တကယ္ေတာ့ ကိုုယ္ သိပ္သိပ္...

တကယ္ေတာ့ ကိုုယ္သိပ္သိပ္....

တခါတေလ ကိုုယ္တိုု႔ေတြ ကိုုယ့္ ခ်စ္သူရဲ႕ ေရွ႕ မွာ ေအးစက္စက္နဲ႔ မထံုုတက္ေသး ပံုုစံ ဟန္ေဆာင္တတ္ၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ကေတာ့ ကိုုယ္တိုု႔ စိတ္ထဲမွာ တကယ္ျဖစ္ေနတာက တဘက္သား ကိုု ကိုုယ္တိုု႔ ဘယ္ေလာက္ သတိရ၊ လြမ္းဆြတ္၊ တမ္းတ ေနလဲဆိုုတာေတြ မသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ေနတာပါ။

ဖုုုုန္းသံ ျမည္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုုယ္တိုု႔ စိတ္ထဲမွာ “သူ” ဆက္လာတာမွန္း သိရက္နဲ႔ ဖုုန္း ကိုုခ်က္ခ်င္းေကာက္မကိုုင္ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ၁ ကေန ၁၀ အထိ အရင္ေရပါတယ္၊ ျပီးေတာ့မွ ဖုုန္း ကိုု ေကာက္ကိုုင္ျပီး ပံုုမွန္ေလသံျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးထူးပါတယ္။ ကိုု္ယ္တခ်ိန္လံုုးလိုုလိုု ဖုုန္းေဘးမွာ ထိုုင္ေစာင့္ေနတယ္ လိုု႔ သူ႔ကိုု မသိေစခ်င္ပါဘူး။ ဖုုန္းခြက္ကိုု ကိုုင္ျပီးတဲ့ အခါက်မွ ပံုုမွန္ေလသံ နဲ႔ ...

“က်မ ကိုု ရွာတာ ဘာကိစၥရွိပါသလဲ” လိုု႔ ေအးစက္စက္ နဲ႔ထူးလိုုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုုယ့္စိတ္ထဲမွာ “သူ႔” ကိုု၊ “သူ႔” ရဲ႕အသံေလးကိုု သိပ္သိပ္ သတိရ တမ္းတေနမိတာပါ။

“သူ႔” ကိုုမေတြ႕ရတဲ့ေန႔ေတြမွာဆိုု တေန႔လံုုးလိုုလိုု အခ်ိန္တိုုင္း နာရီတိုုင္း “သူ႔” အေၾကာင္းေတြပဲေတြးေနမိတယ္။ “သူ႔” ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ခိုုဝင္ျပီးေတာ့ မွီတြယ္ခ်င္မိတယ္။ တကယ့္တကယ္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုုင္လဲ ေတြ႔ ၾကေရာ ကိုုယ္က လက္နွစ္ဘက္ကိုု ခႏၶာကိုုယ္ရဲ႕ ေဘးတဘက္တခ်က္မွာ ကပ္လိုု႔ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ရပ္ျပီး ကၠဳေျႏၵႀကီး တခြဲသားနဲ႔ စကားေျပာတတ္တယ္။ သူကေတာ့ ထင္မွာ ပဲ ကိုုယ္က သိပ္ေအးတိေအးစက္နိုုင္တာပဲလိုု႔။ ဘာခံစားခ်က္မွမရွိတဲ့ မိန္းမလိုု႔ေတာင္ထင္နိုုင္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ကိုုယ္က သူနဲ႔ေတြ႔ရတာ ေပ်ာ္ရႊင္လြန္းလိုု႔၊ ဝမ္းသာလြန္းလိုု႔ သိပ္သိပ္...ဟန္ေဆာင္ေနရတာပါ။

ခ်ိန္းေတြ႔တာလဲျပီးေရာ လမ္းခြဲဖိုု႔ အခ်ိန္ေရာက္ျပီေပါ့။ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ေလ။ အိမ္ျပန္မယ့္ လမ္းတေလ်ာက္မွာ တလမ္းလံုုး ကိုုယ္ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ေနခဲ့သလဲဆိုုတာကိုုေတြးရင္းနဲ႔ မျပန္ခ်င္ေသးပါဘူးေလ လိုု႔ ေတြးေနမိတယ္။ တကယ္ပါ ကိုုယ္မျပန္ခ်င္ေသးပါဘူး။ သူနဲ႔ တူတူ တြဲျပီး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ညခ်မ္းအခ်ိန္အခါမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းဆက္ေလ်ာက္ခ်င္ေနမိေသးတယ္။ ေလ်ာက္ရင္းနဲ႔ပဲ မိုုးလင္းခ်င္လဲလင္းသြားပါေစေပါ့ေနာ္။

သူေျပာတဲ့ စကားသံေလးေတြ ကိုုၾကားခ်င္ေနေသးတယ္။ သူေျပာျပတဲ့ သူနဲ႔ဆိုုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ကိုုလဲ ဒီ့ထက္ ဒီ့ထက္ ပိုုသိခ်င္ေနမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲကိုုယ္က ဘာမွမေျပာျဖစ္ပါဘူး။ ဒီလိုုနဲ႔ပဲ သူက ကိုုယ့္ကိုုအိမ္ျပန္ပိုု႔ေရာ။

အိမ္ေရွ႕ေရာက္ျပီဆိုုတာနဲ႔ သူကေတာင္ နႈတ္ဆက္စကားမေျပာရေသးခင္မွာ ကိုုယ္က အရင္ဦးေအာင္ ခ်က္ခ်င္း “ေနာက္မွေတြ႔ၾကတာေပါ့” လိုု႔ အျမန္ေျပာျပီး အိမ္ထဲလွည့္ဝင္ဖိုု႔ အသင့္ျဖစ္ေနျပီ။

သူေတာင္ လွည့္မထြက္ရေသးဘူး ကိုုယ္က အိမ္ဝန္းထဲကိုုေရာက္ေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ သူလွည့္ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္က်မွ ကိုုယ္က တိတ္တိတ္ကေလး ျပန္ျပန္လွည့္ျပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာျပင္ေလးကိုု ခိုုးခိုးၾကည့္တတ္တာ သူသိမွသိပါ့မလား။

သူ႔ရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကိုု ကိုုယ္သိပ္သိပ္ ခ်စ္တယ္ဆုုိတာေကာ သူသိရဲ႕လား။

ေနာက္တခါမ်ားက်ရင္ ကိုုယ္က သိပ္စိမ္းကား ေအးစက္တာပဲလိုု႔ သူထင္ျမင္မိရင္... တကယ္ေတာ့ ကိုုယ္ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ သူ႔အေပၚ သိပ္သိပ္...သိပ္သိပ္...အေလးထားတယ္ဆိုုတာ သူ႔ကိုု သိေစခ်င္ပါတယ္ေလ။

A Chen
2:48 AM
14th Feb 2011
Sunday
Home
Bangkok

လက္စားေခ်မႈ ေသးေသးေလးေတြ

ဘဝမွာ တခါမွ လက္စာမေခ်ဖူးဘူး လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါသလား။ တခုုေလာက္ေမးပါမယ္။ ဘဝမွာ ခ်စ္ဖူးပါသလား။ ဘဝမွာ တခါေလာက္ခ်စ္ဖူးတယ္ဆိုုရင္ အနည္းအမ်ားေတာ့ ကိုုယ္တိုု႔ေတြ လက္စားေခ်မႈ ေသးေသးေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ လုုပ္ဖူးၾကပါတယ္။

ဒီေန႔ ကိုုယ္နဲ႔တူတူေနေပးမယ္ လိုု႔ သူ ျပီးခဲ့တဲ့ တရက္က ကတိေပးထားခဲ့တယ္။ အဲတာနဲ႔မ်ားေတာင္ ဒီေန႔က်ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဝက္ေပါင္းဝက္သင္းေတြနဲ႔ ေဘာလံုုးသြားကစား ဖိုု႔ (ရုုတ္တရက္ ကိစၥ) ေပၚလာတယ္။ ရတယ္ ကိစၥမရွိဘူး။ သူ႔ပိုုက္ဆံ အိတ္ ကိုု ကုုန္ေအာင္သံုုးပစ္မယ္။ ဖက္ရွင္ဆိုုင္ေတြအကုုန္ေလ်ာက္လွည့္ျပီးေတာ့ ရွိရွိသမွ် မ်က္လံုုးထဲ လွတယ္ ထင္တာ အကုုန္ဝယ္ပစ္လိုုက္တယ္။ အက်ႍေတြ၊ ဖိနပ္ေတြ၊ လက္ကိုုင္အိတ္ေတြ။ ဝယ္လဲျပီးေရာ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေက်နပ္ သြားသလိုု ခံစားလိုုက္ရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေဘးနားက ဆိုုင္ေတြဘက္လွည့္ျပီးေတာ့ ရွိလဲျဖစ္ မရွိလဲျဖစ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ ထပ္ေလ်ာက္ဝယ္လိုုက္တယ္။ ဥပမာ ေရေမႊး၊ နႈတ္ခမ္းနီ စသျဖင့္ေပါ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ အဓိကကေတာ့ စိတ္ထဲရွိသမွ် ဝယ္၊ ဝယ္၊ ဝယ္ပါပဲ။
ကိုုယ့္ ကိုု ပစ္ထားသမွ် ေကာင္းေကာင္း လက္စားေခ်ရမယ္ ( မမကြမ္တိုု႔ သတိခ်ပ္စရာပါ)။

တကယ္လိုု႔မ်ား ေရွာ့ပင္း ထြက္ဖိုု႔ ၊ ဝယ္ဖိုု႔ ခ်မ္းဖိုု႔ စိတ္မပါေနဘူးဆိုုပါေတာ့၊ အဲ့တာဆိုုရင္ေတာ့ အစားေပါ့၊ စား၊ စား၊ စား ေတြ႔သမွ် စား စိတ္ကူးတည့္ရာစား ဒီလိုုနည္းနဲ႔ သူ႔ကိုု လက္စားေခ်ရပါမယ္။ ေနာက္ဆံုုး ကုုန္ကုုန္ေျပာရရင္ သူမေျပာနဲ႔ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ေတာင္ စားေနတဲ့ ပံုုစံ ကိုု မျမင္ခ်င္ေတာ့တဲ့ အထိ စားပစ္ရပါမယ္။ (ဟမ္ဘာဂါ တိုု႔ဘာတိုု႔ေပါ့ ဖတ္စ္ဖြတ္ေတြ)

ဒီလိုုနည္းေတြ နဲ႔လက္စားမေခ်ခ်င္ဘူး၊ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ နွိပ္စက္တဲ့ နည္းေတြ မသံုုးခ်င္ဘူးဆိုုရင္လဲကိစၥမရွိပါဘူး၊ တျခား လက္စားေခ်စရာ နည္းလမ္းအျဖာျဖာ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးတယ္။ သူထြက္သြားတယ္ မွလား၊ ကိုုယ္လဲထြက္မယ္၊ သူေနာက္က်မွ ျပန္လာရင္ ကိုုယ္က သူ႔ထက္ ပိုုညည့္နက္ေစရမယ္။

သူ သိပ္တန္ဖိုုးထားတဲ့ ကားေလးေပါ့၊ ေတြ႔မယ္ ေတြ႔မယ္။ ကားတံခါး ကိုုဆင္းတိုုင္းတက္တိုုင္း ေဆာင့္ပိတ္မယ္။ စိတ္ပါရင္ ေျခေထာက္နဲ႔ေတာင္ တံခါး ကိုုတခ်က္ေလာက္ ကန္လိုုက္အံုုးမယ္။

ရွိေသးတယ္...သူသိပ္ခ်စ္လိုု႔အလိုုအရမ္းလိုုက္ထားတဲ့ ေခြးေလး၊ မတည့္လိုု႔ဆိုုျပီး ေခ်ာကလက္မေကြ်းဘူး။ ရတယ္ ရတယ္ သူမသိေအာင္ ေခြးေလး ကိုုေခ်ာကလက္ေတြ တျပံဳတမႀကီး ေကြ်းလိုုက္အံုုးမယ္။ သူ ရင္နာ စိတ္နာျပီး ေသပေစ...လံုုးဝ ဂရုုမစိုုက္ဘူး။

ဒီေန႔ သူကတိအတိုုင္း ကိုုယ့္ကိုု အေဖာ္မလုုပ္ေပးဘူး။ ကိစၥမရွိဘူး။ ရတယ္၊ ေနာက္တရက္ေလာက္က်ရင္လဲ ကိုုယ္ကလဲ ေျပာထားျပီး ခ်ိန္းထားျပီးေတာ့ တမင္ ကိုု ေမ့ပစ္မယ္။ ျပီးေတာ့ လွလွပပေလး ဝင္စားဆင္ယင္ ျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ သူ႔ကိုု ခနဲ႔တဲ့တဲ့ နဲ႔ “ ဟြန္း ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ လူတေယာက္ေတာင္ျဖစ္ေနျပီ.... ကိုုယ့္ဘာသာ အေၾကာင္းအရာေလး ဘာေလး ရွာျပီး မေနတတ္ဘူးလား” လိုု႔ေျပာလိုုက္အံုုးမယ္။ ျပီးမွ ပိုုက္ဆံအိတ္ နဲ႔ တကိုုယ္လံုုး ရွိရွိသမွ်ေတြ ကိုုအကုုန္ ခါျပီး ေကာ့ေကာ့ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ထြက္လာမယ္။

တခုုပဲ.....

သူ ကိုုယ့္ ကိုု ေပယ်လကန္ လုုပ္တံုုးက၊ ပစ္ပစ္ခါခါ ထားျပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ သြားတံုုးက သူ႔အျပစ္ေတြ ကိုုေတြးေတြးျပီး သူကိုု ျပန္ လက္စားေခ်ရတာေတြဟာ အရသာရွိသေလာက္ သူကိုုယ့္ အေပၚ ျပန္ေကာင္းတဲ့ အခါ ျပန္ေခ်ာ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ အျပစ္ရွိသလိုု ခံစားရတာကေတာ့ ဘာလိုု႔မ်ားလဲ.....။

A Chen
12:14AM
13 Feb 2011
Sunday
Home
Bangkok

ရိုးစင္းေသာ

ရိုးစင္းေသာ

ခုတေလာ သူသိပ္အထီးက်န္ေနပါသည္။ ေန႔တဓူဝ အလုပ္ေတြ ပံုမွန္လုပ္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း လူက စိတ္နဲ႔ သိပ္မကပ္။ မနက္ဆိုလ်င္ သူက ေစာေစာထေနက်၊ မနက္ကို ေစာေစာထျပီး လ်င္ ေကာ္ဖီတအိုးနွပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထံုးစံအတိုင္းလမ္းေလ်ာက္ထြက္မည္။ လမ္း ေလ်ာက္ထြက္ရာက အျပန္ေစ်းကေလးထဲမွာ ဝယ္လာေသာ နံနက္စာ ကို ေကာ္ဖီနွင့္ စားေသာက္မည္။ ဒါေတြက ေန႔တိုင္း သူလုပ္ေနၾကေတြ။

ျပီးလ်င္ေတာ့ သတင္းစာ ပို႔သမားကို အိမ္ေရွ႕ကျပင္ ကေနေမွ်ာ္မည္။ တခါတရံမ်ား မိုးေတြ ေလေတြေၾကာင့္ သတင္းစာ အပို႔ေနာက္က်လွ်င္ မေန႔က သတင္းစာကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ဘတ္ေနတတ္ေသးသည္။ ၁၀ နာရီေလာက္ဆိုလွ်င္ေတာ့ မနက္စာ ခ်က္ျပဳတ္ဘုိ႔ သူစရသည္။ သူ႔မနက္စာသည္ တကယ္ေတာ့ အင္မတန္မွရိုးရွင္းလွပါသည္။ တကိုယ္တည္းသမားဆိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျဖစ္သလိုသာ စားေလ့ရွိေသာ္လည္း သူသည္ အစားအေသာက္ကို ခံုခံုမင္မင္ရွိသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မၾကာမၾကာဆိုသလို မိမိဘာသာ စားခ်င္သည္ေလးမ်ားကိုလည္း ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္တတ္ျပန္ေသးသည္။

အဲ့ဒီေန႔ကေတာ့ ျပကၡဒိန္ အလိုအရဆိုလွ်င္ ေသာၾကာေန႔ျဖစ္သည္။ ၁၃ ရက္ေန႔ေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ပါ။ သို႔ေသာ္ မိုးေတြကေတာ့ မဲေမွာင္ေနေအာင္ပင္ ပတ္ဝန္းက်င္ တျပင္တခြင္လံုး လိုလို မိႈင္းညိဳ႕လို႔ေနသည္။

အေတြးေတြက အတိတ္ကို လြင့္သြားျပန္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုနွစ္တခုခန္႔က ဒီလိုမ်ိဳး မိုးသည္းေန႔တေန႔မွာ သူခ်စ္တဲ့ သူတေယာက္ကို သူခ်စ္လ်က္နဲ႔ပဲ စြန္႔လႊတ္ဖူးခဲ့သည္။ အခ်ိန္က ကုစားေပးလိမ့္မယ္ဆိုေသာ စကားသည္ အခါခပ္သိမ္း မမွန္ပါ။ သူတို႔နွစ္ေယာက္၏ အျဖစ္အပ်က္က သက္ေသပဲျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္တံုးကေတာ့ သူသည္ တက္ၾကြေသာ ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္ဝေသာ ရိုးသား ၾကိဳးစားေသာ သာမန္လူငယ္ေလးတေယာက္သာျဖစ္သည္။ သူ႔မွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြရွိသည္၊ ေတာက္ပ ေသာ အနာဂတ္တခုကို သြားမည့္ ေသခ်ာေသာ လမ္းေၾကာင္းရွိသည္။ သူ႔ရဲ႕ေဘးမွာ ဖဝါးမကြာ လိုက္ေနေသာ ေႏြးေထြးသည့္ အၾကင္နာလက္နွစ္ဘက္ နွင့္ ျမဲျမဲခိုင္ေနေသာ ခ်စ္သူရွိသည္။ ဒါေတြသည္ ခုေတာ့လဲ အိပ္မက္ေတြလိုပဲ ေဝးဝါးလြင့္ပါးကုန္ခဲ့ျပီ။

ခုေတာ့လဲ ဘဝက သူ႔အတြက္ ေလွေလွာ္ရင္းတက္က်ိဳးခဲ့တာလား၊ လမ္းေလ်ာက္ရင္ ေျခေခါက္ခဲ့တာလား၊ ကိစၥ မရွိပါ ဘဝသည္ ဘဝပဲ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ခလုတ္ကသင္းေတြ ရွိနိုင္ပါသည္။ ရွိပါလိမ့္မည္။ တက္က်ိဳးေတာ့ လက္ထိုးေလွာ္ဆိုသလို ေျခေခါက္ရင္ ခါျပီး ျပန္ထရမွာေပါ့။ ျပန္ထ ခဲ့ပါသည္ ဒီလိုနွင့္ သူျပန္ထခဲ့ပါသည္။

အရင္တံုးက ေဘးနားမွာ ရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆိုသူကိုလဲ ခ်စ္သူနွစ္နာမွာစိုးလို႔ ဟုေသာ္ အတၱသက္သက္ျဖင့္ သူခ်စ္သူကို ထားခဲ့ပါသည္။ သူကေတာ့ ခ်စ္သူအတြက္ ဟုထင္ေသာ္လည္း ခ်စ္သူကျဖင့္ ဒီလိုျမင္ပါ့မလား။ သို႔ေသာ္ ကိစၥ မရွိပါ ခ်စ္သူသည္ အခုခ်ိန္ထိ ရင္းနွီးေသာ သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ျဖင့္ သူ႔ေဘးတြင္ ရွိေနပါေသးသည္။ ဒါဆို သိပ္မဆိုးေသးဘူး ဟု မိမိဘာသာ ေျဖသိမ့္လိုက္မိသည္။

အတၱကို သာအနိုင္ေပးမိတာ သူ႔ဘဝတြင္ ခဏခဏ သို႔မဟုတ္ အခါခါ ျဖစ္ေနက် အျဖစ္အပ်က္ တခုသာျဖစ္သည္။ ဒါကလည္း လူပီသတာပဲ ဟု အတၱႀကီးႀကီး ျဖင့္ သူ႔ဘာသာ မိမိကိုယ္ကို ဆင္ေျခေပးမိျပန္သည္။ သူတရားရဲ႕လား ကိစၥ မရွိပါ။ ဘဝေရာ၊ ေလာကႀကီးေရာ၊ ကံၾကမၼာေရာ၊ အခ်စ္ေရာ၊ စစ္ေရာ တရားတာတခုမွမရွိ ဆိုမွေတာ့ သူေကာ တရားေနရအံုးမွာတဲ့လားေလ။

ခုေတာ့လဲ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာ လူ႔ဘဝမွာ တဝက္က်ိဳးေတာ့မည္။ သူ ဘာမွေတာ့ ျဖစ္မလာေသးေပ။ အိမ္ေတြ ကားေတြ စေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားျဖင့္ တိုင္းတာမည္လွ်င္ေတာ့ သူခုထိ လူမျဖစ္ေသးဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြ အဲ့ဒီ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ လူေတြ ရရွိတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးစတာေတြ နဲ႔ တိုင္းတာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတခုခု ျဖစ္ခဲ့ပါျပီ။ လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ကိစၥ မရွိပါ ဒီေနရာမွာ ေပတံမရွိတဲ့ အတြက္ ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ ေပတံယူျပီးတိုင္းပါေလ။

ခ်စ္သူဆိုတာ ဘယ္ေနမွန္းမသိေတာ့ေပမင့္ ဘဝလက္တြဲေဖာ္ ဆိုတာ ကိုေတာ့ သူ ေလ်ာက္ရင္း လမ္းမွာ နားလည္လာခဲ့ပါသည္။ ထိုထိုေသာ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားနွင့္ တိုက္ဆိုင္ေသာ သူတေယာက္ကို လည္း ေတြ႔ခဲ့ပါသည္။ ခ်စ္သူမဟုတ္ေပမယ့္ ခ်စ္သူေယာင္ေယာင္ ထင္ျမင္မိေလာက္ေအာက္ ထိုသူကသူ႔ ကိုခ်စ္ခဲ့ပါသည္၊ ခ်စ္ေနပါသည္၊ ခ်စ္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ သူကေကာ…? ခ်စ္သည္ဟု ထင္သလိုလို ရွိသလိုလို တခါတခါေတာ့လဲ သူကေတာ့ သူ႔ကို အသံုးခ်ယံုပဲ ဟု သူ႔ဘာသာတေယာက္ထဲ မ်က္စိမွိတ္၍ ေလာကႀကီးနွင့္အျပိဳင္ ျငင္းခ်င္ပါေသးသည္။ တခါတခါေတာ့လဲ သူက သူ႔ကို အသံုးခ်ေနတာပါ ဟု ျမင္ေယာင္ ထင္ေယာင္မိျပန္ပါသည္။ အဲ့တာကေရာ အေရးႀကီးပါသလား…? လူနွစ္ေယာက္အတူတူေနရင္ ဘယ္အရာက ပိုအေရးႀကီးပါသလဲ။

အိမ္ေထာင္ေရး ဟု မေခၚဆိုနိုင္ေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာ္ တရားဥပေဒပါ ပညတ္ခ်က္မ်ားအရ သူအိမ္ေထာင္က်ေနပါသည္။ ကိုတာရာႀကီးကေတာ့ လင္းဗင္းတူ ၈ ပဲသား ဟု ေျပာပါသည္။ သာယာပါသည္။ သာယာလွ်င္ အိမ္ေထာင္မည္သည္လား? သူ႔မွာအေျဖမရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေမးခြန္းကို မေမးသလို ေျဖဆိုဖို႔လဲျငင္းဆန္ေလ့ရွိသူမွာ သူသာျဖစ္သည္။

အိုးထဲမွ ေကာ္ဖီကိုခြက္ထဲေလာင္းထည့္ကာ သၾကား နွစ္တံုးပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ေကာ္ဖီ ကို သူခ်ိဳခ်ိဳၾကိဳက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်ိဳခ်ိဳဆိုေသာ္ နာမည္ကိုေတာ့ သူမၾကိဳက္ပါ။ မိန္းကေလး မ်ား ကို ခ်ိဳခ်ိဳေအာင္ဟု တခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးမ်ားစၾကတာ ၾကားဖူးပါသည္။ သူမၾကိဳက္ပါ။ သူ႔အျမင္တြင္ ရိုင္းသည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ဂ်န္ဒါအေၾကာင္းကို သူေသေသခ်ာခ်ာ နားမလည္ေသာ္လည္း သူဘာကို မႀကိဳက္သလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ သူေသေသခ်ာခ်ာသိပါသည္။

အိမ္ခန္းထဲ သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သူ႔ လက္ရွိ ခ်စ္သူ (ဘဝ လက္တြဲေဖာ္) နိူးလာလုျပီ ကိုေတြ႔ရသည္။ အပ်င္းေၾကာ ဆန္႔ေနေသာ ခ်စ္သူကို ၾကည့္၍ ေကာ္ဖီ ရျပီ ေမာင္ ဟုေျပာလိုက္ေသာအခါ ခ်စ္သူကျပံဳးပါသည္။ ခုေတာ့လဲ ခ်စ္သူ႔အျပံဳးသည္ သူ႔အတြက္ ပြင့္ေသာပန္းမ်ားပဲ ျဖစ္ေနသည္မွာ ကာလအားျဖင့္ လျပည့္ ၆၀ ခန္႔ ျပည့္ျပီးျပီျဖစ္သည္။

မနက္စာခ်က္ဖို႔ ျပင္ဆင္ယင္း ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါလားဟု အသက္ ၃၀ ျပည့္ခါနီး သူတေယာက္တည္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဆင္ျခင္လာမိပါသည္။

A Chen

3:01 PM

11^th February 2011

Friday

Bangkok

ဝင္းရွဲ ဝဲရွင္း

Some pills for me???

Some pills for me???

take some pills
that go easier
DO NOT hang
you will not die right away and had to suffer
and it also UGLY after u dead
......so no hanging
pills
BETTER

A Chen

12:04 PM

9^th Feb 2011

Wednesday

Bangkok

ေဟာင္းေရွာ...? (ကိုုယ္တိုုင္ေမး ကိုုယ္တိုုင္ေျဖ)

ဘယ္ေလာက္ေသခ်ာသလဲ....?

သူကိုုယ့္ကိုု ခ်စ္တာ ေသခ်ာသလား? ကိုုယ္သူ႔ကိုုခ်စ္တာ ေသခ်ာသလား? ဒီေန႔ ေနသာမွာေသခ်ာသလား? မိုုးရြာမွာေသခ်ာသလား? ျမန္မာ အသင္း ေဘာလံုုးပြဲမွာ နိုုင္မွာေသခ်ာသလား? ေဒၚလာေစ်း တက္မွာ ေသခ်ာသလား? ေပ်ာ္ရမွာေသခ်ာသလား? ငိုုရမွာေသခ်ာသလား?

ဘဝမွာ ေသခ်ာမႈ က ပိုုမ်ားသလား၊ မေသခ်ာမႈ က ပိုုမ်ားသလား? မေသခ်ာဘူးဆိုုတာကေရာ ေသခ်ာရဲ႕လား? ေသခ်ာပါတယ္ဆိုုတာကေရာ ေသခ်ာရဲ႕လား?

ငရဲႀကီးမွာ ေသခ်ာသလား? နိဗၺာန္ေရာက္မွာေကာ ေသခ်ာရဲ႕လား? ငရဲရွိတာေကာ ေသခ်ာသလား? နိဗၺာန္ရွိတာေကာ ေသခ်ာသလား?

အေၾကြးေပးမွာ ေသခ်ာသလား? အေၾကြးျပန္ရမွာေကာ ေသခ်ာသလား?

မကုုရင္ ေသမွာေသခ်ာသလား? ကုုရင္ေကာ ေပ်ာက္မွာေသခ်ာသလား?

တကယ္ခ်စ္တာေသခ်ာသလား? ယူျဖစ္မွာ ေသခ်ာသလား? အိမ္ပါတာေသခ်ာသလား? ကားပါတာေသခ်ာသလား? အကုုန္ပါတယ္ဆိုုရင္ေကာ ေသခ်ာသလား?

အလုုပ္ရမွာ ေသခ်ာလား? လစာမ်ားတာေသခ်ာသလား? လူထုုအတြက္ လုုပ္ေနပါတယ္ဆိုုတာကေကာ ေသခ်ာရဲ႕လား? တကယ္ေသခ်ာရဲ႕လား?

“ယူ”ထားသေလာက္ ျပန္မ“အန္”လိုု႔ “ယူအန္”လိုု႔ ေခၚတာေသခ်ာသလား? ယူနိုုက္တက္ နတ္သင္းမိုု႔လိုု႔ ယူအန္လိုု႔ေခၚတာေသခ်ာသလား?

ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုေရာေသခ်ာသလား? သူ႔အတြက္ကေကာ ေသခ်ာသလား? အေျခအေနကေကာ ေသခ်ာရဲ႕လား?
ယူလိုုက္ရင္ ပိုုေသခ်ာမလား? မယူျဖစ္ရင္ေကာ (ခ်စ္တာ...)ေသခ်ာလား? စာခ်ဳပ္ကေကာ ေသခ်ာရဲ႕လား? စိတ္က ပိုုေသခ်ာသလား? စိတ္မပါဘဲ စာခ်ဳပ္ႀကီးပဲဆိုုရင္ေကာ ေသခ်ာလား?

အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ေသခ်ာသလား? အပ်ိဳ လူပ်ိဳ လုုပ္တာ ပိုုေသခ်ာသလား? အနာဂတ္အတြက္ေသခ်ာတာလား? ပစၥဳပၺန္ အတြက္ေသခ်ာတာလား? အတိတ္ကေကာ ေသခ်ာခဲ့ရဲ႕႕လား?

ေညာင္ေစ့ေလာက္လႈရင္ ေညာင္ပင္ေလာက္ရမွာ ေသခ်ာလား? စိတ္ထားတတ္ရင္ေကာ ေသခ်ာမွာလား? ေကာင္းတာလုုပ္ရင္ေကာ ေကာင္းတာ ျပန္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာမွာလား? ခုုဘဝမွာ ေသခ်ာမွာလား? ေနာက္ဘဝက်မွေသခ်ာမွာလား?

ေၾကာင္ဆိုုတာေကာ ေသခ်ာလား? က်ားဆိုုတာေကာ ေသခ်ာသလား? ေၾကာင္ေၾကာင္ က်ားက်ား ျဖစ္ေနတာ က ပိုုေသခ်ာသလား?

ကေလးယူမွာ ေသခ်ာသလား? ကေလး ရမွာေသခ်ာသလား? ေယာက်္ားေလးဆိုုတာ ေသခ်ာသလား? မိန္းကေလး ဆိုုတာေသခ်ာသလား?

ေယာက်္ား ကိုုယ္ခႏၶာ ရွိေပမယ့္ ေယာက်္ားစိတ္ ရွိတာေသခ်ာလား? ေယာက်္ားဆိုုရင္ ပိုုျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုုတာေသခ်ာသလား? မိန္းမ ဆိုုရင္ ပိုုအူတိုုတယ္ဆိုုတာေသခ်ာသလား?

ထိုုင္ခံုုနဲ႔ ထိုုင္မွာေသခ်ာသလား? ထိုုင္ခံုုရွိရင္ ေကာ ပိုုေသခ်ာသလား?ထိုုင္ခံုုမလႈပ္မွာေကာ ေသခ်ာသလား? ထိုုင္ခံုုမွာ ၾကာၾကာ ထိုုင္ရမွာေကာ ေသခ်ာရဲ႕လား? ထိုုင္ခံုုပိုုင္ရင္ ေကာ ထိုုင္ရမွာ ေသခ်ာသလား? ထိုုင္ခံုု ကိုုအေမြ ရထားရင္ေကာ ထိုုင္ရမွာေသခ်ာသလား? ထိုုင္သင့္တာေသခ်ာသလား? ထိုုင္ခြင့္ရွိတာ ေသခ်ာရဲ႕လား? ထိုုင္ထိုုက္တာေသခ်ာသလား?

စာေရးေနတာ ေသခ်ာသလား? အက်ိဳးျပဳမွာေသခ်ာသလား? အပ်င္းေျပမွာေသခ်ာသလား? သုုတ ပါမွာ ေသခ်ာသလား? ရသေပးမွာေသခ်ာသလား? ဒါမွမဟုုတ္ ဟာသ နဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ေစမွာေသခ်ာသလား?

တကယ္ဘတ္တာေသခ်ာသလား? ေသခ်ာဘတ္တာေသခ်ာသလား? တကယ္ခင္လိုု႔ လာတာ ေသခ်ာသလား? ျပန္လာလည္ေစခ်င္လိုု႔ လာတာ က ပိုုေသခ်ာသလား? ျပန္လိုုက္မလည္ရင္ေကာ ေနာက္ထပ္လာမွာေသခ်ာသလား?

ခင္ဖိုု႔ေကာင္းတာေသခ်ာသလား? ဟင္းခ်က္တတ္တာေကာ ေသခ်ာရဲ႕လား? ေလ်ာက္ေရးေနတာ ေသခ်ာလား? ေစတနာ ထားတာေသခ်ာသလား?
နာမည္ႀကီးခ်င္တာေသခ်ာသလား?

ရည္းစားမ်ားတာေသခ်ာသလား? ကံဆိုုးတာ ေသခ်ာသလား? ခ်စ္တတ္တာေကာ ေသခ်ာရဲ႕လား?

(ေျဖၾကည့္ေနာ္)

အန္တီခ်မ္း said...

တေနရာရာမွာ တခုခုကေတာ့ ေသခ်ာမွာပါ
အနည္းဆံုး ဘာမွမေသခ်ာဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ အဲ့ဒီ မေသခ်ာဘူးဆိုတာႀကီးကေတာ့ ေသခ်ာေနအံုးမွာပဲေလေနာ္
ေနာက္တခု ေသခ်ာတာ ရွိေသးတယ္
ေသျခင္းတရားေပါ့

အခန္းဆက္ကေတာ့ ေရးျဖစ္အံုးမွာပါ
ဘတ္တဲ့ လူ အဲ့ေလာက္ မရွိဘူးထင္လို႔ ပ်င္းျပီး ပစ္ထားမိတယ္
ကိုယ့္အျပစ္ပါ
ဆက္ေရးပါ့မယ္
စထားရင္ ဆံုးရမယ္ မွလား
အစေကာင္းမွ အေနွာင္းေသခ်ာမွာေလေနာ္

A Chen
4:29 PM
4th Feb 2011
Friday
Bangkok

ကေနတဲ့ မိန္းမငယ္

ကေနတဲ့ မိန္းမငယ္

ကေနတဲ့ မိန္းမငယ္

ကေနတဲ့ မိန္းမငယ္
ဒန္းစင္းေလဒီ လိုု႔ ေခၚၾကတယ္
သူ႔အလွ သူ႕ဘဝ
ဖန္တီးသူေတြျမင္ၾကတယ္
ပံုုေတြ ရိုုက္မယ္
စာေတြေရးမယ္
ပန္းခ်ီ အေရာင္ခ်ယ္ၾကတယ္

ရွင္သန္ရာကမာၻထဲမယ္
ကမယ္ ခုုန္မယ္ သီခ်င္းဆိုုမယ္
ခဏတာဆိုုလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနမယ္
ဘဝတာ တိုုလဲ တိုုပါေစကြယ္
လူေတြ လူေတြ
လွတယ္ဆိုုျပီး မခူးခင္ကြယ္

အလွေၾကာင့္ ဘဝပ်က္မယ္
အလွေၾကာင့္ ဘဝခက္တယ္
အပင္ေပၚကေန ပန္ဆင္သူလက္ထဲ
သက္ဆင္းေသာ္လည္း
အသက္ေပ်ာက္ရတယ္
အဆင္းလွေသာ္လည္း
ဘဝက မလွတယ္
ဒန္းစင္းေလဒီ
ကေနတဲ့ မိန္းမငယ္

A Chen
4:18 PM
2nd Feb 2011
Wednesday
Bangkok

ခုုတေလာ မမပန္ပန္ ရဲ႕ ဖဘ ကိုု ခဏခဏ ေရာက္ပါတယ္။ တေန႔ကလဲပံုုတပံုု အျမတ္ထုုတ္ျပီးကဗ်ာ ေရးပါတယ္။မဘတ္လိုုက္ရတဲ့ သူေတြအတြက္ ဒီမွာပါ
ဒီေန႔လဲ ထပ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္တပံုု ကိုုမန္႔ရင္းနဲ႔ ကဗ်ာ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကေလးဆန္ဆန္ပဲ ေရးထားတာပါ။ ရိုုးရိုုးေတြးျပီး ရိုုးရိုုးပဲ တင္ျပပါတယ္။ အဖြဲ႕အႏြ႕ဲထက္ အေၾကာင္းအရာ ပိုုေစာင္းေပးထားတာပါ။ ကိုုယ္ကလဲ ကဗ်ာဆရာ နာမည္ခံနိုုင္တဲ့ အဆင့္မရွိပါဘူး။ ေရာက္ရာ ေပါက္ရာ ေလ်ာက္ေရးပါတယ္။ အမန္န်ဴရယ္ေပါ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ မဟုုတ္ပါဘူး။

ကိုုယ့္ ကဗ်ာေတြက တကယ့္ အဒိုုလန္႔စန္႔ ပါပဲ အရင္ကလဲ ေမြးေန႔ ဆုုေတာင္းကဗ်ာေတြ ေရးေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ကာရံမဲ့ထက္ ကာရံနဲ႔ ကဗ်ာ ေတြ ကိုုပိုုၾကိဳက္တတ္ခဲ့တယ္ (သစၥာနီ တိုု႔ ဘာေျပာေျပာ အဟိ) ငယ္ငယ္က မိုုးေသာက္ပန္း ေတဇ တိုု႔ေက်ာင္းသား ေရႊေသြး မဂၤလာေမာင္မယ္ေတြ ဘတ္တာမ်ားလိုု႔

ပံုုေတြ သံုုးခြင့္ျပဳတဲ့ မမပန္ပန္ ကိုုေက်းဇူး အထူးတင္ေၾကာင္းေျပာလိုုပါတယ္။

ေမာင္ေဗဒါ

ေမာင္ေဗဒါ

ေဗဒါငယ္ငယ္
မာန္ၾကြယ္ၾကြယ္
မလွေသာ္လည္း ၾကံ့ခိုုင္တယ္
ဘဝ ကိုုလဲ ရုုန္းကန္တယ္
ေရကိုုလဲ စုုန္မယ္
ေလကိုုလဲ ဆန္မယ္
မုုန္တိုုင္းကိုုလဲ အံ့တုုမယ္

အတိၱသယ ဆိုုေသာ္လည္း
လွတယ္
စိတၱဇ ဟုုဆိုုေသာ္လည္း
ရမယ္

ေဗဒါ ငယ္ငယ္
မလွေသာ္လည္း အရံႈးမခံတယ္
ဘဝကိုုလဲ ရုုန္းကန္တယ္

A Chen
4:33 PM
2nd Feb 2011
Wednesday
Bangkok

မနက္က ညီမငယ္တေယာက္က ဖဘ မွာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ႕ ေဗဒါ စီးရီးထဲက “ရဲခဲ့သည္ပဲ” (ဘယ္ဘက္က ေလာေလာဆယ္ ၾကိဳက္ေနတဲ့ ကဗ်ာ ေကာ္နာ ကို ၾကည့္ပါ) ဆိုုတဲ့ ကဗ်ာေလး ကိုုတင္ပါတယ္။

ေန႔လည္ပိုုင္းက်ေတာ့ ဖဘ မွာ ပံုုေတြ ေလ်ာက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ မမပန္ပန္ ပံုုတပံုုမွာ ကြန္မန္႔ မန္႔ရင္း ကဗ်ာ တပုုဒ္ေရးပါတယ္။ အစကေတာ့ ဒန္းဇင္းေလဒီ (ေနာက္ေန႔တင္မယ့္ ကဗ်ာ) နဲ႔ ေဗဒါ ကိုု “နိႈင္းယွဥ္” ပံုုစံေလးေရးထားတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သပ္သပ္ခြဲထုုတ္လိုုက္ရင္ ပိုုေကာင္းမယ္ထင္လိုု႔ ေဗဒါ က သပ္သပ္ တပုုဒ္ျဖစ္လာပါတယ္။ ပံုုကိုုေတာ့ ဂူဂဲလ္ ကေနရပါတယ္။

ပန္းေတြ ဆိုုရင္ မိန္းကေလးနဲ႔ တင္စားတတ္ၾကလိုု႔ ကိုုယ္ကေတာ့ သန္ရာသန္ရာ ေကာင္ေလး အေနနဲ႔ ျမင္ၾကည့္တယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကဗ်ာ နာမည္ ကိုု ေမာင္ေဗဒါ လိုု႔ေပးပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ကိုုေျပာင္ေလွာင္လိုုျခင္း အလ်င္းမရွိေၾကာင္း အရင္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

စကားကုုန္။ (မက်န္ေအာင္ေျပာတာပါ စကားၾကြင္းမဟုုတ္ဘူးေနာ္)
သူငယ္ခ်င္းက ေမးပါတယ္ ....နင္က ေမာင္ေဗဒါလားတဲ့ ျပန္ေျဖလိုုက္တယ္ “ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး” လိုု႔
“က်မ က ဘဲအုုပ္ တရာ နွစ္ရာမက သံုုးရာေလာက္ နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ မေဗဒါပါ” လိုု႔
ဟိဟိဟိ လူအေျပာခံရေအာင္ လုုပ္မိျပန္ျပီ

ရွမ္းတို႔ အၾကိဳက္ တီ့ အၾကိဳက္ ဝက္နံရိုး ပိႏၷဲသီး ဟင္းရည္

ဒီတခါေတာ့ ရွမ္း ဟင္းေလးတင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ တီ အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာထဲမွာ ရွမ္း အစားအစာေတြလဲပါသလိုု ရွမ္း ဟင္းေတြ လဲပါပါတယ္။ ဒီဟင္းဆိုုရင္ တီငယ္ငယ္ က်ိဳင္းတံုု ျပန္လည္တဲ့ အခါ အဖြား က သက္သတ္လြတ္ ခ်က္ခ်က္ေကြ်းတတ္သလိုု အေဒၚငယ္ေလးကလဲ အသားနဲ႔ခ်က္ခ်က္ေကြ်းတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ ကိုုယ့္ ေမေမ (ေမြးစား) ကလဲ ငယ္ငယ္က ၾကက္သား သက္သတ္လြတ္ဆိုုျပီး ဆီျပန္ ခ်က္ခ်က္ေကြ်းေလ့ရွိေတာ့ ပိႏၷဲသီး နဲ႔ ကိုုယ္ သိပ္မကင္းပါဘူး။
ပိနၷဲသီး ကိုု အမွည့္ လဲၾကိဳက္ပါတယ္ (အိမ္ေပ်ာ့ျဖစ္ျဖစ္ အိမ္မာ ျဖစ္ျဖစ္ တီကေတာ့ အေပ်ာ့ ပိုုၾကိဳက္တယ္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အိမ္မာ ပဲ ၾကိဳက္ၾကတယ္)။ အေစ့ကိုု ျပဳတ္စားရင္လဲႀကိဳက္ပါတယ္။
ခုုဟာကေတာ့ ပိႏၷဲသီး အစိမ္း အကင္းေလးေတြကိုု ဟင္းခ်က္စားတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ပိႏၷဲသီး အစိမ္းေလးေတြက ရခဲေတာ့ စားရခဲပါတယ္။ ေစ်းထဲမွာ အျမဲ မေတြ႔ရတတ္ပါဘူး။ တေန႔ကေတာ့ ေစ်းထဲသြားရင္း ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုုင္ တဆိုုင္မွာ ေတြ႔လိုု႔၃ လံုုးစလံုုး ဝယ္လာခဲ့ပါတယ္။
မခ်က္ခင္ ပထမျပင္ဆင္တဲ့ ပံုုေလးေတြကိုု ၾကည့္ၾကရေအာင္ေနာ္.....





ပထမ ပံုုက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးေတြနဲ႔ ဆူးပုုပ္ရြက္ပါ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးေတြကိုု ေလးစိပ္ကြဲေအာင္ လွီး ျပီးေတာ့ ဆူးပုုပ္ေလးေတြကိုုသင္ထားပါမယ္။ ဆူးပုုပ္က ဒီမွာ ဝယ္စားရတာ သိပ္အဆင္ေျပပါတယ္ နုုနုုေလးေတြခ်ည္းပဲ မုုိ႔လိုု႔ေလ။ ျမန္မာ ျပည္မွာ ဆိုု ရင့္တာေတြပဲ မ်ားတယ္။ ေဘးကေတာ့ ရွမ္းပဲပုုတ္ ပါ ပဲပုုပ္ ကိုုမီးကင္ထားျပီး အမႈန္႔ေထာင္းထားတာပါ။ တီက ျမန္မာျပည္က လာကတည္းက အေမ့ ကိုု လုုပ္ခိုုင္းျပီး သယ္လာတာပါ။ အမွန္က လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ကင္ျပီး ေထာင္းရင္ အနံ႔ အရသာနဲ႔ပိုုျပည့္စံုုတာေပါ့။ ခုုေတာ့လဲ ရွိတာကိုုပဲ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ တီက အဲ့ဒီ ပဲပုုပ္မႈန္႔ ကိုု ငရုုတ္သီး အက်က္မႈန္႔ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔ တိုု႔ နဲ႔သမေအာင္ေမႊျပီး သရက္သီး အစိမ္းနဲ႔ တိုု႔စားတာပါ။ ခုုေတာ့ ဟင္းထဲထည့္စရာျဖစ္သြားတာေပါ့။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲထဲလဲ ထည့္ခ်က္ရပါတယ္။ သူ႔ခ်ည္းပဲ မီးကင္ျပီး ဆီဆမ္းစားရင္လဲသိပ္ေကာင္းတာပါပဲ။
(မွတ္ခ်က္ တီက ရွမ္းမဟုုတ္ပါ၊ ျမန္မာ ၅၀% ၊ လီေရွာ ၂၅ % နဲ႔ တရုုတ္ ၂၅% စပ္ ျဖစ္ပါတယ္)





ဒါကေတာ့ ေစ်းထဲကေန ဝယ္လာတဲ့ ပိႏၷဲသီး အစိမ္းပါ ဆိုုင္က ေတာ့ အခြံပဲ လွီးေပးလိုုက္တဲ့ အတြက္ အိမ္ေရာက္မွ ကိုုယ့္ဘာသာ ျပန္လွီးရပါတယ္။ သူက အေစးေတြ ထြက္တာမ်ားလိုု႔ ဓါးကိုု ဆီသုုတ္ျပီး လွီးေပးပါ။ လက္ကိုုလဲ သုုတ္ရပါတယ္။ ေဆးတဲ့အခါလဲ ဆီနဲ႔ အရင္ ေသခ်ာ သုုတ္ျပီးမွာ ေဆးရင္ ပိုုေျပာင္ပါတယ္။ ပံုုမွာ ျပထားတဲ့ အတိုုင္း အေနေတာ္ အတံုုးေလးေတြ တံုုးပါ။ တခါတခါ ေစ်းထဲမွာကိုု တံုုးျပီးသားေတြ ေရာင္းတတ္ပါတယ္။ သူက လွီး လိုုက္ရင္ မဲသြားတတ္တဲ့ အတြက္ တခါတေလ သူတိုု႔က ဆားရည္ေတြဘာအရည္ ညာအရည္ေတြစိမ္ တတ္ပါတယ္ တီလဲေသခ်ာေတာ့ မသိပါဘူး မမဲေအာင္စိမ္တာေတာ့ သိတယ္ေလ။ ျပီးရင္ ေဘးမွာ ျပထားတဲ့ အတိုုင္းေရစစ္ထားပါမယ္။





ဒါကေတာ့ ဟင္းအနွစ္ခ်က္ဖိုု႔ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနတာပါ။ ၾကက္သြန္ျဖဴနီ ၾကိတ္ျပီးသား ကိုု ပံုုမွာ ျပထားတဲ့ အတိုုင္းဆီသတ္ပါ။ ခဏခဏ ေျပာေနတဲ့ အတြက္ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ လူတိုုင္း (အမ်ားစုု) ကေတာ့ ဆီသတ္တတ္မွာပါ။





ျပီးရင္ ငရုုတ္သီး အေရာင္တင္မႈန္႔ကိုုထည့္ပါမယ္။ ေမႊးလာတဲ့ အထိေၾကာ္ေပးပါ။ ျပီးရင္ေတာ့ ခုုနက လွီးခြ်တ္ေရေဆးထားတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ကိုု ထည့္ေၾကာ္ပါမယ္။





ခုုနက ေျပာတာေတြကိုုလုုပ္ေနတဲ့ တျပိဳင္တည္းမွာဘဲ ဝက္နံရိုုး ကိုုဟင္းရည္ ျပဳတ္ထားပါမယ္။ တီခ်မ္းရဲ႕ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ မဟာဟင္းရည္ ၾကည္ေအာင္တည္နည္း ကိုု ဒီမွာ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္လိုု႔ ထပ္မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ တကယ္လိုု႔ သက္သတ္လြတ္ ခ်က္ခ်င္တယ္ ဆိုုရင္ေတာ့ အသားမထည့္ဘဲ ေရခ်ည္းပဲ ဆူေအာင္တည္လိုုက္ပါေနာ္။ ျပီးရင္ေတာ့ ခုုနက လွီး ျပီးေရးေဆး စစ္ထားတဲ့ ပိႏၷဲသီး ေတြကိုု ထည့္ျပဳတ္ပါမယ္။ ပိႏၷဲသီးေတြ နူးတဲ့ အထိျပဳတ္ေပးပါ။ နူးမနူးသိခ်င္ရင္ ဇြန္းေလးနဲ႔ ဆယ္ဆယ္ျပီးေတာ့ ထိုုးၾကည့္ပါ။





တဘက္ကလဲ ခုုနက ၾကက္သြန္ျဖဴနီ နဲ႔သတ္ထားတဲ့ ဆီထဲကိုု ငရုုတ္သီးမႈန္႔ ထည့္ျပီးေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ထည့္ျပီး ပံုုမွာ ျပထားတဲ့ အတိုုင္း ခရမ္းခ်ဥ္သီး အနည္းငယ္ နူးတဲ့ အထိ ေၾကာ္ေပးပါ။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆီသတ္ထားတဲ့ အနွစ္ကလဲ ရယ္ဒီပဲ ဟင္းရည္ ကလဲ ရယ္ဒီပဲဆိုုရင္ေတာ့ ဝမ္းတူးသရီးလိုု႔သာ တိုုင္ပင္ ေပးျပီးေတာ့ ဟင္းရည္ထဲကိုု ဆီသတ္အနွစ္ေတြေရာထည့္လိုုက္ေပေတာ့။ ျပီးရင္ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔စတာေတြကိုု သင့္ေအာင္ ထည့္ပါ။ တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ စစကနဦးက အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းျပခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့ ပဲပုုပ္အမႈန္႔ ကိုုထည့္ပါမယ္ သင့္ေတာ္ သလိုုခ်ိန္ဆထည့္ပါ အရသာ အေပါ့အေလး ကိုုယ့္စိတ္ၾကိဳက္လိုုက္ျပီးေတာ့ေပါ့။ တခုုပဲ မွာခ်င္တယ္ ပဲပုုပ္ေတြအမ်ားႀကီးမထည့္ပါနဲ႔ ေသြးတိုုးရင္ တီတာဝန္မယူနိုုင္ပါဘူး။ ေနာက္မွ မေျပာဘူးမေျပာနဲ႔ေနာ္။ တရုုတ္စကားပံုုရွိတယ္ “ျပႆနာ ဆိုုတာ ပါးစပ္ေပါက္ကပဲ ထြက္တတ္သလိုု အနာေရာဂါ ဆိုုတာလဲ ပါးစပ္ေပါက္ကေနသာ ဝင္လာတတ္ပါသတဲ့” (ဆိုုလိုုတာကေတာ့ စကားရႈပ္ရင္ ျပႆနာ တက္တတ္သလိုု အစား မဆင္ျခင္တာေၾကာင့္ လဲေရာဂါဘယ ထူေျပာတတ္တာ ကိုုေျပာခ်င္တာပါ) ေရွးလူႀကီးစကား အေလးထားေနာ္....
ေနာက္ေတာ့ မွ ဟင္းရည္ ပြက္ပြက္ဆူျပီ ဆိုုရင္ အိုုးခ်ခါနီးက်ေတာ့ မွ ဆူးပုုပ္ေလးေတြ အုုပ္လိုုက္ရံုုပါပဲ။ အဲ့တာဆိုုရင္ အင္မတန္မွ အရသာရွိတဲ့ ပိႏၷဲသီး ဝက္နံရိုုးဟင္းရည္ ရွမ္းစတိုုင္လ္ တခြက္ ရျပီေပါ့ေနာ္...





ဒီလိုုေလး သပ္သပ္ထည့္ျပီး ထမင္းနဲ႔ ဆြဲလိုု႔ ရသလိုု တီ့လိုုမ်ိဳးလဲ ထမင္းထဲ တခါတည္း ဆမ္းျပီး အပ်င္းစားနည္း စားလိုု႔ ရပါတယ္။ ဘယ္လိုုစားစား အိုုအီရွိ ဖိုု႔ ကသာ အဓိကေလေနာ္..........

အားလံုုးကိုုခ်စ္တဲ့
တီခ်မ္း

A Chen
1:57 PM
2nd Feb 2011
Wednesday
Bangkok