အခ်စ္အတြက္ အသက္စြန္႔မယ့္သူ

သူငယ္ခ်င္းမတေယာက္ရွိတယ္ F ဆိုုပါေတာ့။ တခါတံုုးက သူက ေယာက္်ားတေယာက္အတြက္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္သတ္ေသဖိုု႔ ၾကံဖူးတယ္။ သူ႔ေကာင္ေလးက သူ႔ကိုုျဖတ္ဖိုု႔ေျပာေတာ့ သူက ဖုုန္းဆက္ျပီးေတာ့
ေကာင္ေလးနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ ေကာင္ေလးကိုု သူ႔ကိုု ပစ္မသြားဖိုု႔၊ မထားခဲ့ဖိုု႔ ေတာင္းပန္တယ္။
ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာတာက “တခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြက အတင္းလုုပ္ယူလိုု႔ မရနိုုင္ပါဘူး” တဲ့။ ေကာင္ေလးက အဲ့လိုုျပန္ေျပာတာလဲ ၾကားေရာ ကုုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးက အိပ္ေဆးတပုုလင္းလံုုးကိုု အရက္နဲ႔ ျမိဳခ် လိုုက္ေတာ့တာပါပဲ။

ေနာက္ေတာ့လဲသူမ မေသပါဘူး။ ေကာင္ေလးကလဲသူမ အနားကိုု ျပန္မလာပါဘူး။ ကိုုယ္ထင္တာက ဒီလုုိေတြ ျဖစ္ပ်က္ျပီးမွေတာ့ သူမ ေနာင္တ ရမယ္ထင္တာ။ ဒါေပမယ့္ သူမက ဘာေျပာသလဲဆိုုေတာ့....
“ငါ နည္းနည္းမွ ေနာင္တ မရဘူး။ အဲ့အခ်ိန္က ငါတကယ္ကိုု ေသခ်င္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔အတြက္ ေသလဲေသရဲတယ္” လိုု႔ ဆိုုလာပါတယ္။

တကယ့္ကုုိအဲ့လိုုပဲလား။ ေယာက်္ားေတြအတြက္ သတ္ေသဖိုု႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကဘူးတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကိုု ေမး ၾကည့္ပါ။ သူတိုု႔ေတြသတ္ေသဖိုု႔ ၾကိဳးစားၾကတဲ့ တဇြတ္ထိုုးမႈ၊ မိုုက္ရူးရဲမႈက တကယ္ပဲအခ်စ္အတြက္တဲ့လား? ဒါမွမဟုုတ္ တဘက္လူက စြန္႔ပစ္ခံရတယ္ဆိုုတာကိုု မခံစားနိုုင္ၾကတာလား။ လက္မခံနိုုင္ၾကတာလား။

တကယ္လိုု႔ သာ မိန္းမတေယာက္က ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ႕ စြန္႔ပစ္ခံရမႈေၾကာင့္ ကိုုယ့္ကိုုကုုိယ္ သတ္ေသတယ္ ဆိုုရင္ ေသခ်ာတယ္ အေၾကာင္းတခုုပဲ ရွိရမယ္။ အဲ့တာက အဲ့ဒီ ေယာက္်ားက လြဲရင္ သူ႔ဘဝမွာ ဖက္တြယ္စရာ မက္ေမာစရာ ဘာဆိုုဘာမွ မရွိလိုု႔ပဲျဖစ္ရမယ္။

ပိုုင္ဆိုုင္မႈ ပိုုမ်ားေလေလ အဲ့ဒီ မိန္းမ က ေသဖိုု႔ ပိုုေၾကာက္ေလေလပဲ။

ကိုုယ့္ဘာသာ လုုပ္ငန္းတခုုကိုု ဦးေဆာင္ေနတဲ့ မိန္းမ၊ ကိုုယ့္ဘာသာ ရပ္တည္နိုုင္ေလာက္တဲ့ ပညာရွင္မိန္းမ တေယာက္သာဆိုုရင္ ေယာက်္ားတေယာက္အတြက္နဲ႔ ဒီေလာက္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ နဲ႔ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ လြယ္လြယ္နဲ႔ သတ္ေသတာမ်ိဳးဘယ္ေတာ့မွ မလုုပ္ဘူး။

ပစၥည္းဥစၥာ ျပည့္စံုုတဲ့ ေယာက်္ားတေယာက္ဟာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ မိန္းမတေယာက္အတြက္နဲ႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ အသက္မေပးဘူး။

ဘာဆိုု ဘာမွ ဖက္တြယ္စရာမရွိတဲ့သူသာ ေလာကမွာ အသက္ရွင္ေနရတာ အဓိပၺါယ္မရွိဘူးလိုု႔ ေတြးထင္မွာေလ။
ေသျခင္းတရားနဲ႔အဆံုုးသတ္မယ္ဆိုုတာ လူတဘက္သားကိုု အျပစ္ရွိသလိုု ခံစားရေအာင္ ျခိမ္းေျခာက္ခ်င္တဲ့ ဒါမွမဟုုတ္ အဲ့လိုု ခံစားမႈမ်ိဳး တသက္လံုုး ေပးခဲ့ခ်င္တဲ့ ေနာက္ဆံုုးလက္နက္ပါ။ အဲ့တာ အခ်စ္အတြက္ သတ္ေသ တာမွမဟုုတ္ဘဲ၊ တဘက္လူကိုု သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ရေလျခင္းဆိုုတဲ့ ယူၾကံဳးမရမႈနဲ႔ အျပစ္ေပးခ်င္လိုု႔သတ္ေသတာပါ။

တေန႔မွာ အရြယ္ေရာက္လာလိုု႔ အခ်စ္ဆိုုတာ ဘဝ နဲ႔ယွဥ္ရင္ ဘာမွ မဟုုတ္ပါဘူးဆိုုတာကိုု သိလာခဲ့တဲ့ အခါက် ရင္ ကိုုယ့္ကိုုမခ်စ္ေတာ့တဲ့ ေယာက်္ားအတြက္ ေသရတာ ဘာမွ မတန္ဘူးဆိုုတာ သိလာပါလိမ့္မယ္။

ေလာကႀကီးမွာ အစားထိုုးမရတဲ့ “အခ်စ္” ဆိုုတာ ရွိေကာင္း ရွိပါလိမ့္မယ္ ဒါေပမယ့္ အစားထိုုးမရတဲ့ “ခ်စ္သူ” ဆိုုတာေတာ့ ရွိကိုုမရွိဘူး။ ေသခ်ာတယ္။

P.S

တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ ခုုေတာ့လဲ အဲ့ဒီ သူငယ္ခ်င္းမက ေယာက်္ား ယူေတာ့မွာပါ။ အခုုေနအခ်ိန္မွာ သူလဲ အရင္က သူဒီလုုိရူးမိုုက္ခဲ့တာကိုု ဟာသ အျဖစ္နဲ႔ ရယ္ရင္ ရယ္ေနနိုုင္မွာေပါ့။ ခုု သူယူမယ့္ ေယာက်ာ္းကိုုေတာင္ အရင္က သူဒီလိုု ရူးရူးမိုုက္မိုုက္ နဲ႔ ေကာင္ေလးတေယာက္အတြက္ သတ္ေသဖိုု႔ ၾကိဳးစားခဲ့ဘူးတယ္ လိုု႔ေျပာျပီး ရယ္ေတာင္ ရယ္ေနနိုုင္တယ္။ အေရးႀကီးတာ အေတြ႔အၾကံဳေတြကေန သင္ခန္းစာ ယူျပီးေတာ့ အရြယ္ေရာက္ တတ္ဖိုု႔ပါပဲ။

P.P.S

ကိုုယ္လဲ ငယ္ငယ္တံုုးက သတ္ေသဖိုု႔ ခဏခဏ စဥ္းစားၾကည့္ဖူးတယ္။ ၾကိဳးေတာ့ မၾကိဳးစားခဲ့ဘူးဘူး။ သတ္ေသရင္ အဆင္အေျပဆံုုးနည္း ေတြကိုုလဲ ခဏခဏ စဥ္းစားၾကံစည္ဖူးတယ္။ ဆြဲၾကိဳးခ်မေသနဲ႔တဲ့ ေသရင္ လက္ေတြ ေျခေထာက္ေတြ ေကာက္ကုုန္တတ္တယ္။ ေနာက္ ဇက္ကလဲ က်ိဳးက်သြားေတာ့ ေခါင္းႀကီးကလဲ လည္ေနမွာ။ ေနာက္ မ်က္လံုုးေတြလဲ ျပဴးထြက္ျပီးေတာ့ လွ်ာႀကီးလဲ ထြက္လာတတ္တယ္။ ေသျပီးရင္ေတာင္
အေလာင္မလွဘူးေပါ့။





တိုုက္အျမင့္ေပၚကေန လဲခုုန္ခ်ဖိုု႔ မၾကိဳးစားပါနဲ႔ ေအာက္ေရာက္ရင္ တခါတည္း အသားျပားျဖစ္ရင္ျဖစ္ မျဖစ္ရင္ အသားပံုုျဖစ္၊ မဟုုတ္ရင္ ေျခက်ိဳး လက္က်ိဳး ေခါင္းျပဳတ္ထြက္ မ်က္လံုုးေတြ ကြ်တ္ထြက္ အရိုုးေတြ ထိုုးထြက္ အျမင့္ေပၚမူတည္ျပီး ရုုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ တခုုမဟုုတ္တခုုေတာ့ ျဖစ္သြားမယ္။





ရထားေရွ႕ ခုုန္ခ်ဖို႔လဲ မၾကံစည္ပါနဲ႔ ကိုုယ္ ၆ တန္းတံုုးက ကိုုယ္တိုု႔ကိုုသင္တဲ့ သမိုုင္းဆရာမ ရထားေရွ႕ ကိုု ခုုန္ခ်သြားဖူးတယ္။ ကန္ဘဲ့မွာပါ။ သူကေတာ့ သံလမ္းေပၚမွာ ရထားကိုု ေက်ာေပးျပီး ေနတာျဖစ္ေတာ့ ရထားက တိုုက္ျပီး သူက သံလမ္းၾကားတည့္တည့္ ေမွာက္သြားတာပါ။ အဲ့ေတာ့ နွာေခါင္း နဲ႔ မ်က္နွာ က ေမွာက္ရက္က်တဲ့ အရွိန္နဲ႔ နွာေခါင္း က်ိဳးတယ္ ေနာက္ ရထားက အေပၚကေန ျဖတ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖတ္ၾကိတ္လိုု႔ အုုတ္စက္ေတြ ပြင့္ကုုန္တယ္။ အမ်ားစုု ရထားေရွ႕ ခုုန္ခ်ရင္ေတာ့ အင္နားရွားေတြ အခ်ိန္အဆေတြ ေၾကာင့္ လမ္းေပၚ တည့္တည့္မက်ဘဲ ကန္လန္႔ျဖတ္က်လိုု႔ ၃ ပိုုင္းျပတ္ကုုန္တာမ်ားပါတယ္။





ေသနတ္နဲ႔ ပါးေစာင္ထဲ ပစ္ဖိုု႔ကလဲ ေသနတ္က ရွာရတယ္ သိတ္လြယ္မယ္မထင္။ ေနာက္ ေသရင္လဲ ေခါင္းက
ေပါက္ျပီးေတာ့ ရုုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္မယ္။ ျပီးေတာ့ ပါးစပ္ထဲ ေျပာင္းဝထည့္ျပီးေတာ့လဲ ကိုုယ္က ေမာင္းကိုု ညွစ္ရဲဦးမွ။ မလြယ္။





လက္ကိုု ဓါးနဲ႔ လွီးတာေကာ ငယ္ငယ္တံုုးက ကိုုယ္ခဏခဏ ၾကံစည္ဖိုု႔ၾကိဳးစားၾကည့္ဖူးတာေပါ့။ စိတ္ကူးထဲမွာလဲ လုုပ္ၾကည့္တာ ခဏခဏပဲ ေနာက္ေတာ့ မလုုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ လွီးရင္နာမွာ၊ ေသြးေတြ ထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ မေသမရွင္ ခံစားေနရမွာ ေနာက္ တေယာက္ေယာက္က ေတြ႔သြားလိုု႔ ေဆးရံုု ပို႔ေနရင္လဲ အၾကံအစည္ မထေျမာက္မွာ စတာေတြ ေတြးျပီးေတာ့ မလုုပ္ျဖစ္ပါဘူး။





ေဆးေသာက္တာကေတာ့ အလြယ္ဆံုုးလုုိ႔ထင္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေဆးကိုု ေသာက္ရမွာလဲ ဘယ္ေလာက္
ေသာက္ရမွာလဲ။ ကိုုယ္သိရသေလာက္ကေတာ့ ေတာ္ရံုုအိပ္ေဆးက အလုုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္တခုုက အိပ္ေဆးအဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီး တခါတည္း ဘယ္ကေန ရမလဲ။ ၾကြက္သတ္ေဆး တိုု႔ ပိုုလိုု တိုု႔ အဆိပ္ တိုု႔ လိုုဆိုုတာမ်ိဳးကလဲမေသခင္ ခံစားရမွာ။ လူးလွိမ့္ေနရမွာ အူေတြ ဖ်စ္ညွစ္ေနသလိုု နာေနမွာ။ အဆိပ္က ေျပာလိုု႔ သာလြယ္တာ ဘယ္မွာ ရွာရမလဲ။ စိန္ နဲ႔ သံပရာ ဆိုုတာလဲ ၾကားသာၾကားဖူးတာ ရွာရတာ ခက္မွခက္။ မွရာဘူးရင္ မသိဘူး။ တကယ္။ ပါရာ ေလာက္နဲ႔ေတာ့ ေသာက္မေနပါနဲ႔။ ကိုုယ္ေသာက္ဖူးတယ္ တဘူးလံုုး ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ အကုုန္ျပန္အံထြက္ကုုန္တယ္။ အံတာေတာ့ ေရလည္ ခံစားရတယ္ ဆရာ။ ဒါေတာင္ ပါရာက ေရနဲ႔ ေျမွာခ်လိုုက္ တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လိုုလိုု ေပ်ာ္ကုုန္တာေနာ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အလံုုးေတြ ပ်က္ေနျပီ။ မေသပါဘူး။





ဘိန္းျဖဴ ကိုု အိုုဒီ ထိုုးခ်လိုုက္ဖိုု႔ ေကာ။ ဒီဟာကေတာ့ အလြယ္ဆံုုးျဖစ္မယ္။ အျငင္သာဆံုုး အထိေရာက္ဆံုုး အျငိမ့္ေညာင္းဆံုုး ျဖစ္နိုုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္မွာလဲ ဘိန္းျဖဴ၊ ဘယ္သူက ထိုုးေပးမွာလဲ။ ေနာက္ ကိုုယ့္ကိုု ကိုုယ္ဓါးနဲ႔ ထိုုးတာ၊ ေရခ်ိဳးကန္ထဲကိုု ေလမႈတ္စက္ပစ္ထည့္တာ၊ စတဲ့ နည္းေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဓါတ္လိုုက္ေသရင္လဲ မေသခင္ခံစားရတယ္၊ ေနာက္ ေသျပီးေတာ့လဲ ေကာက္ေကြးေကြးနဲ႔ မဲညစ္ညစ္နဲ႔ ရုုပ္ပ်က္တယ္။ ဓါးနဲ႔ ကတခ်က္တည္း ေသပါမွ မဟုုတ္ရင္ခံစားေနရမယ္။ ေသြးထြက္သံယိုု မၾကည့္ရဲသူမ်ား ေသြးျမင္ရင္ မူးတတ္သူမ်ား လုုပ္ဖိုု႔ မျဖစ္နိုုင္။





ေနာက္ဆံုုးေတာ့ ရွာရင္း ရွာရင္းနဲ႔အလြယ္ဆံုုး နဲ႔ အေကာင္းဆံုုး ျဖစ္မယ္ထင္တဲ့ နည္းတနည္းကိုု သြားေတြ႔ပါ တယ္။ အဲ့တာကေတာ့ နည္း နွစ္မ်ိဳး ေရာရမွာေပါ့။ ဒါမွမဟုုတ္ နည္းတမ်ိဳးထဲကိုု ပဲ အကူလိုုတယ္ ေျပာလဲရတယ္ အဲ့တာကေတာ့ ဂတ္အိုုးကိုုဖြင့္ထားျပီးေတာ့ အလံုုပိတ္အခန္းမွာ အိပ္ေဆးေသာက္အိပ္လိုုက္ရမွာပဲ။ ဂတ္ေတြကိုု ရႈျပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ေသသြားတာေပါ့။ သူက ဘာေကာင္းသလဲ ဆိုုေတာ့ ျငင္သာမယ္။ ေနာက္ ေသျပီးတဲ့ အခါမွာလဲ ဂတ္ေတြေၾကာင့္ အေလာင္းက ေဖာေရာင္မလာဘဲ ျပည့္ျပည့္ကေလးပဲ ေရာင္လာပါသတဲ့ ေနာက္ ဂတ္ေတြကိုု ရႈတာေၾကာင့္ အေလာင္းက ေသရင္ အမ်ားစုု ျဖစ္သလိုု ပုုပ္မဲ မသြားဘဲ ပန္းေရာင္ေလး သန္းသန္း
ေလးျဖစ္သြားပါသတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံသလဲေတာ့ မသိ။ စမ္းၾကည့္ရင္ ျပန္ေျပာ။ ဒီလိုုေလး လွလွေလး ဆိုုရင္ေတာ့ ေသခ်င္ပါတယ္။





A Chen
3:43 AM
Thursday
22nd Mar 2012
Home
Bangkok