ေတာအုုပ္ေလးထဲက အိမ္......

foto from google

ေတာအုုပ္ေလးထဲက အိမ္ေလး တလံုုးမွာေနတယ္လိုု႔ ေတြးဖူးသလား။ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ဖူးသလား။ (စကားခ်ပ္-မနွင္းျဖဴေလးလိုုေတာ့ လူပုုေလး ၇ ေယာက္နဲ႔မဟုုတ္ဘူးေပါ့။ စကားစပ္မိလိုု႔ ၾကံဳတံုုးေျပာရရင္ေတာ့ ဒစ္စေနရဲ႕ မင္းသမီးေတြထဲမွာ စနိူးဝႈိက္ကိုု အမုုန္းဆံုုးပဲ။ သိပ္ရြတာပဲလိုု႔ ျမင္တယ္။ ထားေတာ့။)

ထားပါ။ ခုုနက ေမးတဲ့ ေမးခြန္းက တီခ်မ္းေမးေနက် ဆိုုက္ကိုုတက္စ္ ေမးခြန္းမ်ိဳး မဟုုတ္ပါဘူး။ လူတိုုင္းလူတိုုင္းမွာ ကိုုယ္ပိုုင္ လိုုခ်င္တဲ့ ေနခ်င္တဲ့ ပိုုင္ဆိုုင္ခ်င္တဲ့ အိမ္ေလးမ်ိဳး စိတ္ကူးယဥ္ဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့ ေတာအုုပ္ထဲမွာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ေတာင္ကုုန္းေအာက္ေလးနားမွာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ UP ကားတြန္းကားထဲက အဖိုုးႀကီးနဲ႔အဖြားႀကီးေလးေတြလိုု ေတာင္စြန္းေလး နားက ေရတံခြန္ေလးနားမွာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ မယ္၊ ဒါမွမဟုုတ္ စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ နန္းညီ ေျပာသလိုု ၾကာျဖဴ ၾကာနီေပါက္ေနတဲ့ မိုုးေကာင္းကင္ျပာျပာက်ယ္က်ယ္ေအာက္က လယ္ကြင္းေတြေပၚမွာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ တီခ်မ္းလိုု ေညာင္တုုန္း အထြက္နားက ငါးကန္က်ယ္ေပၚမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ သစ္လံုုးအိမ္ကေလးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ လွပတဲ့ သက္တံ့ရဲ႕ အဆံုုးက ေရကန္ငယ္ေလးေဘးမွာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အိမ္ေလးတလံုုး ကိုုယ္ပိုုင္ရွိျပီဆိုုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နားေနစရာ ကြန္းခိုုစရာ ဘဝအေမာေျဖစရာေနရာေလးတခုုေတာ့ ရွိျပီေပါ့။ ထပ္ျပီးေလလြင့္ေနစရာမလိုုေတာ့ဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္စရာရွိျပီ။ ေနာက္ထပ္လဲ အထီးက်န္စရာမလိုုေတာ့ဘူး ကိုုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ တူတူခုုခ်ိန္ကစျပီး ဘဝကိုု တူတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းလိုု႔ရျပီေပါ့။

ဒါေပမယ့္ လူတိုုင္းလူတိုုင္းရဲ႕ စိတ္ကူးထဲက အိမ္ကေလးကိုုလိုုခ်င္တဲ့အခ်ိန္၊ ပိုုင္ဆိုုင္ခ်င္တဲ့ အသက္အရြယ္ေတြက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မတူၾကဘူး။ ေတာအုုပ္ထဲက အိမ္ကေလးတ တခ်ိဳ႕ လူေတြအတြက္ စိတ္ကူးသက္သက္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ လူေတြအတြက္ေတာ့ တကယ္ျဖစ္ေအာင္လုုပ္မယ့္ တားကက္ ပစ္မွတ္ တခုုပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူ႔ဘဝရဲ႕ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္ကူးထဲက အိမ္ကေလးအပါအဝင္က timing အခါအခြင့္ နဲ႔ ဆိုုင္တာပါ။ တခ်ိဳ႕လူေတြက လြတ္လပ္မႈကိုုပဲ ျမတ္နိူးတယ္၊ ေလလြင့္ေနရာတာကိုု ေပ်ာ္တယ္၊ အေျခတက် မေနခ်င္ဘူး၊ သူတိုု႔အတြက္ အပင္တပင္သာရွိပါေစ၊ ေတာအုုပ္တခုုမလိုုပါဘူး။ ေတာအုုပ္ထဲက အိမ္မရွိလိုု႔လဲ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးဆိုုတဲ့သူမ်ိဳးေပါ့။ အပင္ရွိရင္ အကိုုင္းရွိမယ္၊ ခဏ နားျပီးရင္ သူပ်ံခ်င္တဲ့ေနာက္တေနရာ ကိုု ဆက္ပ်ံလိုု႔ရျပီေပါ့။

တခ်ိဳ႕ ကက်ေတာ့ ကိုုယ့္အတြက္ျဖစ္တဲ့၊ ကိုုယ္ပိုုင္ဆိုုင္တဲ့၊ ကိုုယ္နဲ႔သက္ဆိုုင္တဲ့ ကိုုယ္အတြက္ သက္သက္ျဖစ္တဲ့ ေတာအုုပ္ထဲက အိမ္ကေလးတလံုုး လိုုခ်င္ၾကတယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ ေနလာလိုုက္တာ တေန႔က်ေတာ့ သူလိုုခ်င္တဲ့အရာေတြက အဲ့တာေတြမဟုုတ္ဘူး၊ ေတာအုုပ္ထဲက အိမ္လဲမဟုုတ္ဘူး၊ ေရတံခြန္ေဘးက အိမ္လဲမဟုုတ္ဘူး ဆိုုတာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ေသခ်ာလာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ သူဟာဘာလဲဆိုုတာ သူ႔ဘာကိုု လိုုခ်င္တာလဲဆိုုတာ သူ႔ကိုုယ္သူေတာင္မသိေတာ့သလိုု လမ္းေပ်ာက္တတ္ျပန္ပါတယ္။ တူတူေနလာတာ နွစ္ေတြၾကာလြန္းလွတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔မွာ ကိုုယ္ပိုုင္လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲ့တာေတြ အကုုန္လံုုး က တာဝန္ေတြ ဝတၱရားေတြေအာက္မွာ မိသားစုု ဝန္ထုုပ္ဝန္ပိုုးေတြၾကားမွာ ေပ်ာက္ဆံုုးေနခဲ့တာၾကာလွျပီ။

ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ဆံုုးရံႈးသြားတဲ့သူေတြဟာ အထီးက်န္သြားတတ္ပါတယ္။ ေဘးမွာ ကိုုယ္ကခ်စ္တဲ့ ကိုုယ့္ကိုုခ်စ္တဲ့ မိသားစုုဝန္းရံေနရင္ေတာင္ အထီးက်န္ေနတတ္ပါတယ္။ အရင္တံုုးက သူလိုုခ်င္တယ္ထင္ျပီး အသည္းအသန္ၾကိဳးစားခဲ့သမွ် ဟာ အခုုေတာ့ သူ႔အတြက္ သူ႔ကိုုျပန္ခ်ည္ထားမယ့္ ၾကိဳးေတြသက္သက္သာျဖစ္ လာခဲ့ျပီေလ။ သူလိုုခ်င္တာ အခုုခ်ိန္မွာ အကိုုင္းမွာ ခဏနားျပီး လြတ္လပ္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ပင္လယ္ျပင္ေပၚမွာ အဆံုုးအစမရွိ အေတာင္ေတြကိုု ျဖန္႔ျပီး ပ်ံသန္းနိုုင္တဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးဆိုုတာကိုုသိလာတဲ့အခါ အရမ္းေနာက္က်ေနျပီ။ သူ႔ကိုုခ်ည္ထားတဲ့ၾကိဳးေတြ မ်ားလြန္းတာေၾကာင့္ သူ႔မွာ မလႈပ္သာ မရုုန္းသာျဖစ္ေနျပီ။ ငယ္ငယ္ကလိုု ခြန္အားလဲမရွိေတာ့ဘူး၊ အခ်ိန္လဲ မရွိေတာ့ဘူး။

အရင္က ၾကိဳးစား တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ေတာအုုပ္ထဲကအိမ္ေလးကိုု ထားခဲ့ဖိုု႔ကက်ျပန္ေတာ့လဲ ရင္ထဲမွာ အေၾကာက္တရားေတြက အျပည့္။ ဆက္လက္ဖက္တြယ္ထားဖိုု႔က်ေတာ့လဲ အေတြးေတြက မေရရာ။ အခ်စ္ေတြ ေမတၱာေတြ သံေယာဇဥ္ေတြဆိုုတာ အမွတ္တခုုကိုုေရာက္လာရင္ေတာ့လဲ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ဘာဆိုုတာ ျပန္ရွာခ်င္လာတတ္ပါတယ္။ ကိုုယ့္ကိုုယ္ပိုုင္လြတ္လပ္မႈကိုု ျပန္လြမ္း တမ္း လာတာေပါ့ေလ။ အဲ့လိုု အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုုယ္တိုု႔ေတြ အခ်စ္ကိုု လက္လႊတ္ခံျပီးေတာ့ ကိုုယ္လိုုခ်င္တယ္ထင္တဲ့ ေလာက အသစ္တခုုကိုု ရဖိုု႔ ထပ္မံၾကိဳးစားမႈေတြဟာ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ အရာရာကိုု လက္လႊတ္ဆံုုးရံႈးရျခင္းနဲ႔ပဲ ျပီးဆံုုးနိုုင္ေသးတာပဲ။ အီး လိုုေျပာရင္ေတာ့ လြယ္လြယ္ေလး တလံုုးထဲ midlife crisis ေပါ့ေလ။ (တီခ်မ္းက မရႈပ္ရႈပ္ေအာင္ေရးေနတာပါ)

တခါတခါက်ရင္ အရင္တံုုးက ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနခဲ့ရတဲ့ ေတာအုုပ္ကအိမ္ကေလးကိုု သတိရတတ္ပါတယ္။ ကိုုယ္တိုု႔ေတြေသြးေတြေခြ်းေတြအမ်ားႀကီးရင္းျပီး တည္ေ ဆာက္ထားတဲ့ ဘဝေလးေလး.....အဲ့လိုုေတြးမိျပန္ေတာ့လဲ ခြဲခြာရမွာ ခပ္ခက္ခက္ပဲမွလား။

ကိုုယ္တိုု႔ေတြအခ်စ္ကေနျပီးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ေစာင့္စားမႈေတြ၊ ကတိေတြထားရွိခဲ့ၾကတယ္။ ရလဲရ ခဲ့ၾက တယ္၊ ေနာက္ျပီး တိုု႔နွစ္ေယာက္တူတူေနၾကတံုုးက ရွိခဲ့ၾကတဲ့ ေပ်ာ္စရာေလးေတြ ဒါေတြရွိေနရင္ ဘဝႀကီး ကမာၻႀကီးက ျပီးျပည့္စံုုျပီလိုု႔လဲထင္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ အသက္ေတြ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာေတာ့မွ ေပါေပါေလာေလာ သံုုးခဲ့ၾကတဲ့ နုုပ်ိဳမႈေတြက သိပ္မက်န္ေတာ့ပါလားဆိုုတာ အလန္႔တၾကားသိလာရတယ္ေလ။ ကိုုယ့္ဘဝမွာ ကိုုယ္တကယ္လိုုခ်င္တာ လုုပ္ခ်င္တာကိုု လုုပ္ဖိုု႔ေပါ့။ သိဖိုု႔ လဲလိုုေသးတယ္ေလေနာ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ေတာအုုပ္ထဲက အိမ္ေလးကေတာ့ “အိမ္ေထာင္” လိုု႔ဆိုုရင္ေတာင္ တခ်ိန္တံုုးကေတာ့ မင္းေရာကိုုယ္ေရာ ညြတ္နူးခဲ့ၾကတဲ့ ေႏြးေထြးေနရာတခုုပါပဲ။

ဘဝမွာ အသက္ ၃၀ ေရာက္ရင္ လူေတြ ဒီလိုုပဲ ေတာင္စဥ္ေရမရေတြ ေလ်ာက္ေတြးျပီး ေၾကာင္လာသလားမသိဘူးေနာ္။ လိုုခ်င္တာေတြ လုုပ္ခ်င္တာေတြကလဲ မေရရာေတာ့ ကိုုယ္ဘာလိုုခ်င္သလဲဆိုုတာလဲ ေဝေဝဝါးဝါး ရေနတာလဲ တကယ္လိုုခ်င္တာမွ ဟုုတ္ရဲ႕လားလိုု႔ ဒိြဟေတြနဲ႔ ေအာ္.........ေတာအုုပ္က အိမ္ကေလး။ ကိုုယ့္ရဲ႕ ေတာအုုပ္က အိမ္ကေလး။

A Chen
1:06 AM
Thursday
19th Jan 2012
Home
Bangkok