ပါလီယိုု နဲ႔ ေခါဝ္ရိုုဝ္ သိုု႔ အလည္ တေခါက္ (၁)

ကဲ ဒီေခါက္ေတာ့ တီခ်မ္း ခရီးသြားတာေလးေတြ ေရးပါအံုုးမယ္ေနာ္။ အရင္ကလဲ အလုုပ္နဲ႔သြားတာ အေပ်ာ္သြားတာ ဘာဘာညာညာေရးတတ္ပါတယ္။ ပံုုေလးေတြလဲ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ေပါ့ေလ။ ခုုခရီးကလဲ သြားထားတာ ၾကာပါျပီ သူငယ္ခ်င္း အမႀကီးတေယာက္နဲ႔ (သူက ဒီမွာ ခရီးသြားေအဂ်င္စီ ေတြဘာေတြနဲ႔ အရႈပ္ေတြလုုပ္ အဲေလ အလုုပ္ေတြ လုုပ္ေနတဲ့သူပါ) သူ႔ကိုုပဲ စီစဥ္ခိုုင္းရတာပါ။ ကားေတြ ဘာေတြကအစေပါ့။ သူနဲ႔ ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေဒၚသလင္း ကိုုဆက္သြယ္နိုုင္ပါတယ္။ ဒီပိုုစ့္ကိုုလဲ သူ႔ဘေလာခ္ အတြက္ေရးေပးမယ္ ေျပာထားတာပါ။ ၾကာဆိုု လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ကတည္းကေပါ့။ နွစ္ကုုန္ပိုုင္းက်ေတာ့ ကိုုယ္လဲ အလည္ေတြလြန္ အလုုပ္ေတြရႈပ္နဲ႔မေရးျဖစ္ပါဘူး။ ၾကားထဲမွာ တျခားဟာေတြ စိတ္ပါတာေလ်ာက္ေရးေနတာလဲ ရွိေတာ့ ကိုုယ့္ ဘူဆန္ ခရီးေတာင္ ၂ ရက္ထဲနဲ႔ ရပ္ထားတာပါ။ အရင္ကေတာ့ ခရီးေတြ ထြက္ရင္ ေရးခ်င္တယ္။ ခုုေတာ့ ခရီးထြက္တာမ်ားလိုု႔ မေရးခ်င္ဘူး။ စိတ္ကလဲ ခက္ပါတယ္။ သူ႔အလိုုလုုိပါမွ ေရးလိုု႔ ထြက္တာကိုုးေလေနာ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၁ နွစ္ကုုန္ပိုုင္းကဆိုု နိုုဝင္ဘာကလဲ ဘန္ေကာက္မွာ ေရေတြႀကီးလိုု႔ ရံုုးက ၃ ပတ္ေလာက္ပိတ္တာနဲ႔ ကိုုယ္လဲ ခြင့္ေရာယူျပီးေတာ့ ရန္ကုုန္ျပန္ တာ ငပလီ နဲ႔ က်ိဳကၠထီးရိုုး ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္တခါ ဒီဇင္ဘာလ က်ျပန္ေတာ့ ေဟာ္လီးေဒးေတြ နဲ႔ ဆက္ျပီး တခါ ခြင့္ထပ္ယူ တလနီးပါး ျမန္မာျပည္ျပန္ ေတာင္ႀကီး အင္းေလး မန္းတေလး ထပ္ေရာက္ျပန္ပါတယ္။ အဲ့တာေတြလဲ ၾကံဳေတာ့ တင္တာေပါ့ေနာ္။ ေတာင္ႀကီး နားက အသစ္ထပ္မံေတြ႔ရွိတဲ့ သဘာဝ လႈိင္ဂူ ထန္စမ္းဂူ ဆိုုတာလဲ ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ခုုေတာ့ ၾကာလဲၾကာေနတာနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေရးေပးလိုုက္တာပါ။ ေဒၚသလင္းေရ ေရာက္ရာအရပ္ကေန ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္။ ေရးမယ္ဆိုုျပန္ေတာ့လဲ ပစ္စလက္ခတ္ မေရးခ်င္လိုု႔ ပံုုေတြျပန္ရွာ ျပန္စီ ေသခ်ာ ျပန္တင္ရပါတယ္။ ပံုုေတြ က မ်ားေနေတာ့ ပိုုစ့္ကိုု အပိုုင္းေလးေတြ ခြဲျပီးေရးမယ္ စိတ္ကူးတယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္သာ ဘတ္ၾကေပေတာ့ေနာ္။





ပထမဆံုုး သြားမယ္ေန႔ မနက္က အေစာႀကီးထျပီး လမ္းထိပ္ထြက္ေစာင့္ေနတာပါ။ ထံုုးစံအတိုုင္း ေဒၚသလင္းက ေနာက္က်ပါတယ္။ မနက္ေစာေစာ အိမ္ကေန ၈ နာရီေလာက္ထြက္ခ်င္တယ္ဆိုုတာကိုု ၉ နာရီေလာက္မွ ေရာက္လာပါတယ္။ ထားေတာ့။ ပံုုေလးေတြက ဆံပင္ညွပ္ထားခါစ ေမာင္ရယ္ ကိုုယ္ရယ္ေပါ့ (ကိုုယ္ကေတာ့ မညွပ္ထားေတာ့ ညွင္းသိုုးသိုုးျဖစ္ေနသလိုုပဲ အဲ့တာေတာင္ ဆီနဲ႔ ဖိထားတာ မမိုုက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ အျပင္မွာ ပိုုေခ်ာတယ္) ေနာက္ဆံုုးပံုုက အတူတူ အမွတ္တရ။ (စကားမစပ္ အမွတ္တရ ကိုု အမွတ္တယ လိုု႔ ေရးရင္ သိပ္မုုန္းပါတယ္ ေနာက္ ခ်စ္တရ္ တိုု႔ ဘာတိုု႔ ေရးရင္လဲ အယမ္းမုုဏ္းပါတရ္) ထားေတာ့။

ကိုုယ္တိုု႔ သြားတဲ့ေနရာ က တကယ္ေတာ့ ေခါဝ္ရိုုဝ္ (ေခါဝ္ဆိုုတာက ေတာင္ ရိုုဝ္ ဆိုုတာက ႀကီးတာကိုုေျပာတာ ယိုုးဒယားစကားနဲ႔ေပါ့ အဲ့ေတာ့ တိုုက္ရိုုက္ဘာသာျပန္ရင္ ေတာင္ႀကီးပါပဲ။ ကိုုယ္တိုု႔ သြားဖိုု႔ရည္ရြယ္ထားတာက အဲ့ဒီ က ေနရွင္နယ္ ပတ္ခ္ ေခၚ သဘာဝ လူေတြ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ထားတဲ့ ပန္းျခံ ကိုုသြားမွာပါ လမ္းမွာ ပါလီယိုု လိုု႔ ေခၚတဲ့ ေနရာကိုု ဝင္ပါမယ္။ အဲ့ဒီ ေခါဝ္ရိုုဝ္က နာခြန္ဝါခ်စီမ ျမိဳ႕နယ္ မွာရွိတာပါ နာခြန္နာေယာခ္ တိုု႔ ဆာရာဘူရီ တိုု႔ နဲ႔ လဲ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေတာင္ႀကီး (လိုု႔ပဲဆက္ေရးပါမယ္) ေနရွင္နယ္ ပတ္ခ္ က ယိုုးဒယားမွာ ဒုုတိယအႀကီးဆံုုး သဘာဝထိန္းသိမ္းဥယာဥ္ပါ။ စတုုရန္း ကီလိုုမီတာ ၂ ေထာင္ေက်ာ္ က်ယ္ပါတယ္။





ကဲ စထြက္ေတာ့မယ္ ဆိုုင္းဘုုတ္အျပာေလးေတြ႔တယ္ေနာ္ အဲ့တာ ကိုုယ့္အိမ္လမ္းထိတ္ပါ။ ဆိြဳင္း ေကာ္လစ္ လိုု႔အမည္တြင္ပါတယ္။ ဆိြဳင္းဆိုုတာ ဒီမွာ လမ္းသြယ္ကိုုေခၚတာေပါ့။ ဖရာထိုုင္း ဆိုုတဲ့ အရပ္ ရခ်ထီဝီ ျမိဳ႕နယ္ မွာ ေနပါတယ္။ ဒုုတိယ ပံုုကိုုၾကည့္ပါ ဆာရာဘူရီ ဘက္ကိုု ဦးတည္သြားပါတယ္။ ဆိုုင္းဘုုတ္ကိုု ေသခ်ာၾကည့္ရင္ေတြ႔မယ္ အယုုဒၶယဘက္ကိုု သြားတာနဲပ တဘက္တည္းပါပဲ။ လမ္းမွာသာ ျပန္ခြဲသြားတာပါ။ တတိယပံုုကေတာ့ ေဒၚသလင္းပါ သူက သူ႔ပံုုေတြ မထည့္နဲ႔ ေျပာပါတယ္။ တီကေတာ့ ထည့္မွာပဲ။





ပံုုမွာပါတဲ့ နာရီကိုုၾကည့္လိုုက္ပါ ထြက္ခြာလာတာ တနာရီ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိပါျပီ ေမာင္ကေတာ့ ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ေတာ့တာပဲ။ တတိယပံုုကေတာ့ လမ္းမွာ ရပ္ျပီး ကားလဲ ဆီျဖည့္ လူလဲ ဆီျဖည့္ပါ။ ေျပာခ်င္တာ တခုုရွိပါတယ္။ ယိုုးဒယားမွာ လူေတြ သြားလာေရး လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးေတြကြန္ျမဴနီေကးရွင္းေတြအကုုန္လံုုးကိုု အဆင္ေျပေအာင္ လုုပ္ေပးထားပါတယ္။ အမွန္က နိုုင္ငံတနိုုင္ငံမွာ အဲ့တာေတြက အဓိက က်တယ္လိုု႔ကိုုယ္ျမင္ပါတယ္။ အဲ့တာေတြ လုုပ္ေပးနိုုင္လိုု႔ ျပည္သူေတြ အဆင္ေျပရင္ နိုုင္ငံ တိုုးတက္ဖိုု႔ အစပါပဲ။ ယိုုးဒယားက အဲ့တာေတြသိပ္အဆင္ေျပပါတယ္။ လမ္းတေလ်ာက္ ဆီျဖည့္ဖိုု႔ ေနရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေနရာတိုုင္းမွာလဲ နားနားေနေန လူေတြအဆင္ေျပေအာင္ ၇-၁၁ လိုုမ်ိဳးဆိုုင္ေတြ ဘလက္ကင္ညြန္ လိုုဆိုုင္ေတြ S&P လိုုဆိုုင္ေတြ ရွိပါတယ္။ နားလိုု႔လဲ ရ ေရွာ့ပင္လဲ မလြတ္ေစရ။ ေရာင္းတဲ့လူလဲေရာင္းရ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။ ေရွာ့ပင္ဆိုုလိုု႔ ဒီနိုုင္ငံ က အစိုုးရက ေရွာ့ပင္ကိုု သိပ္အားေပးပါတယ္။ ကိုုယ္မွတ္မိတာေျပာအံုုးမယ္။ ခရီးပိုုစ့္ဆိုုေပမယ့္ ဆိုုင္ရာဆိုုင္ရာေနရာေတြမွာ နိုုင္ငံအေၾကာင္း ကိုုယ့္အျမင္ေတြလဲ ထည့္ေရးသြားပါမယ္။ ကိုုယ္ဒီေရာက္တာ ၃ နွစ္ရွိပါျပီ။ ပထမ တနွစ္ကေတာ့ သိပ္သတိမထားမိေသးပါဘူး။ ကိုုယ္လဲ သြားလိုုက္ျပန္လိုုက္ မ်ားေနတာနဲ႔ပါ။ ဒုုတိယ နွစ္မွာေတာ့ ၄ လပိုုင္းမွာ သူတိုု႔ အျဖဴအနီေတြ ျဖစ္ၾကေတာ့ သိေနပါျပီ။ အဲ့မွာ အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြျပီးေတာ့ အစိုုးရက ဘာလုုပ္ေပးလဲဆိုုေတာ့ ပိတ္ရက္ေတြအစားျပန္ေပးတာမ်ိဳး၊ အခြန္ေတြ ေလ်ာ့ေပးတာမ်ိဳး လုုပ္ျပီး နိုုင္ငံ့ အေရာင္းအဝယ္ကိုု ျပန္တက္ လာေအာင္လုုပ္ေပးပါတယ္။ စတာစတာေတြေပါ့။ တစြန္းတစ ေလ့လာမိတာေလးေတြပါ။ နိုုင္ငံေရးကိုု သိလွလဲ မဟုုတ္ပါဘူး။ ထားေတာ့။ ေတာ္ၾကာ သားစိုုးလိုု လူသိရွင္ၾကားေတာင္းပန္ေနရအံုုးမယ္ အစကတည္းက တီခ်မ္း
ဆိုုေစာင့္ၾကည့္တဲ့သူေတြက မ်ားေနတာ တခုုခုုမွားတာနဲ႔ ဝိုုင္းေျပာၾကမယ္ဆိုုတာခ်ည္းပဲ ေၾကာက္လိုု႔ေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ လာထားပဲ။





ေမာင္က ဘာစားတာလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ငါးလံုုးေၾကာ္ထင္တယ္။ တုုတ္နဲ႔ထိုုးျပီး ကင္တာလား ေၾကာ္တာလား တခုုခုုပဲ ကိုုယ္ကေတာ့ ဝက္သားေပါက္စီေလးစားတယ္။ ေနာက္ အိုုက္ခရမ္လဲ စားၾကေသးတယ္။ ေရေတြ ကြ်ဲရိုုင္းေတြ ဆက္လက္ရမယ့္ ခရီးအတြက္ ရိကၡာေတြ ဝယ္တယ္။





ေနာက္တခါ ထပ္ျပီး ခရီးဆက္ၾကရျပန္ပါတယ္။ ၾကည့္ပါအံုုး လမ္းခရီးက သာလိုုက္တာ လမ္းေတြဆိုုတာ ၁၀ လမ္းသြားေတြလား ၁၂ လမ္းသြားေတြလား ျဖဴးေနတာပဲ နိုုင္လြန္ကတ္တရာဆိုုတာ ကိုုယ့္နိုုင္ငံမွာ မဲမဲ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေနပူရင္ ေဘးကိုု ေပ်ာ္ထြက္တာမ်ိဳးပဲ ျမင္ဖူးတဲ့ ကိုုယ့္အတြက္ေတာ့ အရာရာဟာ အထုုးအဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲေလ။ ေအာ္ လမ္းကိုုဒီလိုုေကာင္းေအာင္လဲ ခင္းလိုု႔ ရတာလားေပါ့ေလ ကိုုယ္တိုု႔ နိုုင္ငံက လမ္းေတြက ေတာ့ ဘယ္အစိုုးရပဲ တက္တက္ ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏခဏ ျပင္ျပီး ျပန္ပ်က္လဲ ခဏခဏ ထပ္ျပင္လဲ ထပ္ပ်က္ ခဏခဏ ျဖစ္ေနတာပါလားေပါ့။ ရုုပ္ရွင္ သမားေတြ ေျပာသလိုု နည္းပညာ အားနည္းတာမဟုုတ္ပါဘူး ျမန္မာျပည္ကလဲ အင္ဂ်င္နီယာေတြအမ်ားႀကီးထြက္တာကိုုးေနာ္။ (စလံုုးေရာက္ကုုန္တာေတာ့ တဘာသာေပါ့) နည္းပညာအားနည္းတာ မဟုုတ္ရင္ ပစၥည္းပိုုင္းအားနည္းလိုု႔ေပါ့လိုု ရိုုးရိုုးေလးပဲ ေတြးထင္ခဲ့တာ ဆရာသမားတေယာက္ေျပာမွ ကိုုယ္လဲ ဟင္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ သူေျပာတာကေတာ့ ခဏခဏပ်က္မွ လမ္းျပင္လုုပ္သား ျမဴနီစီပယ္ေတြအလုုပ္ရွိမွာေပါ့တဲ့။ ေအာ္ အင္း.......ဟုုတ္သား ဟုုတ္သလိုုလိုုပဲ ေပါ့။ ထားပါ။ နိုုင္ငံေရး အေၾကာင္းသိပ္မသိပါဘူး။ မသိဆိုု လမ္းပ်က္တာ နိုုင္င့ေရးနဲ႔ ဘာဆိုုင္သလဲေနာ္။ မီးပ်က္တာလဲ မဆိုုင္ပါဘူးေပါ့ ခုုေတာ့ မီးပ်က္တာလဲလႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေျပာေနၾက လမ္းပ်က္တာလဲ ေျပာေနၾကေတာ့လဲ ေအာ္ ဒီမိုုကေရစီ နိုုင္ငံေရးနဲ႔ေတာ့ အဲ့တာေတြက ဆိုုင္မယ္ထင္ျပန္တာပဲေပါ့ေနာ္။ (အင္း နီးေတာ့ နီးေနျပီထင္တယ္) အိုု ဘာတဲ့ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုုပိုုင္ခြင့္ဆိုုတာ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရး အခ်က္ဘယ္ေလာက္ဆုုိလား..........ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီခရီးထြက္တဲ့ အေၾကာင္းပဲ ဆက္ေရးေတာ့မယ္ ကိုုယ္ကအဲ့လိုုပဲ ေတာင္ဆိုု ေျမာက္ေရာက္တတ္လြန္းလိုု႔ ။ ေတြ႔တယ္မွလား လူပ်င္းေတြကေတာ့ ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ေတာ့တာပဲ ပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာရမွန္းလဲမသိ အဲ့တာေၾကာင့္လဲ မတိုုးတက္တာေနမွာ။





ေဟာ......ေရာက္ပါျပီလမ္းမွာဝင္မယ့္ ပါလီယိုု ဆိုုတဲ့ေနရာ ဒီေနရာမွာ အဲ့ဒီ ပါလီယိုုေလ်ာက္လမ္း palio walking street သူက ခုုနက ဆာလာဘူရီ ဘက္ကိုုသြားတဲ့ လမ္းတဝက္ေလာက္မွာ ရွိတာပါ။ေခါဝ္ရိုုဝ္ (ေတာင္ႀကီး ေမ့မွာစိုုးလိုု႔) ဘက္ကိုုသြားလိုု႔ရွိရင္ အသြားမွာ ဝင္ရင္လဲရသလိုု အျပန္မွာ ဝင္ရင္လဲ ရပါတယ္။ လမ္းေပၚမွာပဲ ရွိတာပါ။ သိပ္လဲအထင္ႀကီးမေနၾကပါနဲ႔။ အမွန္ကေတာ့ ပါလီယို ေရွာ့ပင္း street လိုု႔ေျပာရင္ေတာင္ ပိုုမွန္မယ္။ သူက အဲ့ဒီေနရာ ကြက္ကြက္ကေလးကိုု အီတလီ ပံုုစံျမိဳ႕ငယ္ေလးတခုုလိုုလုုပ္ထားတယ္။ အေဆာက္အဦးေတြ လမ္းေတြ ကြက္လပ္ေတြ က အစေပါ့။ ေနာက္ သူက ေဆာက္ထားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူး။ အသစ္ေပါ့။ အရင္ကေတာ့ ဝင္ေၾကးေကာက္တယ္ေျပာတယ္။ ကိုုယ္တိုု႔ သြားေတာ့ ဝင္ေၾကးမေကာက္ေတာ့ဘူး။ ပံုုမွာျပထားတာ ေနာက္ဘက္ ကားပါကင္နားပါ။ ဝင္ေပါက္ကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ ဘယ္ဘက္က ဝင္ဝင္ရတယ္။ ေျမပံုုေလးေတြရွိတယ္။ You are here ဆိုုတာမ်ိဳးေလ။ ေရွာ့ပင္းေတြကေတာ့ အစံုုပါပဲ။ ေျပာရမယ္ဆိုုရင္ ပစၥည္းအမ်ားစုုက ဘန္ေကာက္နားက ခ်ပ္တူခ်ပ္မားကက္က နဲ႔ေတာင္တူေသးတယ္။ ဆူဗီးနီးယားေလးေတြ၊ အက်ၤီ အဝတ္အစားေတြ။ ေကာ္ဖီဆိုုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုုင္တန္းေတြရိွမယ္ မနက္ ၁၀ နာရီ ကေန ည ၁၀ နာရီ အထိဖြင့္ပါတယ္။ စတိုုးဆိုုင္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိျပီး စတားဘတ္ခ္စ္ ေကာ္ဖီဆိုုင္လဲရွိပါတယ္။ ခုုေနာက္ပိုုင္းမွာ အီတလီ လမ္းၾကားဆိုုျပီး နာမည္ႀကီးလာတာေပါ့။ သူက ထူးတာကေတာ့ ဓါတ္ပံုုရိုုက္စရာေနရာေလးေတြပါ လုုပ္ထားေပးတယ္။ စားသံုုးသူ ကိုုစြဲေဆာင္နည္းတမ်ိဳးေပါ့။ ျပီးေတာ့ သူက ေခါဝ္ရိုုဝ္ရဲ႕ ေအာက္လက္ရြာလိုု႔လဲ နာမည္ေပါက္ေသးတယ္။ အင္း.....ကိုုယ္သတိထားမိတာေနာက္တခုု။ ဒီက ဘန္ေကာက္အျပင္ဘက္က ျမိဳ႕ ေသးေသး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲ့လိုု outlet ဆိုုင္ေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဥပမာ ဖက္ထရားတိုု႔ ဖူးကက္တိုု႔ ဟြာဟင္တိုု႔လိုု ကမ္းေျခ ျမိဳ႕ေတြမွာ ရွိတတ္သလိုု ခ်င္းမိုုင္လိုု ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ မ်ိဳး မဲေစာက္လိုု နယ္စပ္ျမိဳ႕ေတြမွာလဲ ရွိတတ္တယ္။ ေဖာ္ရိန္နာမ်ားတာရယ္၊ export import မ်ားျပီး demand မ်ားလိုု႔လဲျဖစ္နိုုင္တယ္။ အဲ့ဒီ စက္ရံုုေတြမွာ လုုပ္ေနတဲ့ လူမ်ားစုုကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းစြာနဲ႔ သိသာစြာ ကိုုယ္တိုု႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြပဲေပါ့။ ကိုုယ့္အေတြ႕အၾကံဳအရေတာ့ ဒီက လူေတြက ကိုုယ္ေတြထက္ယွဥ္ရင္ အလုုပ္လုုပ္တာမွာ နည္းနည္းပိုုညံ့ျပီးေတာ့ ပ်င္းေပမယ့္ ဒီလိုု လုုပ္စားေနရာမွာက်ျပန္ေတာ့ ပိုုေတာ္ေနျပန္ေရာ္။ ဥပမာ လက္ျဖစ္ handy crafts ေလးေတြ၊ ေနာက္ ဒီလိုု မဟုုတ္တာကိုု အဟုုတ္လုုပ္ျပီး ေစ်းေရာင္းနည္းေလးေတြ ေတာ့ သူတိုု႔မိုု႔လိုု႔ စဥ္းစားတတ္ပေလ လိုု႔ ေျပာရမလိုုပဲ။ ဖတ္ထရားနားက ေရေပၚေစ်းလိုုဟာမ်ိဳး ဟြာဟင္က နွစ္တရာ ျမိဳ႕ေဟာင္း ဆိုုတာလိုုဟာမ်ိဳးေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ရိုုက္စားမွ တကယ့္ကိုု ရိုုက္စားပဲ ရေကာက္နဲ႔ေရာ ယပလက္နဲ႔ပါရိုုက္စားတာပါ။ ထားေတာ့။ သူမ်ားနိုုင္ငံ မေကာင္းေၾကာင္းေတြ သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး။ ကိုုယ့္နိုုင္ငံကလဲ မေကာင္းေတာ့။





အိမ္သာဆိုုင္းေလးေတြက မိုုက္လိုု႔ တကူးတက ကိုုရိုုက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္တခုုက အိမ္သာထဲက ဆိုုင္းပါ ျပင္သစ္လိုုပါေရးထားေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ အန္ပါထင္တယ္ ေဝါ့........ေနာက္တခုု ေျပာရမွာ ဒီကအမ်ားသံုုး အိမ္သာ အမ်ားစုုဟာ သိပ္သန္႔တယ္ဆိုုတာပါပဲ။ ေအးေလ သူတိုု႔ဆီမွာ ဗံုုးေတြဘာေတြမေပါက္လိုု႔ေနမွာေပါ့။ အိုုကိုုယ္လဲ ဘာေတြေျပာမိေနျပန္ပလဲမသိဘူး။ ထားေတာ့။ အိမ္သာက ဆိုုင္းဘုုတ္ေလးေတြလွတယ္ အိမ္သာလဲသန္႔တယ္ ဒီေလာက္ဆိုုရျပီ။





ဒါေလးေတြကေတာ့ ပန္းပံုုရိုုက္ရတာၾကိဳက္တဲ့ ကိုုယ့္လက္ရာေလးေတြပါ။





ပထမပံုုက နန္းညီအတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ပံုုကိုု ေကာ္ပီဆြဲထားတာပါ။ အလယ္ပံုုက အိမ္သာထဲက ပန္းခ်ီကားေလးပါ။ သေဘာက်လိုု႔။ အိမ္သာေလးက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ ပံုုေလးေတြနဲ႔ ဆိုုေတာ့ တကယ့္ကိုု နာမည္နဲ႔လိုုက္ေအာင္ တအိမ္လံုုးမွာ အသာယာဆံုုးေပါ့။ ေနာက္ဆံုုးပံုုကေတာ့ ျမင္ကြင္းက်ယ္နဲ႔ရိုုက္ထားတဲ့ ပံုုပါ။ ေမာင္နဲ႔ ဝင္ေပါက္ဘက္က တေနရာရာေပါ့။





ပထမပံုုက အိမ္သာနားကိုုသြားတဲ့ လမ္းၾကားေလးပါ။ ပန္းေတြနဲ႔ ေတြ႔လား ဘယ္ေလာက္သာယာေအာင္လုုပ္ထားသလဲ။ ေဘးပံုုေတြကေတာ့ ျမိဳ႕ငယ္ေလးနဲ႔ တူေအာင္လုုပ္ထားတဲ့ေနရာေလးေတြေပါ့။ ေအာက္မွာလဲ ပံုုေတြ ရွိေသးတယ္။ေနာက္ေန႔က်ဆက္ျပီး အားေပးၾက ၾကည့္ၾကအံုုး။


A Chen
2:03 AM
Monday
23th Jan 2012
Home
Bangkok