သရီး ရီးယား အီဗာလူးေအးရွင္း

သရီးရီယား အီဗာလူေအးရွင္း

ေအာ္.......
ျပန္ရျပန္ျပီ
ဖႏြမ္ပင္မွသည္
ခဏတာ ခိုုနားရာ ဌာနီ
ဘန္ေကာက္ေျမဆီ

ေမြးရပ္ေျမမဟုုတ္ေပမယ့္
တရြာေျပာင္းလာခဲ့တဲ့က်ား
သူေကာင္းျဖစ္လား၊ မျဖစ္လား
မေသခ်ာေပမယ့္....
မေသေသးတာလဲေသခ်ာတယ္

ေၾသာ္ဘာလိုုလုုိနဲ႔
၃နွစ္၃မိုုးျပည့္ေတာ့မယ္
အရင္ခ်ိန္ေတြဆိုုရင္ေတာ့
တကၠသီလာ
၁၈ ရပ္ပညာ ငါစံုုေပေတာ့မေပါ့

ခုုေတာ့ ငါ့မွာ
ၾကင္ယာ သာရ
ပညာက မျပည့္ဝ
ေဘာင္ဘင္ခတ္ဆဲ
မိသားစုုတာဝန္ေတြက
ပခံုုးထက္မွာ
နွစ္ဘက္နွစ္ခ်က္
လႈပ္ဆဲရွားဆဲ


ေမာပမ္းမႈ ဘဝၾကားမွာ
ရုုန္းဆဲ ကန္ဆဲ
ေလၾကမ္းလာ အံတုုဆဲ
ေရစုုန္လဲ မဝ့ံမရဲ
ေဗဒါကိုု ကဗ်ာေတြ ဘတ္ေပမယ့္
သူ႔ေလာက္လဲ ငါမရဲ

ခရီးေတြထြက္ေပမယ့္
ေဒသႏၱရလဲ
စိတ္မဝင္စားတဲ့ငါ့ခမ်ာ
ဟိုုတယ္ခန္းရယ္
အလုုပ္ရယ္
အိပ္မယ္
စားမယ္

တခါတခါေတာ့လဲ
ေရာက္ေနရာဘဝ
ေက်နပ္ေနပါက
ေနေပ်ာ္မယ္ထင္ပါ့
ကဗ်ာေလးေရး
စာေလးေဆြး...

ကာဖီေလးနဲ႔
သံစဥ္ေလးနဲ႔
စာအုုပ္ေလးဘတ္
အေတြးေလးေတြ ဖြဲ႕သီ
အေဆြးေလးေတြ ေမ့မည္

ေအာ္ ငါဟဲ့ ငါးေျခာက္ျပား(အတည္ေရးတဲအခါ ေယာက်္ားလိုု႔သံုုးပါမည္)
ဆိုုျပီး ေနဒဏ္ကိုုအံတုု
ငါမမႈဘူး
ဘဝဒဏ္ကိုုလဲ ငါ ဂရုုမျပဳ

အိမ္ျပန္ခရီးနီးသလား
ငါမေသခ်ာ
ေသခ်ာတာက
အိမ္အျပန္ ေစာင့္ေနမယ့္
ခ်စ္သူ႔မ်က္နွာ
အေမာေျပ
ေရတခြက္ေပလား
ဘဝေရ....
နင့္ မမႈ လိုု႔ ေအာ္ဟစ္ျမည္ေၾကြး
လာျပီ ငါ...လာျပီ
ငါလာျပီ....

မွတ္ခ်က္
ေလယာဥ္ေစာင့္ရင္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ စိတ္ထဲေပၚလာရာေလးေတြ ဟိုုျခစ္သည္ျခစ္...
ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ၃ နွစ္ျပည့္ေတာ့မည္

A Chen
09:26 AM
Friday
17th June 2011
Cambodia International Airport
on the way back to Bangkok