဆိုုရင္ နည္းနည္းေၾကာက္တယ္။ ငယ္ငယ္ က က်ိဳက္ထီးရိုုး ေက်ာက္ထပ္ ကိုု ေအာက္ေက်ာက္ထပ္အထိ လမ္းေလ်ာက္သြားဖူးေတာ့ အဲ့ကတည္းက မွတ္သြားပါ တယ္။ တခါ မန္းေလး ေအးရွားေဝါလ္ဂိတ္ ျပင္ဦးလြင္အတက္ အစနားက ေဒၚသီ သနွပ္ခါး နတ္နန္းေလး မေရာက္ခင္ေဘးကေန ခြဲထြက္ရတဲ့ ဒီးဒုုတ္ ေရျပာဆိုုလဲ ၁၂ ဆင့္ကိုု ေရာက္ ေတာ့မယ္ ေရာက္ေတာ့မယ္ နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ အလိမ္ အညာခံျပီး ေတာ္ေတာ္တက္ခဲ့ရဖူး ပါ တယ္။ အဲ့ကတည္းက ေရတံခြန္ဆိုု သိပ္သတိထားတယ္။ ပင္ပန္းဆင္းရဲမယ့္ အလုုပ္ေတြ ဘာမွ မလုုပ္ခ်င္ဘူး။ (ထားသခင္မေလးက ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက လက္ေက်ာ္မတင္း ေနလာရတာဆိုုေတာ့ ငဲငဲ)

လမ္းမွာ ခုုနက ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားလာတာရယ္ ခဏေန ေမျမိဳ႕ေရာက္ရင္ ထပ္စားဦးမွာနဲ႔မိုု႔ အမ်ားႀကီး မမွာျဖစ္ဘဲ သူငယ္ခ်င္း အၾကံျပဳတဲ့ ေဒသထြက္ေကာ္ဖီ တေယာက္တခြက္ရယ္၊ ငွက္ေပ်ာ္သီး ႏြားနိုု႔နဲ႔ ေဖ်ာ္ Milk Shake ရယ္ ခ်ိစ္ ဆင္းဒြတ္ရွ္ တပြဲရယ္ စားၾကပါတယ္။

သည္ဗ်ဴးမွာ သေဘာက်မိတာကေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အက္တီက်ဴပါပဲ။ အင္မတန္ကိုု ရည္ရည္မြန္မြန္ရွိပါတယ္။ တခုုပဲ အျပင္မွာ မိုုးေတြရြာထားေတာ့ ခုုန္ေတြက စိုုေနတယ္။ သိုု႔ေသာ္ ဗ်ဴး လွလွ ျမင္ခ်င္ရင္ အျပင္မွာ ထိုုင္မွသာရမွာမိုု႔ (ဒီေလာက္ အေဝးႀကီး လာခဲ့ျပီး မွေတာ့လဲ အထဲမွာေတာ့ မထိုုင္ခ်င္ဘူးေလေနာ္) အျပင္မွာ ခုုန္ေသးေလး ခ်ေပးပါဆိုုေတာ့ အဆင္မေျပဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ခုုန္အပိုုမရွိတာေကာ ခ်ေပးလိုုက္ရင္ လမ္းပိတ္မွာ စိုုးတာ ေရာေပါ့။ သိုု႔ေသာ္ ေရတဝက္စိုုေနတဲ့ ခုုန္ေတြကိုု ေရသုုတ္ေပးလိုုက္ေတာ့ အဆင္ေျပသြား ပါတယ္။ ခုုနက ေျပာတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြ အက္တီက်ဴ ေကာင္းၾကတယ္ဆိုုတာ အဆင္ေျပ ေအာင္ စီစဥ္ေပး ေနတဲ့ တေလ်ာက္လံုုးက အေျပာအဆိုု အမူအရာေတြကိုု ဆိုုလိုုတာပါ။ မ်က္နွာ တခ်က္ ပ်က္တာ မဲတာ မရွိပါဘူး။ စားသံုုးသူလဲ ေက်နပ္တာေပါ့။

ခုုေနာက္ပိုုင္းေတြ႔ေနရာတာေတြက ကပ္စ္တမ္မာ ဆားဗစ္ ညံ့ၾကတာပါ။ ဆိုု္င္ရီဗ်ဴးေတြ ေရးရင္ မေကာင္းတဲ့ ဆိုုင္ေတြအေၾကာင္းလဲ ေဝဖန္ခ်င္ပါေသးတယ္ သြားစားရမယ့္ ဆိုုင္မ်ိဳးမဟုုတ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ ဆိုုင္မ်ိဳးေပါ့။ အားေပးမွာလား???) 

ဆိုုင္က အင္တာနက္ ဝိုုင္ဖိုုင္လဲ ရွိပါတယ္။ သိုု႔ေသာ္ ထံုုးစံအတိုုင္း ဝိုုင္းဝိုုင္းလည္ေပါ့ေလ။ ကြကိုုယ္ပဲ တယ္လီေနာ ေလး ထုုတ္သံုုးလိုုက္ေတာ့မွ အဆင္ေျပေတာ့တယ္။

ေကာ္ဖီ တခြက္ကိုု ပံုုမွန္ ၂၀၀၀ ပါ။ တီတိုု႔က ခြက္ႀကီးေသာက္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ စီစဥ္ ေပးပါတယ္။ သူက Double မရွိေတာ့ ခြက္အႀကီးထဲ ထည့္ျပီး ၂ ခြက္စာ ေတာင္းလိုုက္ တာေပါ့။ Sandwich က တပြဲကိုု Cheese နဲ႔ ရိုုးရိုုး ကိုု တပြဲ ၄၀၀၀ ပါ။ Banana Milk Shake က တခြက္ ၃၅၀၀ ကေတာ့ ေစ်းအနည္းငယ္ႀကီးသလိုု ခံစားရပါတယ္။ သိုု႔ေသာ္ လဲသူ႔ေနရာ အျပင္အဆင္နဲ႔ ဆိုုရင္ ယူတဲ့ ေစ်းက တန္သလိုုပါပဲ။

ဆိုုင္မွာ စိတ္တိုုင္းမက်စရာတခုုေတာ့ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုုင္နဲ႔ေတာ့ မဆိုုင္ေပမယ့္ ေပၚလစီ နဲ႔ ဆိုုင္တာေပါ့။ အေမရိကတိုု႔ ဥေရာပတိုု႔မွာဆိုု စားေသာက္ဆိုုင္ေကာင္းေကာင္းေတြက ကေလးေခၚခြင့္မရွိပါဘူး။ ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ လာေရာက္စားသံုုးတဲ့သူေတြအတြက္ “ႀကီးစြာေသာ” စိတ္ အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ေစနိုုင္လိုု႔ပဲေလ။ တခ်ိဳ႕မိဘဆိုုတာေတြကလဲ ပိုုက္ဆံတတ္နိုုင္ လိုု႔ ကေလးေတြသာ တျပြတ္ေမြးထားတယ္ ဘယ္လိုုဆံုုးမရမွန္းမသိၾက၊ အဲ့ဒီလိုု ေဘာေက်ာ့ ကေလးေတြကလဲ အိမ္မွာ အလိုုလိုုက္ထားက်ေတာ့ ေျပာမနိုုင္ ဆိုုမနိုုင္ေတြျဖစ္၊ လူၾကားသူၾကားထဲသြားရင္ ဘယ္လိုုေနရမယ္ ထိုုင္ရမယ္ ဆိုုတာမ်ိဳးက ဆံုုးမထားျခင္းလဲမရွိ ဆံုုးမရေလာက္ေအာင္လဲအသိရွိပံုုမေပၚဆိုုေတာ့ကာ ဆိုုင္မွာ လာစားေသာက္ၾကေတာ့ ကေလးတသိုုက္ေခၚလာ၊ ေအာ္ဟစ္ဆူညံ၊ ကေလးဘာသာ ဘာဝ ဆူညံတာ သဘာဝက်တယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ ေခၚလာမယ္ဆိုု ကိုုယ့္ကေလးေၾကာင့္ သူမ်ား အေနွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းနိုုင္ရမယ္ မထိန္းနိုုင္ရင္ အိမ္မွာ ထားခဲ့ သင့္တယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္ အထက္က ေျပာခဲ့တာ အဆင့္ရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုုင္ေတြက နိုုင္ငံႀကီးေတြမွာ ကေလး ေခၚခြင့္မေပးဘူးဆိုုတာ ဆိုုင္ရဲ႕ စားသံုုးသူအေပၚထားတဲ့ ဂရုုစိုုက္မႈကိုုျပတဲ့ ေပၚလစီ ပါပဲ။ ဒါက စားေသာက္ဆိုုင္နဲ႔ ၾကံဳလိုု႔ေျပာတာပါ။ ေလယာဥ္ စီးတဲ့ အခါ ခရီးသြားတဲ့အခါ ဘတ္စ္ေတြေပၚမွာ ခဏခဏ ၾကံဳရပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ စိတ္တိုုင္းမက်တာ တခုုက ယင္ေကာင္ေတြ သိပ္မ်ားတာပါပဲ။ ယင္မမည္းႀကီး ေတြေတာင္လာပါတယ္။ ဖေယာင္းတိုုင္ေတာ့ ေတာင္းေတာ့ လာထြန္းေပးပါတယ္။ သိုု႔ေသာ္လည္း ယင္ေကာင္ကိုု မတြန္းလွန္နိုုင္ပါဘူး။ အဲ့ေတာ့ သာယာေနေသာ အက္ေမာ စဖီးယားေလးက ယင္ေကာင္ေလး တလူလူ နဲ႔ေပါ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတာင္ မန္းေလး ကေန တက္လာရင္ လမ္းေပၚမွာ ေျပာျဖစ္ပါေသးတယ္။ ေမျမိဳ႕အျပင္က ဒီဇင္ဘာ ျခံ ဆိုုလဲ ယင္ေကာင္တေလာင္းေလာင္း နဲ႔ စားရတာေတာင္ ရြံပါတယ္။ တခါတခါ သြားစား ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လိုု႔ ယင္ေကာင္ေတြအေၾကာင္းေတြးမိရင္ သြားခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြား ပါတယ္။ ဆိုုင္ရွင္ေတြဒီကိစၥကိုု တခုုခုုေတာ့ လုုပ္သင့္ပါတယ္။

ျခံဳျပီးေျပာရင္ေတာ့ သည္ဗ်ဴးသည္ ရီဗ်ဴး တခုုတ္တရ လာေရးရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ဗ်ဴးက တန္ပါတယ္။ တီ့ စာဘတ္ပိတ္သတ္ေတြလဲ ၾကံဳရင္ တခါေလာက္ေတာ့ ဝင္လည္ ၾကည့္သင့္တယ္ လိုု႔ ရက္ေကာမန္ လုုပ္ပါတယ္။

အားလံုုးကိုု စားေစခ်င္တဲ့

တီခ်မ္း