မႈန္ရီေ၀၀ါး

မႈန္ရီေ၀၀ါး

ငါ့အထက္က ေကာင္းကင္မႈိင္းမိႈင္းၾကီးေပၚမွာ
ငါ့ စိတ္ နဲ႔ အေတြးေတြ ေဘာ္ေလာေမ်ာလို႔
ေရွ႕ က ကူးေနတာ ငါးေလးလား
အစိမ္းေရာင္ ငါးကေလးေလ
တိမ္ပင္လယ္ၾကီးကေန ငါရုန္းထြက္လိုက္ေတာ့…
ဘုရားေရ
ေကာင္းကင္ၾကီးက အျပဲရာၾကီးနဲ႔ပါလား
အဲဒီ အေပါက္ျပဲၾကီးရဲ႕ဟိုတဘက္ကို ၀င္သြားရင္……..
ဘာရွိမလဲ (အဲဒီေနာက္မွာ)
အာကာသဟင္းလင္းျပင္လား
ျဂိဳလ္သားေတြလား
တြင္းနက္ၾကီးေတြလား

ဒါမွမဟုတ္
လူေတြေျပာေျပာေနၾကတဲ့
ေကာင္းကင္ဘံုလား (တခ်ဳိ႕ဘာသာက)
(တခ်ဳိ႕ ကနိဗၺာန္)
တကယ္ လို႔အဲဒါေတြတကယ္ရွိခဲ့ရင္ေပါ့ေလ
ဒါမွမဟုတ္
ဘာသာတိုင္းမွာရွိတာ ေသခ်ာတဲ့ ‘‘ငရဲ’’ လား

တခါတခါ ငါယံုၾကည့္ခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ‘‘မယံုၾကည္သူ’’ အေနနဲ႔လဲ
ငါ့ကိုယ္ ငါေက်နပ္ေနနုိင္ေတာ့

ဘ၀ဆိုတာဘာလဲ
ဘာသာတရားဆိုတာကေရာ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကေရာ
ငါဘာလို႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီေနရာမွာရွိေနတာလဲ
ဘာလို႔ ငါ့ မွာမွ…

နတ္တမန္ေတာ္ေတြ သီခ်င္းဆိုေနၾကတာ ငါၾကားတယ္
တကယ္ၾကားရတာလား…………ဒါမွမဟုတ္…
ၾကားရတယ္လို႔ ငါ့စိတ္ထဲမွာထင္ေနတာလား
(ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မႈလား)
အာရုံေတြလဲ ေနာက္လို႔ ရႈတ္ေထြးကုန္ပါျပီ
အရာရာလဲမႈန္ရီေ၀၀ါးလို႔ေပါ့
ကြက္လပ္ေတြ…အေမွာင္ေတြ…..၀ိုးတ၀ါးျဖစ္မႈေတြ…………
ငါ…ဆြံ႔ပါရေစ..ကန္းပါရေစ…..အ ပါရေစ…
ငါ…သြားပါရေစေတာ့….သြားနွင့္ပါရေစေတာ့……….

A Chen,
4:26 pm,
5th Jan 2009,
Home,
Bkk.