(၉)
“ဝက္ဝံက ငါ့ဆီက ဓါတ္ပံုတပံုေတာင္းသြားတယ္သိလား” မက္ေဒါနယ္မွာ ေန႔လည္စာစားေနရင္းက်မ က်ိရိ ကို ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။
“ဘာဓါတ္ပံုလဲ?”
“ေက်ာင္းသားကဒ္အတြက္ရိုက္ထားတဲ့ ပိုစ့္စကတ္ပံုပါ၊ သူၾကမ္းေပၚကေနေကာက္ ရတာ ”
“သူက ဘာလုပ္မလို႔တံုး” က်ိရိက မ်က္လံုးျပဳးရင္းေမးပါတယ္။
“ငါလဲမသိဘူးေလ၊ တကယ္လို႔ sexy lara ကသာ ငါ့ကို အဲ့ဒီအခ်ိန္က ၾကည့္မေနရင္ ငါမေပးပါဘူး”
“သူနင့္ကို လိုက္ခ်င္လို႔မ်ားလား?” က်ိရိ က ဘာဂါ ကို ကိုက္ရင္းေမးပါတယ္။
“မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး….?”က်မ ေခါင္း ကို တခ်က္သပ္လိုက္ရင္း ေျဖလိုက္တယ္။ အစက က်မ ဆံပင္ ကို ျပန္သြားေျဖာင့္မလို႔ဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေကာက္ထားတာ မၾကာေသးတဲ့ ဆံပင္ ကို အတင္းျပန္ေျဖာင့္ရင္ ဆံပင္ကပ်က္ျပီး ဖြာသြားတတ္တယ္လို႔ ၾကားဘူး ထားေတာ့ ပိုရုပ္ဆိုးသြားမွာ ေၾကာက္တယ္ေလ။ အဲ့လို ျပန္ေျဖာင့္လိုက္မွ ဟင္းရြက္ေျခာက္ ထုပ္ နဲ႔ တကယ္ ပိုတူေနအံုးမယ္။ အဲ့ေတာ့ က်မမွာ ေန႔တိုင္း အဲ့ဒီ ဆံပင္ကိုပဲ ေသခ်ာ အခ်ိန္ေပးျပီးေတာ့ ဂရုတစိုက္နဲ႔ တမင္တကာ ျဖီးေနရတယ္။ အတတ္နိုင္ဆံုး ဝက္ဝံနဲ႔ မတူေအာင္လို႔ေလ။ အဲ့တာအကုန္ သူ႔အျပစ္ပဲ။ မနက္တိုင္း မွန္ေရွ႕မွာ ဘီးျဖီးတဲ့အခ်ိန္ဆို သူ႔ကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းမိတယ္ တကယ္ပဲ။
“နင္ၾကည့္လိုက္စမ္း…ဘယ္သူလဲလို႔?” က်ိရိက က်မ လက္ကို အလန္႔တၾကား ဆုပ္ကိုင္ျပီး ေျပာတယ္။
ခပ္ျမင့္ျမင့္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အရိပ္တခု မွန္တံခါးကို တြင္းဖြင့္ျပီး လူတေယာက္ ဆိုင္ထဲကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လွမ္းဝင္လာတယ္။ က်မေရာ က်ိရိေရာ နွစ္ေယာက္ စလံုး “ေၾကာင္” သြားၾကတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဘာဂါဆိုင္မွာ “ရီလု” ကိုေတြ႔ရလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားဘူးေလ။ သူမက မ်က္နွာေျပာင္နဲ႔ ဆံပင္ေတြကို ေခါင္းေပၚမွာ ပင့္တင္ ျပီး ခပ္ျမင့္ျမင့္ ခပ္ပြပြ ကပိုကရိုေလး စည္းထားတယ္။ ကိုယ္ေပၚမွာလဲ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း စုတ္စုတ္တထည္ ကို ရိုးရိုးေလးပဲ ဝတ္ထားတယ္။ ထသြား ထလာ သာမန္လူငယ္ ပံုစံနဲ႔ပါပဲ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ သိပ္မိုက္တယ္။
“သူလဲ မက္ေဒါနယ္စားတာပါပဲလား? က်ိရိက အရမ္းကိုေက်နပ္တဲ့ပံုနဲ႔ ေျပာတယ္။
ရီလု က သူ႔လိုပဲ ခပ္စုတ္စုတ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလး ေခ်ာေခ်ာေလးတေယာက္နဲ႔ပါ။ နွစ္ေယာက္စလံုး အရမ္းကို ခ်စ္ၾကည္နူးေနၾကတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေကာင္တာေရွ႕မွာ တန္းစီ ေနၾကတယ္။ ရီလုက သူမရဲ႕ လက္တဘက္နဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ကို ခ်ိတ္ထားတယ္။ ျပီးေတာ့ ေခါင္းကိုလဲ ေကာင္ေလး ပုခံုးေပၚမွာ မူမူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး မွီျပီးထားေတာ့ အရမ္းလဲ ေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုနဲ႔ လက္ကို ဟိုလႊဲဒီလႊဲလုပ္ေနေသး တယ္။
သူတို႔က ဘာဂါနဲ႔ အားလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ေတြ ဝယ္ၾကတယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီး ကလဲ သူတို႔ကို တကူးတက ရပ္ၾကည့္လို႔။ ၾကည့္ရတာ ရီလု ရုတ္တရက္ေပၚလာလို႔ အားလံုး က အရမ္းကို အံ့အားသင့္ေနၾကပံုပဲ။ ဘယ္သူမွေတာင္ သူ႔ကို ေအာ္တိုေရးခိုင္းဖို႔ သတိရၾကပံုမရဘူး။ သူမ ဘာဂါ ကို တဘက္ကစားရင္ ခပ္မိုက္မိုက္ ျပန္ထြက္သြားတာကိုပဲ ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆိုင္အျပင္ဘက္မွာ အသင့္ရပ္ထားတဲ့ ကားတစီး ေပၚတက္ သြားၾကတယ္။
“အဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ရည္းစား အသစ္မ်ားလား? ၾကည့္ရတာ မ်က္နွာမ်ားမယ့္ပံုပဲ” က်ိရိက ေျပာပါတယ္။
ခုနက ရီလု ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာတံုးက သူမ က်မ ကို ေတြ႔သြားမွာ သိပ္ေၾကာက္သြားခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ က်မ ေခါင္းကိုေပါ့။ က်မစိတ္ထဲမွာ က်မ ဟာတကယ္ေတာ့ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့ က်ီးလို ဒါမွမဟုတ္ ဦးေနွာက္မရွိတဲ့ နာမည္ႀကီးေတြ လုပ္သမွ် ဘာမဆိုလိုက္တုတဲ့ လူငယ္တေယာက္လိုပဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲ့လိုမ်ိဳး က်မ ကို မျမင္ေစခ်င္ဘူးေလ။ ရွက္စရာဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ။ တကယ္လို႔ ဝက္ဝံလဲရွိေနရင္ သူ႔ရဲ႕ က်မနဲ႔ တပံုစံထဲ ညွပ္ထားတဲ့ ဆံပင္ပံုနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ က်မရဲ႕ ေနရထိုင္ရခက္ျခင္းေတြ ကို တဝက္ခြဲေပးလို႔ ရမွာဘဲ။
တကယ္ပဲ တေယာက္တည္း ဖတ္တာမ်ားလား :? :? :?
ReplyDelete:D
ေဟးေဟး
ReplyDeleteျဖစ္နိုင္တယ္
ေနာက္တခုက ကိုယ့္ကို အျမင္ကပ္သူေတြ ပိုမ်ားလာတာ ျပတယ္
အင္တီေကတာ ပဲ
ခိ