တရားလား မတရားဘူးလား နဲ႔ ေတာင္စဥ္ေရမရ

တရားလား မတရားဘူးလား နဲ႔ ေတာင္စဥ္ေရမရ

ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ အျပင္းစားမိန္းမ ရဲ႕ အပ်င္းစား စာေတြဖတ္မိျပီး အပ်င္စား ေတြးလို႔ေခၚမလား အျပင္းစား အေတြးလို႔ေခၚမလား ေလ်ာက္ေတြးေနမိပါတယ္။ သူကေတာ့ ေရွ႕ဘဝ ေနာက္ဘဝ တရားမႈ မတရားမႈ စတာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ စဥ္းစားမိတာတခုရွိပါတယ္ ဘာလို႔မ်ား သူ လွ်ာ ရွည္ျပီး ေလ်ာက္ေတြးေနပါလိမ့္ေပါ့ေနာ္။

တခါတခါ (အခါမ်ားစြာ) က်ေတာ့ မတရားမႈေတြအတြက္ ကိုယ္ေတြကို္ယ္တိုင္ကိုက ဘာမွမလုပ္နိုင္ၾကဘူးမွလား။ ထုိင္ၾကည့္ေနၾကရတာပဲေလ...။

ဥပမာ အသက္မျပည့္ပဲ အိမ္ေတြမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ အခိုင္းခံေနရတဲ့ ကေလးေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ သူတို႔ ေတာက အိမ္မွာဆိုရင္ တီဗီမရွိ ဘာမရွိ၊ အဲ့တာေတြထက္ ပိုအေရးႀကီးတဲ့ စားစရာမရွိ၊ (အခုဆို ပိုဆိုး ေသာက္စရာေရေတာင္မရွိ) အိမ္မွာ အေဖက အရက္အေသေသာက္ တေန႔တေန႔ဆဲဆို ၾကိမ္းေမာင္း ရုိက္နွက္ အေမက ကေလးေတြသာ တျပြတ္ျပြတ္ေမြး၊ ဆန္အိုးထဲမွာ ဆန္ကမရွိ စတာေတြထက္စာရင္ေတာ့ ျမိဳ႕ေပၚမွာ အကူအျဖစ္လာေန ရသမွ်ေလးေတြ အိမ္ကိုပို႔ (တခ်ိဳ႕မ်ား အေမက လာထားကတည္းက တခါတည္း တနွစ္စာ ထုတ္သြားျပီးသား ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပလိုက္လဲ) ဒါက တဇာတ္လမ္း ေဟာတခါ အိမ္ရွင္ေတြဘက္ကၾကည့္ေတာ့လဲ တခ်ိဳ႕မိန္းမငယ္ေလးေတြခမ်ာ မတရား ေျခေတာ္တင္ခံရ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ အိမ္ရွင္ကိုသတ္ ေျပး၊ မေတာ္မတရားလုပ္ပါတယ္လို႔ လိမ္ညာ စြပ္စြဲ အမ်ိဳးသမီးေရးရာတိုင္၊ ပိုက္ဆံေတြ ယူ၊ခိုးေျပး စသျဖင့္ ေနာက္ဇာတ္လမ္းေတြကလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစံုစံု အဖံုဖံု။
တရားသလား မတရားဘူးလား ? တရားရင္ေကာ ဘယ္သူက တရားတာလဲ မတရားရင္ေကာ ဘယ္သူက မတရားတာလဲ? ဘယ္ကိစၥမဆို နွစ္ဘက္ျမင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ...

တရားကိုနတ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ နတ္မွာလဲ ဂ်ဴတီေအာ္ဖ့္ရက္တို႔ ခြင့္ရက္တို႔ ရွိမွာေပါ့။ ဖူးလ္တိုင္းအမ္ပလိြဳင္းယီး ဆိုရင္ သူလဲ အမ္ပလိြဳင္းယီး ရိုက္စ္ေတြ ဘာေတြ နဲ႔ သၾကားမင္းကို ဂ်ီက်မွာပဲေလေနာ့။

အဲ့လိုေပါ့ ကိုယ္ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလ်ာက္ေတြးေနမိတာပါ။ အစက ကိုယ္က အျပင္းစား မိန္းမကို ဘာေတြ ေလ်ာက္ လ်ာရွည္ျပီးေတြးေနတာလဲ လို႔ ေျပာျပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့ ေလ်ာက္ေတြးေနတာကိုလဲ ျပန္ျပီးတရားက်မိပါရဲ႕။ ခက္တာက တရားက်တာက တရားတာမဟုတ္သလို မတရားတာလဲမဟုတ္ျပန္ဘူး (ထင္တာပါပဲ)။

ကိုယ္ကေတာ့ ခုတေလာ စိတ္ထားတတ္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီးေနတယ္။ ဒါေတာင္မွ ခ်စ္မႈအပူေတြက အပူမႈေပြ ခင္ယုေမ ျဖစ္ေနေသးတာ။ ထားပါ။ ဒါလဲ တဇာတ္လမ္းေပါ့။ တခန္းရပ္။

အဓိက ေျပာခ်င္ေနတာက လူ႔ဘဝႀကီးကအူေၾကာင္ေၾကာင္ပါ ရည္းစားမ်ားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လိုပါပဲ ခဏခဏ ေဟာတေယာက္ေဟာတေယာက္ ေျပာင္းေနတဲ့ သူ႔ရည္းစားေတြကို မွတ္မိဖို႔ခက္တတ္သလို ေလာကႀကီးကို နားလည္ဖို႔လဲ သိပ္ခက္ပါတယ္ တခါ ေလာကႀကီးကို နားလည္သလုိလိုထင္လာေတာ့လဲ ေလာကႀကီးမွာ ရွိေနတဲ့ တရားမႈေတြ တရားမမႈေတြ မတရားမႈေတြအတြက္ ကိုယ္က ဘာမွလုပ္မေပးနိုင္တာေသခ်ာလာျပန္ပါေရာလား။ အဲ့ေတာ့လဲ မအယ္ဇီေျပာသလိုပဲ ျဖည့္ေတြးေပးရမလား ေခတ္ပ်က္ထဲမွာ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရမလား၊ လ်ာရွည္ျပီး ေလ်ာက္ေတြးေနရမလား၊ ေနပူတယ္ေလ ေနာ္ အဲ့ေတာ့ လူကလဲ အူတူတူေပါ့။ စိတ္ေတြလဲ ဂေရာင္ေခ်ာက္ခ်ားေတြျဖစ္ေနေတာ့ ေလ်ာက္ေတြးမိတာေပါ့ ေတြးမိေတာ့ ေလ်ာက္ေရးတာေပါ့ လာဖတ္သူေတြကိုေတာ့ အားနာပါတယ္ေလ...

ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မဲေစာက္ေရာက္ေနတယ္ ဘန္ေကာက္ကေနထြက္ေျပးလာတာေလ။ နားခြင့္လဲရတယ္ဆိုပါေတာ့ အဲ့အတြက္ အနီေတြကိုေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္ အဲ့လိုေတြးတာ မတရားဘူးလို႔လဲ ထင္ေနမိတယ္ ဒါ လူ႔သဘာဝပါလို႔လဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျဖေတြးေပးေနတယ္

ဘန္ေကာက္ဆိုတာကလဲ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားေတြ ဥဒဟို လာေနတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္တခုပါ ခုေတာ့လဲ တစျပင္လိုလိုပါပဲလား တရားမွ်တ တာလား အဲ့အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတာလား ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ အခ်င္းခ်င္း ပစ္ခတ္ေနၾကတာ တရားက်ရမွာလား

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ ေျပာတယ္ ကိုယ္တို႔ အစိုးရကိုလဲ ဒီမိုကေရစီ ေပးဖို႔မေျပာပါနဲ႔တဲ့ အာဏာရပါတီ နဲ႔ အတိုက္အခံပါတီ စသျဖင့္ ပါတီေတြကြဲျပီး အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾက ထိုင္းေတြလို ျဖစ္လာရင္ မေကာင္းဘူးတဲ့ ေျပာလဲေျပာစရာပါ မနွစ္ကလဲ သၾကၤန္ေလာက္ကေနစျပီး တက္စင္ရဲ႕ အနီေတြနဲ႔ တဘက္ ျဖစ္ၾကပါတယ္ ဒီလိုပဲ လမ္းေတြ ပိတ္ဆႏၵေတြျပ ေလဆိပ္ကိုပိတ္ ဒီနွစ္ကေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ ကိုယ္လဲ ဒီမိုကေရစီ ဘာညာ သိပ္မသိပါဘူး ေကာင္းတာေတြ မသိသလို ဆိုးတာေတြလဲမသိပါဘူး ျဖည့္ေတြးေပးဖို႔ေတာ့ အခုကတည္းက ထည့္စဥ္းစားထားပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျပာတာပါ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္လို႔ စကားခံထားပါတယ္

ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ ထိုင္းေတြအခ်င္းခ်င္း သတ္ၾကတာ သူက သိပ္သိပ္ ဝမ္းသာတယ္ လို႔ ေျပာလာပါတယ္ ကိုယ္ကေတာ့ သေဘာမတူေသာ္လည္း လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ ေျပာဆို ခြင့္ရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ကိုက်င့္သံုးေနတဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ေနေနေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ လႊတ္ထားလိုက္ပါတယ္ တခါက ဖတ္မိတဲ့ပိုစ့္တခုထဲက ကုိယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုေနတတ္တဲ့ လူေတြ (ပိုစ့္ရွင္ကေတာ့ ေခြးလို႔ သံုးထားခဲ့ပါတယ္) ထဲမွာ ကိုယ္ပါေနသလားေပါ့ အဲ့လိုလဲေတြးမိပါတယ္ ကိုယ္ကေတာ့ အစြန္းေတြနဲ႔လြတ္ေအာင္ေနပါတယ္ မတရားဘူးထင္လား ေနၾကည့္ပါ ျငိမ္းခ်မ္းပါလိမ့္မယ္

ဆိုင္တာကို ေျပာပါမယ္ အခုလိုျဖစ္ေနၾကေတာ့ ကိုယ္ေတြးမိတာ အနီေတြက အဘီစစ္ ကို မတရား ဘူးလို႔ထင္ၾကတာလား တက္စင္ကိုမွ တရားတယ္လို႔ထင္တာလား ဘယ္လိုက တရားတာလဲ ဘယ္လိုကမတရားတာလဲ ဘယ္သူေတြက တရားတယ္ မတရားဘူး ဆိုတာ ကို ဆံုးျဖတ္ေပးမွာလဲ တကယ္လို႔ အနီေတြနိုင္ရင္ေရာ အခု အဘီစစ္ ဘက္ကလူေတြက တရားတယ္ ထင္မွာလား မတရားဘူးထင္ရင္ လက္နတ္စြဲကိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ၾကအံုးမွာလား လူေတြ သတ္ၾကအံုးမွာလား တရားမႈ ကိုလိုခ်င္တဲ့အတြက္ မတရားခံရတယ္လို႔ ထင္တဲ့အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ၾက လူသတ္ၾကရင္ေကာ တရားတယ္ ေျပာမလား မတရားဘူးေျပာမလား

ေလာေလာဆယ္မွာ ကိုယ္ကေတာ့ အလုပ္က ပိတ္ထားတဲ့အတြက္အနားရျပီးဒီလို အရည္မရ အဖတ္မရေတြ ေလ်ာက္ေရးေနဖို႔ အခ်ိန္ေတြရေနပါတယ္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ လခက ရမွာဆိုေတာ့ ယူရင္ တရားလား မတရားဘူးလား ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ လခ ကိုေတာ့ ယူမွာပါပဲ

မတရားဘူး မထင္ရေအာင္ အလုပ္ကိုလဲ တတ္နိုင္သမွ် နည္းနည္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါတယ္ ဒါကလဲကိုယ့္ကိုကို္ မတရားဘူး မထင္ခ်င္လို႔ပါ
အမွန္ေတာ့ စိတ္ပါပဲ
ဘုရားေဟာ မွီျငမ္း ေျပာတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကို ရီေလးဂ်ီးယပ္စ္ ျဖစ္သလားလို႔ေမးရင္ မျဖစ္ဘူး လို႔ပဲေျဖပါမယ္ အျပင္းစား ေျပာတဲ့ အက်ိဳးဝိပါတ္ တို႔ ကမၼဖလ တို႔ကိုလဲ ေသခ်ာမသိပါ နားမလည္ပါ နားမလည္ဘဲ သူ႔ပိုစ့္ကို မွီျငမ္းျပီး ေလ်ာက္ေရးတဲ့အတြက္ မတရားဘူး လို႔လဲ ထင္မိျမင္မိပါတယ္ အဲ့တာဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္မွာ သူေျပာတဲ့ ဘာသာတရားက ေပးတဲ့အသိလဲ ေသခ်ာမရွိဘူးထင္ပါတယ္

ေရမလာတာ လႉလို႔ရပါတယ္ ေျမမပါရင္လဲ ျမစ္ထဲကန္ခ်လိုက္ယံုပါပဲ ဥာဏ္နည္းေတာ့လဲ ၾကံခဲတာေပါ့ ေလ်ာက္ေလ်ာက္ဖတ္ရင္း ေတြးမေနပါနဲ႔ အေတြးေတြမေဝပါနဲ႔ အေဆြးေတြ မေလပါနဲ႔ ေျပာထားတယ္ေလ ေတာင္စဥ္ေရမရပါလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ အစကတည္းက လာဖတ္ျပီးေတာ့လဲ ခုမွ “ထ” ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔ အဲ့တာဆို မတရားတာ ခင္ဗ်ား / ရွင္ ျဖစ္သြားမယ္ေနာ္

ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မဲေစာက္မွာ တေမ်ာ္တေခၚ လယ္ကြင္းေတြကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းပါတယ္ ခ်င္းမိုင္ ခ်င္းရိုင္ ခရီးသြားခဲ့တံုးကလဲ ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းေတြ ေပၚက အပင္ေတြက အစ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္က အပင္ေတြကသာ ပိုလွတယ္ ထင္တာပါ အဲ့လိုေတြးမိေတာ့ ေရာ ကိုယ္က တရားပါသလား…?

လယ္ကြင္းေတြ တေမ်ာ္တေခၚ ကြင္းျပင္က်ယ္ေတြ အဆုပ္ဆုပ္လိုက္ တိမ္တိုက္ျဖဴျဖဴေတြ ကိုေတြ႔ရေတာ့ ကိုယ္ငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရတဲ့ အင္းဂလိရွ္ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ကိုသတိရမိပါတယ္

ကဗ်ာနာမည္ေလးက *အားလပ္ခ်ိန္ တဲ့ သဘာဝတရားႀကီးရဲက အလွကို ထိုင္ၾကည့္ဖို႔ ရပ္ၾကည့္ဖို႔ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္မေပးနို္င္တဲ့ မရွိတဲ့ လူ႔ဘဝ ကိုေျပာထားတာပါ သိပ္လွပါတယ္ ကိုယ္အခု ဒီ ထိုင္းနိုင္ငံမွာေနရေတာ့မွပဲ အခ်ိန္ကုန္တာ သိပ္ျမန္သလို ခံစားရပါတယ္ တနာရီ တနာရီ တရက္တရက္ တနွစ္တနွစ္ ဆိုတာ လြယ္လြယ္ေလး ကုန္သြားသလိုပါပဲ ဘဝဆိုတာလဲ က်ည္ဆန္ရထားတစင္းလို မ်ား အျမန္သြားေနသလား မွတ္ရပါတယ္ ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ ၁၉၉၉ မွာ ကိုယ္ဆယ္တန္းပညာ (တကၠသိုလ္ဝင္တန္းလို႔ျပင္ဘတ္ပါ စာေရးသူ လူရႊင္ေတာ္ ကိုေမတၱာႀကီးလို ေထာင္မက်ခ်င္ပါ) သင္တယ္ ၂၀၀၀ မတ္လမွာ စာေမးပြဲေျဖရတယ္ မွတ္မွတ္ရရ စာေမးပြဲေျဖျပီး ၂ ပတ္ေလာက္မွာပဲ အလုပ္ထဲကို စဝင္ရတယ္ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘဝကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရပ္မၾကည့္ရေသးဘူးလို႔ခံစားရပါတယ္
လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ျပီးကတည္းက အလုပ္တခုျပီး တခု ဆက္သာ ေျပာင္းလာလိုက္တယ္ ေသခ်ာ ရပ္ျပီးနား လိုက္ရတယ္ဆိုတာ မရွိေသးပါဘူး

စိတ္ကူးယဥ္တယ္ပဲေျပာေျပာ ေသေသခ်ာခ်ာ ရပ္တန္႔ျပီး ဘဝ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ သိုးကေလးေတြ ႏြားကေလးေတြကို ေသခ်ာရပ္မၾကည့္လိုက္ရရင္ စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲက ၾကယ္ေလးေတြကို မၾကည့္ရရင္ ေတာအုပ္ထဲက သူတို႔ ရွာလာတဲ့ သစ္ဖု သစ္ဥ သစ္ေစ့ေလးေတြကို ျမက္ပင္ေလးေတြၾကားထဲမွာ ဖြက္ဖို႔ၾကံစီေနၾကတဲ့ ရွဥ့္ေလးေတြကို မၾကည့္လိုက္ရရင္ သိပ္လွတဲ့မိန္းမငယ္ေလး တေယာက္ရဲ႕ လွပတဲ့ နူတ္ခမ္းလႊာေတြ တျဖည္းျဖည္း ဖြင့္ဟလာတာကို ေသခ်ာ ေစာင့္မၾကည့္လိုက္ရရင္ (ဒီေနရာမွာ ကိုယ္ က ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ ဝတ္မႈန္ေရႊရည္ကိုသတိရပါတယ္ ၾကည့္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္လဲ သူ႔နူတ္ခမ္းေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း ဖြင့္ဟျပီးျပံဳးတာေလးကို ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။) သိပ္သိပ္လွတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးတေယာက္ ၾကြၾကြ ရြရြေလး ကတာကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထားပါေလ ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို အခ်ိန္ တခုခုမွာ ေသခ်ာရပ္ျပီးေတာ့မ်ား မလုပ္လိုက္ရရင္ ကိုယ့္ဘဝ ကို ကို္ယ္ကေတာ့ ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး အဲ့တာဆိုရင္ လဲ ဖန္ဆင္းရွင္ကို (ဆိုတာရွိခဲ့ရင္ေပါ့) မတရားဘူးလို႔ စြပ္စြဲပါမယ္။

သို႔မဟုတ္ ဘာသာတရားကိုမယံုၾကည္တဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ကိုု မယံုၾကည္တဲ့ ကိုယ္က ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ကို္ယ္လိုခ်င္တာကို မရရရေအာင္ လုပ္ယူပါမယ္ ဘဝကို ခဏေတာ့ ေသခ်ာ ရပ္တန္႔ျပီး ေဘးနား က အလွေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးမွာဆို ပိုေကာင္းပါမယ္

ေရးခ်င္တာေတြအမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္ ခုတေလာ သဘာဝအလွႀကီးနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနရသလိုခံစားရလို႔လားမသိဘူး ကိုယ္စိတ္ကူးသိပ္ယဥ္ပါတယ္ ညေနဘက္ေတြ မဲေစာက္ ျမိဳ႕ပတ္လမ္းကေန ဆိုင္ကယ္ေလ်ာက္စီးရင္ အရွိန္နဲ႔ ျပင္းျပင္းစီးပါတယ္ တိမ္ဆုပ္ေတြေတြ႔ရင္ ရပ္ၾကည့္ပါတယ္ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ “ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္က လရိပ္ျပာ” သီခ်င္း ကိုညည္းပါတယ္ ဗန္ေဂါ့ ကို သတိရပါတယ္ သူ႔အတြက္ေရးထားတဲ့ ဗင္းဆင့္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္း စာသားထဲက This world was never meant for one, As beautiful as you. ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းေလးကို အမွတ္ရမိပါတယ္ ေရရြတ္ျမည္တမ္းမိပါတယ္ ထူးအိမ္သင္အေသေစာတာကို နွေျမာပါတယ္ သူ႔ရဲ႕ ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕သတို႔သမီး စာသားကို နားေထာင္ျပီး ကိုယ့္ ရဲ႕ ဧရာဝတီဆိုတဲ့ ကဗ်ာအတြက္ ရွက္မိပါတယ္

တခါတေလက်ေတာ့လဲ ကိုယ္သိပ္စိတ္ကူးယဥ္တတ္ပါတယ္…
တရားတယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္…

A Chen
3:19 am
20th May 2010
Mae Sot
Thailand

*"LEISURE"

What is this life if, full of care,
We have no time to stand and stare.

No time to stand beneath the boughs
And stare as long as sheep or cows.

No time to see, when woods we pass,
Where squirrels hide their nuts in grass.

No time to see, in broad daylight,
Streams full of stars, like skies at night.

No time to turn at Beauty's glance,
And watch her feet, how they can dance.

No time to wait till her mouth can
Enrich that smile her eyes began.

A poor life this if, full of care,
We have no time to stand and stare.

By Wm. Henry Davies.

(Wm. Henry Davies (1871-1940) is to be considered as the poet of the tramps. Born at Newport, Wales in the UK, Davies came to America from Great Britain and lived the life of a vagabond. One day, as the result of jumping a train, he lost one of legs. Davies returned to England where he continued to live the life of a tramp and a peddler. He wrote poetry (presumably he did right along) and, eventually, he determined to print his own book and did so with the little money he earned panhandling. A copy of this first work, A Soul's Destroyer, came into the hands of George Bernard Shaw; which, in turn, led to the popularization of the poet.