မမီတဲ့ ပန္း

ပိုစ့္အသစ္ေလးတင္မယ္လို႔ အားခဲထားတာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္က အခုတေလာ အိမ္လည္ပဲလိုက္ေနေတာ့ သူမ်ားေတြေန႔တိုင္းနီးပါးေရးေနတာေတြအားက်တယ္။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္း ကလဲ အလုပ္မွာ ေသခါနီးမ်ဥ္း (deadlines) ေတြရွိေနတယ္ေလ ။ အရင္လ ကေတာ့ ဘေလာခ္ဆိုတာဘာလဲမိတ္ဆက္ေပးတဲ့ မမ (ကကက) ေၾကာင့္ ဘေလာခ့္အသစ္ေလးလဲရလာေရာ အားက်ိဳးမာန္တက္ေရးလိုက္တာ ေဖေဖာ္၀ါရီ တစ္လထဲကို
ပိုစ့္ ၆၀ ရွိသြားလို႔ ျပန္ေတာင္ဖ်က္လိုက္ရတယ္ တစ္ပိုစ့္ကို။ အီးေမးလ္ထဲကရတဲ့ သူမ်ားဟာကိုကူးထားတာေလးေလ ၾကိဳက္လို႔ဆိုျပီး။ ေနာက္မွ အိမ္ေတြလိုက္လည္ရင္းနဲ႔ အင္း ဒါမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္သင့္ေပဘူးဆိုျပီး ျပန္ဖ်က္လိုက္တာ။ ျပီးေတာ့ ဒီေန႔
(၉ရက္ မတ္လ ၂၀၀၉) ညေနက တင္ထားတဲ့ ၂ ပိုစ့္ကလဲအမွန္ေတာ့ အသစ္မဟုတ္။ ကိုယ္အရင္ အဂၤလိပ္တစ္ပိုင္း ျမန္မာတစ္ပိုင္း ေရးထားတာေလးေတြထဲက ျမန္မာအပိုင္းေလးေတြကိုျပန္ထုတ္နႈတ္ျပီးအသစ္လိုလိုလုပ္ထားရတာ။ ဒီလိုပဲေလ အခုမွ ဖတ္တဲ့လူေတြ သူငယ္ခ်င္းသစ္ေတြ မိတ္ေတြ နည္းနည္းေလး ရွိ/ မ်ား လာေတာ့ ဒီလိုပဲလုပ္ရတယ္။ ကိုယ္ကလဲအသစ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ျပီးလူေတြရဲ႕သေဘာက အေဟာင္းေတြကို အခ်ိန္ေပးျပန္ရွာဖတ္တဲ့လူ နည္းသလားလို႔ပါ။ ကဲကဲ စကားခ်ီးေတြထားပါေတာ့ေလေနာ္။ ပိုစ့္ေလးကိုစလိုက္ရေအာင္ေနာ္။

တခါက ကိုတာရာၾကီးက သူ႔လက္နဲ႔ဖမ္းလို႔မိတဲ့ နဂါးေငြ႕တန္းထဲမွာေျပာထားတယ္
ကာရန္ ဆိုတာ ကဗ်ာရဲ႕အသက္ပဲတဲ့ ကာရႏ ၱဆိုတဲ့ စကားလံုးကလာတာဆိုပဲ
တန္ဆာဆင္ျခင္းလို႔အဓိပၸါယ္ရသတဲ့ ကဗ်ာကိုကာရန္နဲ႔တန္ဆာဆင္ရသတဲ့
ကာရန္မပါတဲ့ကဗ်ာဆိုတာအလကားပဲတဲ့
(မည္သူကိုမွမရည္ရြယ္ပါ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာမ်ားကိုလဲမရည္ရြယ္ပါ ကိုယ္တိုင္လဲေမာ္ဒန္လို႔နာမည္မတတ္ေပမယ့္ တခါတေလ အဲလိုေမာ္ဒန္လိုလိုဘာလိုလိုေရးပါတယ္ ။ ဤကားစကားခ်ပ္)
ကာရန္မပါတဲ့ကဗ်ာဟာ ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္ေနတဲ့လူန႔ဲတူပါသတဲ့
ကိုတာရာၾကီးကို Quote လုပ္ထားတာပါေနာ္ ကိုတာရာၾကီးကဆက္ေျပာပါေသးတယ္
ေတာင္းမွာအကြပ္ လူမွာအ၀တ္လို႔ဆိုရိုးရွိတယ္ဆိုေတာ့ကာ
အဆင္တန္ဆာမပါတဲ့ကဗ်ာဟာ အ၀တ္မပါတဲ့လူလိုျဖစ္ေနပါတယ္တဲ့
(ကိုယ့္မ်ားေစာင္းေျပာထားသလားမွတ္ရတယ္ ဒါလဲသိတဲ့သူေတြကသိၾကပါတယ္ ဤကားေနာက္ထပ္စကားခ်ပ္။ သိခ်င္တဲ့သူေတြနန္းညီကိုေမးၾကပါ :D နန္းညီေရ ထဲ့ေမႊထားလိုက္ျပီေနာ္ ၾကည့္က်က္ျပီးေတာ့သာေျဖရွင္းေပေတာ့ ဟဲဟဲဟဲ နန္းညီ က မရွင္းျပရင္ ဒီသာလာၾကည့္လွည့္ေတာ့ chenaddy@gmail.com )

အဲလိုေပါ့ ကိုယ္တိုင္က ကာရန္မဲ့ေနတာ ၾကာျပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကဗ်ာေလးေတြကိုေတာ့ ကာရန္ေလးေတြနဲ႔လွေစခ်င္တယ္ေလ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။

(မွတ္ခ်က္။ ။ အဲဒီစာအုပ္ေလးကို ဘယ္နွၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိျပန္ဖတ္ျပီးသကာလ ေရခ်ိဳးပါတယ္ (ဘာေတြလဲလို႔မေမးနဲ႔၊ ေတြးလဲမေတြးေနနဲ႔ သိေနတယ္။ လာမယ္ ဆိုင္တာကအခုမွ အဟြင္းဟြင္း။) ေရခ်ိဳးေနရင္းနဲ႔ ေခါင္းေပၚကိုေရေတြကက်လာတဲ့အခါမွာ အင္စပေရးရွင္းေတြ၀င္လာပါတယ္။ ငွဲငွဲငွဲ ဘာမွမဆိုင္တာသိတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုပဲ ေရခ်ိဳးရင္ကဗ်ာထြက္တယ္ အီေဖကိုယ္က။ အရင္ “လြမ္းစာ” ဆိုတဲ့ကဗ်ာကလဲ ဒီလိုပဲထြက္လာတာ သိခ်င္ျပန္ရွာဖတ္ အံမေလးအေရးထဲ ေၾကညာရေသးတယ္။
(ဒါကလဲ စာေရးသူက ကိုတာရာၾကီးရဲ႕စာအုပ္ေတြအားလံုးကိုအပိုင္၀ယ္ထားျပီးေတာ့ မၾကာမၾကာျပန္ျပန္ဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္ ဤကားစကားခ်ပ္။ ။ ) ခဏခဏကိုစကားေတြခ်ပ္ေနေတာ့တာပဲေနာ္။ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ သမိန္ေပါသြပ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ အန္တီခ်မ္း ဓါတ္ေပါက္ထားသည္ေပါ့ေလေနာ္။)

မမီတဲ့ ပန္း

သဲေတြလို ေသာင္ကိုဖံုး
တိမ္ကြယ္ဖံုးလို႔ လကမသာ
သည္ေမာင့္မွာ သည္းဦးပန္းကို
ဖံုး၀ွက္ရရွာ။ ။

စာမမီ မယ္ပပ လွမ်ိဳးမို႔
နမ္းေရးကိုၾကံရြယ္ေသာ္လည္း
၀မ္းေရးကပူတာမလြယ္
လြမ္းေရးခက္တယ္။ ။

သည္ဘ၀ သည္မွ်သာရယ္လို႔
အားေလွ်ာ့ကာ ေမာင္ေနရစ္ပါ့မယ္
ခ်စ္တဲ့သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔
ေဆြးစိတ္ေတြ တြင္တြင္ စိုက္ကာ
သည္းေၾကြပ်က္သုန္း။ ။

စာဆိုေတာ္
အန္တီခ်မ္း
အကာလ ညအခါ
အရုဏ္ ၁ း ၄၈
ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕
ေနအိမ္