တီခ်မ္း ဆရာလုုပ္တဲ့ အသုုပ္စံုု

ကဲလာျပန္ပါျပီ တီခ်မ္းကိုု ဟင္းခ်က္တာပိုုၾကိဳက္ၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ တီခ်မ္း စတိုုင္လ္အတိုုင္း ပံုုလွလွေလးေတြျပင္ဆင္ပံုု အဆင့္ဆင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးေတြနဲ႔ ဒီတပတ္အတြက္ လုုပ္ျဖစ္တာကေတာ့ အသုုပ္စံုုပါ။ အမွန္က ၂၆ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမာင့္အတြက္ ေမြးေန႔အေနနဲ႔ လုုပ္ေပးျဖစ္တာျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္လူလဲ သိပ္မ်ားမ်ားစားစားမပါပါဘူး။ အိမ္က ကေလး နွစ္ေကာင္ (ေမြးစား ဝမ္းမနာ သားနဲ႔ သမီးရယ္) သူငယ္ခ်င္း ဘေလာခ္ဂါ နွစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ လြယ္ကူစားျမိန္ နဲ႔ ခရမ္းႏြယ္တိုု႔ေလာက္ပဲပါပါတယ္။ (ကဲေၾကျငာေပးလိုုက္ျပီေနာ္....တီ့ဆီကေန တဆင့္ လူဝင္မ်ားျပီး ဟစ္တက္ျပီသာမွတ္) အဓိကကလဲ သူတိုု႔နွစ္ေယာက္ပဲ လုုပ္သြားၾကတာပါ။ တီကေတာ့ ဆရာႀကီး လုုပ္တာေပါ့။ ဘယ္ဟာကိုု ဘယ္လိုုလုုပ္၊ ဘယ္ဟာက ဘယ္ေလာက္ထည့္ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ ဘယ္လိုုနယ္ ဘာဘာညာညာေပါ့။ အဓိကကေတာ့ ဓါတ္ပံုုလွလွေလးေတြရိုုက္ပါတယ္။ အဲ့တာလဲ ဘေလာခ္ဂင္းမွာ အေရးႀကီးတာကိုုးေနာ္။ အဓိက က တီ့ဟင္းခ်က္တာေတြကိုု လူေတြၾကိဳက္ၾကတာ အဲ့လိုု ပံုုလွလွေလးေတြနဲ႔ အဆင့္ဆင့္ စနစ္တက် ေဖာ္ျပတတ္လိုု႔လိုု႔ထင္ပါတယ္။ ထားပါေလ။ေမာင့္ေမြးေန႔ အတြက္ လုုပ္ေကြ်းျဖစ္တဲ့ လက္သုုပ္စံုုေလးကိုု ၾကည့္ၾကရေအာင္ေနာ္။ ေအာ္ေမ့ေတာ့မလိုု႔ ဟက္ပီးဘလိတ္တက္ ဘတ္သ္ေဒးပါေမာင္။

ဒီပထမဆံုုးပံုုကိုု သိပ္အာရံုုမထားၾကပါနဲ႔ တီ ဘေလာခ္ ပိုုစ့္ အသစ္တင္ရင္ တျခား ဘေလာခ္ဂါေတြရဲ႕ ေပဂ်္႕ေတြမွာ အရင္ဆံုုးတင္တဲ့ ပံုုနဲ႔ ပိုုစ့္က ေပၚတတ္တာ သတိထားမိလိုု႔ ပံုုလွလွေလးေတြ အရင္ေရြးျပီးတင္ထားတာပါ။ တဆင့္ျခင္းပံုုေတြက ေအာက္မွာ......





အားလံုုးသိၾကတဲ့အတိုုင္း အသုုပ္ဆံုု ဆိုုနာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ခံုုခံုုမင္မင္စားေလ့ရွိတဲ့ သြားေရစာ တမ်ိဳးပါ။ တီတိုု႔ဆိုုရန္ကုုန္မွာေနတံုုးက ေန႔လည္ဆိုု
မုုန္႔ဟင္းခါး၊
အုုန္းနိုု႔ေခါက္ဆြဲ၊
ၾကာဇံခ်က္၊
ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲ၊
ရခိုုင္မုုန္႔တီ၊
နန္းႀကီးသုုပ္ စတာေတြ တခုုမဟုုတ္တခုု ထြက္စားေနၾကပါ။ (တလက္စတည္း အကုုန္ အရင္က ခ်က္ဘူးတာ လင့္ခ္ေပးလိုုက္မယ္ေနာ္) ရန္ကုုန္မွာေတာ့ ဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္ အဲ့တာေတြ ရွိေတာ့ စားရလြယ္တာကိုုးေနာ္။ တီတိုု႔ေနတဲ့ ေျမနီကုုန္း စမ္းေခ်ာင္းဆိုု ပိုုေတာင္ေပါေသး။ နာမည္ႀကီး မုုန္႔ဟင္းခါးေတြလဲ အဲ့နားမွာ မ်ားတာကိုု။ ခုုေတာ့ ဒီမွာက စားခ်င္ရင္ ကိုုယ္တိုုင္ တခုုတ္တရ လုုပ္စားပါမွ စားရတာပါ။ လုုပ္လဲလုုပ္စားျဖစ္ပါတယ္။ မလုုပ္ခ်င္ရင္ မစားရဘူးကိုုးေနာ္။ စာဘတ္သူတေယာက္က လာေမးပါတယ္။ ဘာလုုပ္လဲတဲ့။ ဟင္းခ်က္တာေတြက မိုုက္ေတာ့ အေလ့အက်င့္ရွိတယ္ထင္တယ္ေနာ္တဲ့။ အမွန္က တီဒီမွာ လာေနျဖစ္မွ အဲ့တာေတြအကုုန္ စခ်က္ျဖစ္တာပါ။ အိုု ထမင္းဟင္းကအစေပါ့။ အရင္က အိမ္မွာဆိုု ဘာအေမႊးမွ မေလာင္ေအာင္ မင္းသမီးလိုုေနတာ။ စားျပီးတဲ့ ပန္းကန္ေတာင္မေဆးရဘူး။ ညီလဲ ရွိ အိမ္ေဖာ္ေတြလဲ ရွိဆိုုေတာ့။ ေရေတာင္ ေသာက္ခ်င္ရင္ သူသူေရ (အိမ္ေဖာ္နာမည္ ဥပမာ) လိုု႔ေအာ္လိုုက္ရံုုပါပဲ။ ခုုမွ ဒီလဲေရာက္ တိုုင္းတပါးမွာလဲ မိေဝးဖေဝးေနေနရ၊ လင္ကလဲရ ဆိုုေတာ့မွ အိမ္အလုုပ္ဆိုုတာေတြ လုုပ္ရတာ။ ဒါေတာင္ ေမာင္က လိမၼာလိုု႔ တီ သိပ္မလုုပ္ရပါဘူး။ အိမ္မွာဆိုု ဟင္းခ်က္ ထမင္းခ်က္ အဝတ္ေလွ်ာ္ မီးပူတိုုက္ က ေမာင္လုုပ္တာ။ အိမ္ရွင္းတာကေတာ့ မိတ္လုုပ္တာေပါ့။ ထားေတာ့။ ေျပာခ်င္တာ ဒီေရာက္မွ အဲ့လိုု အခ်က္အျပဳတ္ေတြ စလုုပ္ဖူးတာပါ။ အရင္ကေတာ့ အေမလုုပ္တာျမင္ဘူးတာေပါ့ အဲ့ေလာက္ပါပဲ။ တီကိုု ကေတာ္တာျဖစ္မယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြ ေျပာသလိုုေလ လက္ဆိပ္ရွိတယ္ေခၚတာေပါ့ တခါျမင္ဘူးရင္ ခ်က္တတ္ျပီ။ မျမင္ဘူးရင္လဲအေမတိုု႔အေဒၚတိုု႔ ဖုုန္းဆက္ေမး သူတိုု႔ေျပာတဲ့ အတိုုင္းခ်က္လိုုက္ရင္ျဖစ္သြားတာပဲ။ သတိထားမိပါလိမ့္မယ္ တီ့ အခ်က္အျပဳတ္ေတြမွာ ဘယ္တံုုးကမ်ား အသားက ဘယ္ေလာက္သား အခ်ိဳမႈန္႔ဆားက စားပြဲတင္ဇြန္း ဘယ္နွဇြန္းဆိုုတာမ်ိဳး ေရးဖူးလိုု႔လဲ။ (ေရးေနသူမ်ားကိုု မေကာင္းမေျပာပါ တီက ပိုုေတာ္တာကိုုသာေျပာလိုုရင္းျဖစ္ပါတယ္) ငွဲငွဲငဲွ.......ဒီလိုုပဲ ၾကည့္ထည့္လိုုက္ တီ့ မိုုတိုု ကိုုက လြယ္ကူျမန္ဆန္ စားေကာင္းအရသာရွိပဲေလေနာ္။ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔ တိုု႔ ဟင္းခ်က္ရင္ ငရုုတ္သီး အေရာင္တင္မႈန္႔ တိုု႔ဆိုုတာက ထည့္သာထည့္ ၾကိဳက္သေလာက္ထည့္ လိုုရင္ ထပ္ထည့္ မ်ားသြားရင္ ေရေရာပဲေလေနာ္။ လြယ္မွလြယ္။ မလြယ္ဘူးလား သိပ္လြယ္တာေပါ့ေနာ္။ ကဲ တီခ်မ္း ထံုုးစံအတိုုင္း လွ်ာရွည္ေနတာနဲ႔ လိုုရင္းမေရာက္ေတာ့ဘူး။ တီ့ ေနာက္မိုုတိုုတခုုကလဲ လွ်ာရွည္ေလ ေတြ႔ရွိေလဆိုုေတာ့ ရွည္ရမယ္ေလေနာ္။ ကဲလာျပီ။ အသုုပ္စံုု။

အားလံုုးသိၾကတဲ့အတိုုင္း အသုုပ္စံုုကလဲ လုုပ္ေတာ့သာလြယ္တာ အစံုုပလံုုရေအာက္ ရွာရတာ သိပ္ခက္တယ္။ အမွန္က ငယ္ငယ္က စပ္ေကာ့လပ္ေကာ့ေစ်းမွာ စားခဲ့သလိုု ေက်ာက္ပြင့္ေလးေတြ ေရညွိေလးေတြေတာင္ ထည့္ခ်င္ေသးတာ ခုုေတာ့ လဲ သူမ်ားနိုုင္ငံမွာ ဆိုုေတာ့ ရွိတာေလးနဲ႔ ျဖစ္သလိုုပဲေပါ့ေနာ္။ ဒါေတာင္ တီ့ျဖစ္သလိုုဆိုုတာက အမ်ားစုုရဲ႕ေသခ်ာစီစဥ္မႈထက္ေတာ့ သာမွာေသခ်ာတယ္။ တခ်ဳိ႕လူေတြက ျဖစ္သလိုုဆိုု တကယ့္ကိုု ျဖစ္သလိုုလုုပ္တတ္ၾကတာကလား။ ထားေတာ့။ နာမည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး ေတာ္ၾကာ စိတ္ဆိုုးေနမွာစိုုးလိုု႔။

ကဲ တီ့အသုုပ္စံုုက တကယ္ေကာ စံုုရဲ႕လား ဘာေတြ ပါသလဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္ေနာ္။





ပံုု ၁-၂-၃ အစီအစဥ္လိုုက္အတိုုင္း သြားမယ္ေနာ္......ေဂၚဖီ ပါးပါးလွီးရယ္ သေဘၤာသီး ဓါးနႈတ္စဥ္းေလးရယ္ တိုုဟူးရယ္ပါ။ လွီးတာခြ်တ္တာေတြအတြက္ ခရမ္းႏြယ္ကိုု ခရက္ဒစ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ တကယ့္ကိုု တရုုတ္သိုုင္းေလာက က ဓါးသိုုင္းသမႀကီး အတိုုင္းပဲ ရႊတ္ရႊတ္ ဒုုတ္ဒုုတ္နဲ႔ လွီးသြားတာ ေတာ္ၾကာ စတီဗင္ေခ်ာင္းမ်ားသိသြားရင္ သူ႔ေနာက္ကားေတြမွာ ထည့္ရိုုက္ေနမွာ စိုုးရပါတယ္။ (ဝါးျခမ္းျပားႀကီးႀကီးနဲ႔)





ထမင္းလံုုး ငရုုတ္ဆီနယ္ပါ၊ အမွန္က ခ်ီးပမ္းခ်ဥ္ နဲ႔ နယ္ရမွာ နီနီေလး (အဆိုုေတာ္မဟုုတ္) အေရာင္ရေအာင္ေလ ခုုေတာ့ မရွိေတာ့ ရွိတဲ့ တီ ဖက္ထုုပ္ေတြေခါက္ဆြဲေတြစားရင္ ထည့္စားတဲ့ ငရုုတ္သီး ဆီခ်က္ ခ်က္ထားတာနဲပ နယ္ပလိုုက္တယ္ လွလွေလး လံုုးေပးတာက လြယ္ကူစားျမိန္ပါ။ ဆီခ်က္ကေတာ့ ေမာင့္ လက္စြမ္းျဖစ္ပါတယ္။ တေလာကလံုုးမွာ ဆီခ်က္ကိုု ဒီလိုု လွလွ ေမႊးေမႊး မတူးေအာင္ ေၾကာ္နုိင္တာ တီခ်မ္း ခ်စ္လင္ ေယာက်္ား အိမ္သား ေမာင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ကေတာ့ သခြားသီး ခုုနက ေျပာတဲ့ ေအာ္ေမ့ ဓါးသမ ခရမ္းႏြယ္လက္ရာျဖစ္ပါတယ္။ အံမယ္ ခုုမွသတိထားမိတယ္ သူ႔နာမည္က တကယ့္ သိုုင္းဝတၳဴေတြထဲက နာမည္ျဖစ္ေနပါ့လား။





အားလူးျပဳတ္ အခြံႏႊာေခ်ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ နံနံပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ သုုပ္ပါေတာ့မယ္။ ေအာ္ ေမ့သြားလိုု႔ ျပန္လာအက္ဒစ္ျပီး ထပ္ေရးရတယ္။ ငံျပာရည္၊ အခ်ိဳမႈန္႔၊ ငရုုတ္သီးအက်က္မႈန္႔၊ ဆီခ်က္၊ မန္က်ည္းမွည့္ရည္ စတာေတြနဲ႔ ဇလံုုထဲတခုုခ်င္းစီ နည္းနည္းစီ ထည့္ျပီး အကုုန္ နယ္ပါမယ္။ ဘယ္ေလာက္ထည့္ရမလဲေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ တီခ်မ္းစာဘတ္ရင္ လူလည္ခ်ည္းေပါ့။ ၾကည့္က်က္သာထည့္ မ်ားသြားရင္ ေခါက္ဆြဲေတြ အစာေတြ ထပ္ထည့္၊ ေပါ့ေနရင္ ငံျပာရည္ထပ္ထည့္။ သုုပ္တာမ်ားသြားရင္ ဟိုုဘက္အိမ္ဒီဘက္အိမ္ ေဝလိုုက္။ မဟုုတ္ရင္ အနီးအနားမွာ ေနတဲ့ တျခား ဘေလာခ္ဂါေတြ ေခၚေကြ်း။ ကဲ မပိုုင္လား။

နယ္တဲ့ အခါမွာ လက္ၾကားေလးေတြထဲက ထြက္တဲ့ အထိ တျဗိျဗိနဲ႔ နယ္သာနယ္ပါ။ အဲ့တာမွ ေကာင္းတာ။ ရဲေဘာ္တိုု႔ ခုုတိုု႔ လုုပ္ေနတာ အသုုပ္စံုု။ ဒါ လွေန နုုေန ရမယ့္ အခ်ိန္မဟုုတ္။ နယ္တာကလဲ လြယ္ကူစားျမိန္ပါပဲ။ အဲ့ေတာ့ စာဘတ္သူက တီခ်မ္းဘာလုုပ္သလဲေမးခ်င္မယ္။ အဲ့ဒီ ၃ ေယာက္ကိုု ေထာင့္ေစ့ေအာင္ခိုုင္းေနပါတယ္။ အံမယ္ ၃ ေယာက္လံုုး မခိုုမကပ္ဘဲ အျမန္ျပီးေအာင္ ခိုုင္းနိုုင္ဖိုု႔ ဆိုုတာ လြယ္မွတ္လိုု႔ တီခ်မ္းမိုု႔လိုု႔သာေပါ့။






ဒါေလးေတြကေတာ့ ပံုုလွလွထြက္ေအာင္ေကာ ပရယ္စင္ေတးရွင္းေကာင္းေအာင္ေကာ တခါ အျပင္သြားတံုုးက ေတြ႔လိုု႔ တမင္ကိုု အသုုပ္စံုုလုုပ္စားရင္ သံုုးရေအာင္ဆိုုျပီး ဝယ္ထားတဲ့ ဘူးပါ။ အဲ့တာ ထုုတ္ေပးဖိုု႔ ေမာင့္ကိုု ေျပာတံုုးကေတာင္ သတ္ရေတာ့မလိုု႔။ သူက တေလာက ေရႀကီးေတာ့ ပစၥည္းေတြသိမ္းထားတာ အကုုန္ေလ်ာက္ျပီးေတာ့ေလ။ ျပန္ရွာရမွာေပါ့။ ေျပာလိုုက္တယ္ ရွင္ ေသတၱာထဲမွာ ထည့္ထားတာ က်ဳပ္ေတြ႔တယ္ သြားယူေခ် လိုု႔ ဘယ္ရမလဲ တီခ်မ္းပဲဟာေနာ္။ လင္ေနစ ေၾကာင္ေသမွေလေနာ္။ ေၾကာင္ေကာ က်ားေကာ က်ားသစ္ေကာ ဆင္ေကာ ျခေသၤ့ေကာ အကုုန္ေသေစရမယ္။ ေနာက္မွ လင္နိုုင္နည္း ၁၀၀ ဆိုုတာကိုု စာအုုပ္နဲ႔ ကိုုေရးျပီး ထုုတ္အံုုးမယ္။ အားေပးၾကအံုုးေနာ္။ ေဘးပံုုကေတာ့ ေခါက္ဆြဲေတြပါ။ ပဲၾကာဇံ နဲ႔ ဆန္ၾကာဇံ ကိုု ၇-၁၁ ကေန ဝယ္ျပီးေတာ့ ေရေႏြးေဖ်ာ္ပါတယ္။ ပဲၾကာဇံက ေဖ်ာ္ျပီးတာနဲ႔ ေရေအးနဲ႔ေဆးပါ မဟုုတ္ရင္ ေထြးသြားပါမယ္။ ဆန္ၾကာဇံကေတာ့ ျပဳတ္ျပီးေတာ့ ပဲငံျပာရည္အေနာက္နဲ႔နယ္ပါေသးတယ္။ လြယ္သူစားျမိန္ပါ။ ေခါက္ဆြဲကေတာ့ တရုုတ္နွစ္ကူးရင္ မိႈေတြက်ိဳးခ်ိဳက္ေတြနဲ႔ ေၾကာ္စားတဲ့ သက္ရွည္ေခါက္ဆြဲကိုု ျပဳတ္လိုုက္တာပါ။ လြယ္တယ္ေနာ္။





ခုုနက ဇလံုုက သုုပ္တာ ၅ ေယာက္စာပါ။ ျပီးေတာ့ ပြဲျပင္ျပီးေတာ့ နံနံပင္အုုပ္လိုုက္ေတာ့ စားခ်င္စဖြယ္ အသုုပ္စံုုရတာေပါ့။ အမွန္က ေဒၚရီတာ အရင္တေခါက္ ဘန္ေကာက္လာလည္ကတည္းက လုုပ္ေကြ်းၾကဖိုု႔ပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္လိုုကေန ဘယ္လိုု ရွမ္းေခါက္ဆြဲပဲ ခ်က္ျဖစ္သြားလဲ မသိဘူး။ ေအာ္ ဟင္းခါးေလးလဲ မေမ့နဲ႔ေနာ္။ တီတိုု႔ကေတာ့ အလြယ္ အိမ့္စည္းစိမ္ ၃ ထုုပ္ကိုု ေရဆူဆူမွာ တည္ျပီးေတာ့ ဘူးသီး နုုနုုေလးေတြစိတ္ထည့္။ ပဲၾကာဇံ နည္းနည္းခပ္၊ ျပီးေတာ့ ၾကြက္နားရြက္မိႈေလးေတြ ေတာက္လိုုက္ေတာ့ ဟင္းခါး ပူပူေလးမရပါလား။ မိုုက္မွမိုုက္ပဲ။ မေန႔က မိုုးကလဲ အံုု႔တံုု႔တံုု႔ ဆိုုေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္း။





ဒါကေတာ့ အျပန္မွာ ပါဆယ္ယူတဲ့ လြယ္ကူနဲ႔ ခရမ္း သိုုင္းသမ တိုု႔ အတြက္ပါ။ လက္က ခရမ္း ရဲ႕ လက္ေလ။ ေတြ႔တယ္မွ ဓါးကိုုင္တဲ့ လက္ဆိုုတာ................


ကဲ အားလံုုးကိုုခ်စ္တယ္ေနာ္ ေမာင့္ေမြးေန႔ေလး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျပီးေျမာက္သြားတာ ေက်းဇူးပါ။ ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစ ကလက္ေစ ေရးတာမိုု႔လိုု႔ စိတ္မဆိုုးရ။ ဆိုုးရင္လဲ ဘာမွ မတတ္နိုုင္ ေရးတာက ေရးျပီးျပီ ဆိုုးရင္လဲ လူဆိုုးမႀကီးေတြပဲျဖစ္မွာ။

Bonus
ဒစ္စေနရဲ႕ မင္းသမီးေတြအေၾကာင္း ေရးဖိုု႔ သုုေတသန လုုပ္ေနပါတယ္ ေမွ်ာ္...........

A Chen
4:02 PM
30th Jan 2012
Monday
Bangkok

ပါလီလိုု (၂)

ဒီတေခါက္ေတာ့ သိပ္မ်ားမ်ားေရးစရာမရွိပါဘူး။ အဓိက က ပါလီယိုုသည္ ေရွာ့ပင္း အထရက္ရွင္ တခုုသာျဖစ္ျပီးေတာ့ ယိုုးဒယားမ်ား၏ ပိုုက္ဆံရွာမႈပံုုစံကြဲတခုုသာျဖစ္ပါတယ္။ သူတိုု႔ က ေရွာ့ပင္းစန္တာ ကိုုရိုုးရိုုးမလုုပ္ဘဲ ျမိဳ႕ကေလးလိုုလုုပ္ထားတာပါ။ ကြမ္ေပါင္း တခုုလံုုးက ေရွာ့ပင္းအတြက္ သီးသန္႔မဟုုတ္ဘဲ ပစၥည္းေရာင္းတဲ့ ဆိုုင္ေတြ အျပင္ စားေသာက္တန္းလိုုမ်ိဳး ေကာ္ဖီေတြအေအးေတြေရာင္းတဲ့ေနရာ လိုုမ်ိဳး ေနာက္ အပန္းေျဖစရာ ေနရာ (ပံုုေတြကိုု ရႈပါ) ဓါတ္ပံုု ရိုုက္စရာေနရာေလးေတြ လုုပ္ေပးထားပါတယ္။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာေပါ့။ ျမန္မာျပည္လိုု ေရာင္းသူ ေရာင္းသူမ်ားသာမကေပါ့ေလ။ ပစၥည္းေရာင္းတာပါပဲ သိုု႔ေသာ္သူက သက္သက္ႀကီးေရာင္းတာမဟုုတ္ပဲ လမ္းၾကံဳ လည္ရင္း ဝင္ဝယ္သြားပါအံုုးဆိုုတာမ်ိဳးေပါ့။ စထတစ္ဂ်စ္ျဖစ္တယ္ ေျပာရမယ္။ ဒီမွာ ကိုုယ္သတိထားမိတာ ေနာက္တခုုက အဲ့တာပဲ တနိုုင္ငံလံုုးက ေရွာ့ပင္းကိုု ဦးစားေပးတယ္ ေျပာရမလား အားေပးတယ္ ေျပာရမလား ကိုုယ္တိုု႔ ရံုုးနားမွာဆိုုလဲအဲ့လိုုပဲ ရံုုးအမ်ားစုုက ကြမ္ေပါင္းေဘးဒင္းႀကီးေတြ သိုု႔ အဲ့လိုုေတြ နားမွာ ဘီတီအက္စ္ေတြနားမွာ စုုေနတတ္ၾကတယ္ေလ။ အဲ့လိုုပဲ အဲ့လိုု ရံုုးစုုရပ္ေတြကိုု မီျပီးေတာ့ စားေသာက္ဆိုုင္တန္းေတြေပၚလာတယ္ အဲ့တာေတြနားမွာ ေန႔လယ္ ထမင္းစားခ်ိန္အမီေရာင္းတဲ့ လမ္းေလ်ာက္ ေရွာ့ပင္းဧရိယာေတြပါ ေပၚလာတာပဲ။ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ အံမယ္ ရံုုးတက္လူတန္းစားကလဲ မဝယ္မရွိဘဲေနာ္ ေန႔တိုုင္း ၾကိတ္ၾကိတ္တိုုး စည္းကား လူေတြမ်ား အဝယ္မ်ားေနၾကတာပါပဲ။ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ပဲေျပာရမလား။ ထားေတာ့။





ေၾကးသြန္းရုုပ္ေလးေတြပါ ဓါတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု႔ သက္သက္လုုပ္ထားေပးတယ္ထင္တယ္။ ဘာအထိန္းအမွတ္မွေတာ့ ဟုုတ္ဟန္မတူဘူး။ ကိုုယ္မသိတာလဲျဖစ္နိုုင္ပါတယ္ေလ။ သိုု႔မဟုုတ္ အီတလီ ျမိဳ႕ေလးနဲ႔တူေအာင္ လုုပ္ထားတာလားမွ မသိတာ ဥပမာ ကိုုယ္တိုု႔ မကၠစီကိုု သြားတံုုးက ဆိုု လမ္းေပၚမွာ အဲ့လိုု ဘာညာဘာညာ ေၾကးသြန္းရုုပ္ေတြ ခံုုေတြ မ်ားမွမ်ား။ အနုုပညာေပါ့။ ေျပာသားပဲ သူ႔အရပ္နဲ႔သူ႔ဇာတ္ပါဆိုု။ ေအာ္ ေမ့ေတာ့မလိုု႔ ေနာက္မွာ သတိထားၾကည့္................ ေတြ႔လာ?





ေတြ႔တယ္ေနာ္။ ဒီလိုု ခံုုတန္းေလးေတြလဲရွိတယ္။ ဟိုုဟိုုဒီဒီ ေလ်ာက္ပံုုရိုုက္ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ ဝယ္စရာေတာ့လဲ ေထြေထြထူးထူး မေတြ႔တာပါတယ္။ သူ႔ဆီမွာ ေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းအမ်ားစုု ဘန္ေကာက္ထဲမွာ ဝယ္လိုု႔ရတာမ်ိဳးေတြပဲ။ နိုုင္ငံျခားက လာတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းမွာပါ။ ေနာက္ျပီး အီတလီနဲ႔ ဆိုုင္တာမ်ိဳး ေရာင္းတာလဲ မေတြ႔ဘူး၊ တျခားနိုုင္ငံေတြမွာဆိုု အဲ့လိုုရွိတယ္ေလေနာ္။ တရုုတ္တန္းေရာက္ေနရင္ ဘယ္နိုုင္ငံက တရုုတ္တန္းျဖစ္ျဖစ္ တရုုတ္ပစၥည္းေတြကိုုေတြ႔ရမယ္။ ခုုေတာ့ ဒီလိုုမဟုုတ္။ ထားေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုုေနရာေလးေတြေတာ့ ၾကိဳက္တယ္၊ ပထမပံုုကိုုၾကည့္ တံတားေလးေလ ေအာက္မွာ ေရေတြလဲရွိတယ္။ ၾကည္ၾကည္ေလးေတာ့မဟုုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရပါတယ္ေလ။ ေနာက္ ဒုုတိယ ပံုုကိုုၾကည့္ မိုုက္တယ္ ေတြ႔လား အဲ့ေနရာကိုုေရာက္ဖိုု႔ အိမ္ၾကိဳ အိမ္ၾကားကေနတက္ရတာ တကယ့္ အီတလီလိုုပဲ သိုု႔ေသာ္ ညစ္ေတာ့ ညစ္ပတ္မေန။ ေနာက္ တတိယ ပံုုက ကြက္လပ္ကိုုၾကည့္ မိုုက္တယ္ေနာ္။ ဇိုုကိုုလိုု လိုုလိုု ဘာလိုုလိုုနဲ႔။





ခုုနက ကြက္လပ္ပဲ အန္ဂယ္မတူတာ ဓါတ္တိုုင္ကေတာ့ တူတူပဲေတြ႔လား။ ေကာ္ဖီေသာက္ေနၾကေသာ ေမာင္နဲ႔ ကိုုယ္။ ေဒၚသလင္းက အိမ္သာလားမသိဘူး ခဏသြားတာ ပံုုမွာ သူမပါဘူး။ ဟိဟိ။ စကားမစပ္ ဒုုတိယ ပံုုမွာ ေသခ်ာၾကည့္ပါ ကိုုယ့္လက္ကေလးေတြလွမွလွပဲေနာ္။ ျမန္မာနိုုင္ငံမွာ စိုုးစိုုးျပီးရင္ အလွဆံုုး ဟိဟိ။ သူကေတာ့ မင္းသမီးမိုု႔ အေလ်ာ့ေပးလိုုက္မယ္။





ဒါေတြကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကိုုယ့္လက္ရာ ပန္းပိုု႔ထရိတ္ေတြပါ။





တူတူညီညီ မ်ားၾကသည္................ပဲ..................





ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ပန္းပံုုေတြ။ အရင္ကလိုု ပန္းကဗ်ာေတြ ေရးခ်င္ေပမယ့္ ပန္းနာမည္မသိတာရယ္ အင္စပေရးရွင္း မရတာရယ္ေၾကာင့္မေရးျဖစ္ျပန္ဘူး။ ခက္တာပဲ ကဗ်ာ ေရးတယ္ဆိုုတာကလဲ ဖီလင္လာမွေလေနာ္။ အခ်ိန္မ်ားမ်ား နားရရင္ေတာ့ ေရးျဖစ္မယ္ထင္တာပဲ။





ဒါကေတာ့ ပါလီယိုု က ျပန္ထြက္လာပါျပီ။ ကားပတ္ခ္ မွာ ရိုုက္ထားၾကတာပါ။ ကားပတ္ခ္ကေတာ့ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းပါပဲ။ ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ အဲ့ေန႔က သီခ်င္းတပုုဒ္ ကိုုေတာင္ သတိရမိေသးေတာ့တယ္။

xxxxxxxxxxx....... ေနပူပူ ဆန္းေဒး ေန႔တေန႔မွာ ကြယ္.......ပါလီယိုုလမ္းထဲ ေလ်ာက္မိျပန္တယ္.............xxxxxxxxxxx





ေနာက္ေန႔မွာ ေခါဝ္ရိုုဝ္ အေၾကာင္းဆက္မယ္ေနာ္.......ဝုုိင္ျခံ အေၾကာင္းလဲ က်န္ေသးတယ္။ ေနာက္တပိုုင္းေတာ့ ထပ္ေမွ်ာ္အံုုး။


A Chen
10:22 AM
Friday
27th Jan 2012
Bangkok

ပါလီယိုု နဲ႔ ေခါဝ္ရိုုဝ္ သိုု႔ အလည္ တေခါက္ (၁)

ကဲ ဒီေခါက္ေတာ့ တီခ်မ္း ခရီးသြားတာေလးေတြ ေရးပါအံုုးမယ္ေနာ္။ အရင္ကလဲ အလုုပ္နဲ႔သြားတာ အေပ်ာ္သြားတာ ဘာဘာညာညာေရးတတ္ပါတယ္။ ပံုုေလးေတြလဲ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ေပါ့ေလ။ ခုုခရီးကလဲ သြားထားတာ ၾကာပါျပီ သူငယ္ခ်င္း အမႀကီးတေယာက္နဲ႔ (သူက ဒီမွာ ခရီးသြားေအဂ်င္စီ ေတြဘာေတြနဲ႔ အရႈပ္ေတြလုုပ္ အဲေလ အလုုပ္ေတြ လုုပ္ေနတဲ့သူပါ) သူ႔ကိုုပဲ စီစဥ္ခိုုင္းရတာပါ။ ကားေတြ ဘာေတြကအစေပါ့။ သူနဲ႔ ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေဒၚသလင္း ကိုုဆက္သြယ္နိုုင္ပါတယ္။ ဒီပိုုစ့္ကိုုလဲ သူ႔ဘေလာခ္ အတြက္ေရးေပးမယ္ ေျပာထားတာပါ။ ၾကာဆိုု လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ကတည္းကေပါ့။ နွစ္ကုုန္ပိုုင္းက်ေတာ့ ကိုုယ္လဲ အလည္ေတြလြန္ အလုုပ္ေတြရႈပ္နဲ႔မေရးျဖစ္ပါဘူး။ ၾကားထဲမွာ တျခားဟာေတြ စိတ္ပါတာေလ်ာက္ေရးေနတာလဲ ရွိေတာ့ ကိုုယ့္ ဘူဆန္ ခရီးေတာင္ ၂ ရက္ထဲနဲ႔ ရပ္ထားတာပါ။ အရင္ကေတာ့ ခရီးေတြ ထြက္ရင္ ေရးခ်င္တယ္။ ခုုေတာ့ ခရီးထြက္တာမ်ားလိုု႔ မေရးခ်င္ဘူး။ စိတ္ကလဲ ခက္ပါတယ္။ သူ႔အလိုုလုုိပါမွ ေရးလိုု႔ ထြက္တာကိုုးေလေနာ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၁ နွစ္ကုုန္ပိုုင္းကဆိုု နိုုဝင္ဘာကလဲ ဘန္ေကာက္မွာ ေရေတြႀကီးလိုု႔ ရံုုးက ၃ ပတ္ေလာက္ပိတ္တာနဲ႔ ကိုုယ္လဲ ခြင့္ေရာယူျပီးေတာ့ ရန္ကုုန္ျပန္ တာ ငပလီ နဲ႔ က်ိဳကၠထီးရိုုး ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္တခါ ဒီဇင္ဘာလ က်ျပန္ေတာ့ ေဟာ္လီးေဒးေတြ နဲ႔ ဆက္ျပီး တခါ ခြင့္ထပ္ယူ တလနီးပါး ျမန္မာျပည္ျပန္ ေတာင္ႀကီး အင္းေလး မန္းတေလး ထပ္ေရာက္ျပန္ပါတယ္။ အဲ့တာေတြလဲ ၾကံဳေတာ့ တင္တာေပါ့ေနာ္။ ေတာင္ႀကီး နားက အသစ္ထပ္မံေတြ႔ရွိတဲ့ သဘာဝ လႈိင္ဂူ ထန္စမ္းဂူ ဆိုုတာလဲ ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ခုုေတာ့ ၾကာလဲၾကာေနတာနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေရးေပးလိုုက္တာပါ။ ေဒၚသလင္းေရ ေရာက္ရာအရပ္ကေန ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္။ ေရးမယ္ဆိုုျပန္ေတာ့လဲ ပစ္စလက္ခတ္ မေရးခ်င္လိုု႔ ပံုုေတြျပန္ရွာ ျပန္စီ ေသခ်ာ ျပန္တင္ရပါတယ္။ ပံုုေတြ က မ်ားေနေတာ့ ပိုုစ့္ကိုု အပိုုင္းေလးေတြ ခြဲျပီးေရးမယ္ စိတ္ကူးတယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္သာ ဘတ္ၾကေပေတာ့ေနာ္။





ပထမဆံုုး သြားမယ္ေန႔ မနက္က အေစာႀကီးထျပီး လမ္းထိပ္ထြက္ေစာင့္ေနတာပါ။ ထံုုးစံအတိုုင္း ေဒၚသလင္းက ေနာက္က်ပါတယ္။ မနက္ေစာေစာ အိမ္ကေန ၈ နာရီေလာက္ထြက္ခ်င္တယ္ဆိုုတာကိုု ၉ နာရီေလာက္မွ ေရာက္လာပါတယ္။ ထားေတာ့။ ပံုုေလးေတြက ဆံပင္ညွပ္ထားခါစ ေမာင္ရယ္ ကိုုယ္ရယ္ေပါ့ (ကိုုယ္ကေတာ့ မညွပ္ထားေတာ့ ညွင္းသိုုးသိုုးျဖစ္ေနသလိုုပဲ အဲ့တာေတာင္ ဆီနဲ႔ ဖိထားတာ မမိုုက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ အျပင္မွာ ပိုုေခ်ာတယ္) ေနာက္ဆံုုးပံုုက အတူတူ အမွတ္တရ။ (စကားမစပ္ အမွတ္တရ ကိုု အမွတ္တယ လိုု႔ ေရးရင္ သိပ္မုုန္းပါတယ္ ေနာက္ ခ်စ္တရ္ တိုု႔ ဘာတိုု႔ ေရးရင္လဲ အယမ္းမုုဏ္းပါတရ္) ထားေတာ့။

ကိုုယ္တိုု႔ သြားတဲ့ေနရာ က တကယ္ေတာ့ ေခါဝ္ရိုုဝ္ (ေခါဝ္ဆိုုတာက ေတာင္ ရိုုဝ္ ဆိုုတာက ႀကီးတာကိုုေျပာတာ ယိုုးဒယားစကားနဲ႔ေပါ့ အဲ့ေတာ့ တိုုက္ရိုုက္ဘာသာျပန္ရင္ ေတာင္ႀကီးပါပဲ။ ကိုုယ္တိုု႔ သြားဖိုု႔ရည္ရြယ္ထားတာက အဲ့ဒီ က ေနရွင္နယ္ ပတ္ခ္ ေခၚ သဘာဝ လူေတြ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ထားတဲ့ ပန္းျခံ ကိုုသြားမွာပါ လမ္းမွာ ပါလီယိုု လိုု႔ ေခၚတဲ့ ေနရာကိုု ဝင္ပါမယ္။ အဲ့ဒီ ေခါဝ္ရိုုဝ္က နာခြန္ဝါခ်စီမ ျမိဳ႕နယ္ မွာရွိတာပါ နာခြန္နာေယာခ္ တိုု႔ ဆာရာဘူရီ တိုု႔ နဲ႔ လဲ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေတာင္ႀကီး (လိုု႔ပဲဆက္ေရးပါမယ္) ေနရွင္နယ္ ပတ္ခ္ က ယိုုးဒယားမွာ ဒုုတိယအႀကီးဆံုုး သဘာဝထိန္းသိမ္းဥယာဥ္ပါ။ စတုုရန္း ကီလိုုမီတာ ၂ ေထာင္ေက်ာ္ က်ယ္ပါတယ္။





ကဲ စထြက္ေတာ့မယ္ ဆိုုင္းဘုုတ္အျပာေလးေတြ႔တယ္ေနာ္ အဲ့တာ ကိုုယ့္အိမ္လမ္းထိတ္ပါ။ ဆိြဳင္း ေကာ္လစ္ လိုု႔အမည္တြင္ပါတယ္။ ဆိြဳင္းဆိုုတာ ဒီမွာ လမ္းသြယ္ကိုုေခၚတာေပါ့။ ဖရာထိုုင္း ဆိုုတဲ့ အရပ္ ရခ်ထီဝီ ျမိဳ႕နယ္ မွာ ေနပါတယ္။ ဒုုတိယ ပံုုကိုုၾကည့္ပါ ဆာရာဘူရီ ဘက္ကိုု ဦးတည္သြားပါတယ္။ ဆိုုင္းဘုုတ္ကိုု ေသခ်ာၾကည့္ရင္ေတြ႔မယ္ အယုုဒၶယဘက္ကိုု သြားတာနဲပ တဘက္တည္းပါပဲ။ လမ္းမွာသာ ျပန္ခြဲသြားတာပါ။ တတိယပံုုကေတာ့ ေဒၚသလင္းပါ သူက သူ႔ပံုုေတြ မထည့္နဲ႔ ေျပာပါတယ္။ တီကေတာ့ ထည့္မွာပဲ။





ပံုုမွာပါတဲ့ နာရီကိုုၾကည့္လိုုက္ပါ ထြက္ခြာလာတာ တနာရီ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိပါျပီ ေမာင္ကေတာ့ ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ေတာ့တာပဲ။ တတိယပံုုကေတာ့ လမ္းမွာ ရပ္ျပီး ကားလဲ ဆီျဖည့္ လူလဲ ဆီျဖည့္ပါ။ ေျပာခ်င္တာ တခုုရွိပါတယ္။ ယိုုးဒယားမွာ လူေတြ သြားလာေရး လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးေတြကြန္ျမဴနီေကးရွင္းေတြအကုုန္လံုုးကိုု အဆင္ေျပေအာင္ လုုပ္ေပးထားပါတယ္။ အမွန္က နိုုင္ငံတနိုုင္ငံမွာ အဲ့တာေတြက အဓိက က်တယ္လိုု႔ကိုုယ္ျမင္ပါတယ္။ အဲ့တာေတြ လုုပ္ေပးနိုုင္လိုု႔ ျပည္သူေတြ အဆင္ေျပရင္ နိုုင္ငံ တိုုးတက္ဖိုု႔ အစပါပဲ။ ယိုုးဒယားက အဲ့တာေတြသိပ္အဆင္ေျပပါတယ္။ လမ္းတေလ်ာက္ ဆီျဖည့္ဖိုု႔ ေနရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေနရာတိုုင္းမွာလဲ နားနားေနေန လူေတြအဆင္ေျပေအာင္ ၇-၁၁ လိုုမ်ိဳးဆိုုင္ေတြ ဘလက္ကင္ညြန္ လိုုဆိုုင္ေတြ S&P လိုုဆိုုင္ေတြ ရွိပါတယ္။ နားလိုု႔လဲ ရ ေရွာ့ပင္လဲ မလြတ္ေစရ။ ေရာင္းတဲ့လူလဲေရာင္းရ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။ ေရွာ့ပင္ဆိုုလိုု႔ ဒီနိုုင္ငံ က အစိုုးရက ေရွာ့ပင္ကိုု သိပ္အားေပးပါတယ္။ ကိုုယ္မွတ္မိတာေျပာအံုုးမယ္။ ခရီးပိုုစ့္ဆိုုေပမယ့္ ဆိုုင္ရာဆိုုင္ရာေနရာေတြမွာ နိုုင္ငံအေၾကာင္း ကိုုယ့္အျမင္ေတြလဲ ထည့္ေရးသြားပါမယ္။ ကိုုယ္ဒီေရာက္တာ ၃ နွစ္ရွိပါျပီ။ ပထမ တနွစ္ကေတာ့ သိပ္သတိမထားမိေသးပါဘူး။ ကိုုယ္လဲ သြားလိုုက္ျပန္လိုုက္ မ်ားေနတာနဲ႔ပါ။ ဒုုတိယ နွစ္မွာေတာ့ ၄ လပိုုင္းမွာ သူတိုု႔ အျဖဴအနီေတြ ျဖစ္ၾကေတာ့ သိေနပါျပီ။ အဲ့မွာ အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြျပီးေတာ့ အစိုုးရက ဘာလုုပ္ေပးလဲဆိုုေတာ့ ပိတ္ရက္ေတြအစားျပန္ေပးတာမ်ိဳး၊ အခြန္ေတြ ေလ်ာ့ေပးတာမ်ိဳး လုုပ္ျပီး နိုုင္ငံ့ အေရာင္းအဝယ္ကိုု ျပန္တက္ လာေအာင္လုုပ္ေပးပါတယ္။ စတာစတာေတြေပါ့။ တစြန္းတစ ေလ့လာမိတာေလးေတြပါ။ နိုုင္ငံေရးကိုု သိလွလဲ မဟုုတ္ပါဘူး။ ထားေတာ့။ ေတာ္ၾကာ သားစိုုးလိုု လူသိရွင္ၾကားေတာင္းပန္ေနရအံုုးမယ္ အစကတည္းက တီခ်မ္း
ဆိုုေစာင့္ၾကည့္တဲ့သူေတြက မ်ားေနတာ တခုုခုုမွားတာနဲ႔ ဝိုုင္းေျပာၾကမယ္ဆိုုတာခ်ည္းပဲ ေၾကာက္လိုု႔ေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ လာထားပဲ။





ေမာင္က ဘာစားတာလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ငါးလံုုးေၾကာ္ထင္တယ္။ တုုတ္နဲ႔ထိုုးျပီး ကင္တာလား ေၾကာ္တာလား တခုုခုုပဲ ကိုုယ္ကေတာ့ ဝက္သားေပါက္စီေလးစားတယ္။ ေနာက္ အိုုက္ခရမ္လဲ စားၾကေသးတယ္။ ေရေတြ ကြ်ဲရိုုင္းေတြ ဆက္လက္ရမယ့္ ခရီးအတြက္ ရိကၡာေတြ ဝယ္တယ္။





ေနာက္တခါ ထပ္ျပီး ခရီးဆက္ၾကရျပန္ပါတယ္။ ၾကည့္ပါအံုုး လမ္းခရီးက သာလိုုက္တာ လမ္းေတြဆိုုတာ ၁၀ လမ္းသြားေတြလား ၁၂ လမ္းသြားေတြလား ျဖဴးေနတာပဲ နိုုင္လြန္ကတ္တရာဆိုုတာ ကိုုယ့္နိုုင္ငံမွာ မဲမဲ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေနပူရင္ ေဘးကိုု ေပ်ာ္ထြက္တာမ်ိဳးပဲ ျမင္ဖူးတဲ့ ကိုုယ့္အတြက္ေတာ့ အရာရာဟာ အထုုးအဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲေလ။ ေအာ္ လမ္းကိုုဒီလိုုေကာင္းေအာင္လဲ ခင္းလိုု႔ ရတာလားေပါ့ေလ ကိုုယ္တိုု႔ နိုုင္ငံက လမ္းေတြက ေတာ့ ဘယ္အစိုုးရပဲ တက္တက္ ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏခဏ ျပင္ျပီး ျပန္ပ်က္လဲ ခဏခဏ ထပ္ျပင္လဲ ထပ္ပ်က္ ခဏခဏ ျဖစ္ေနတာပါလားေပါ့။ ရုုပ္ရွင္ သမားေတြ ေျပာသလိုု နည္းပညာ အားနည္းတာမဟုုတ္ပါဘူး ျမန္မာျပည္ကလဲ အင္ဂ်င္နီယာေတြအမ်ားႀကီးထြက္တာကိုုးေနာ္။ (စလံုုးေရာက္ကုုန္တာေတာ့ တဘာသာေပါ့) နည္းပညာအားနည္းတာ မဟုုတ္ရင္ ပစၥည္းပိုုင္းအားနည္းလိုု႔ေပါ့လိုု ရိုုးရိုုးေလးပဲ ေတြးထင္ခဲ့တာ ဆရာသမားတေယာက္ေျပာမွ ကိုုယ္လဲ ဟင္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ သူေျပာတာကေတာ့ ခဏခဏပ်က္မွ လမ္းျပင္လုုပ္သား ျမဴနီစီပယ္ေတြအလုုပ္ရွိမွာေပါ့တဲ့။ ေအာ္ အင္း.......ဟုုတ္သား ဟုုတ္သလိုုလိုုပဲ ေပါ့။ ထားပါ။ နိုုင္ငံေရး အေၾကာင္းသိပ္မသိပါဘူး။ မသိဆိုု လမ္းပ်က္တာ နိုုင္င့ေရးနဲ႔ ဘာဆိုုင္သလဲေနာ္။ မီးပ်က္တာလဲ မဆိုုင္ပါဘူးေပါ့ ခုုေတာ့ မီးပ်က္တာလဲလႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေျပာေနၾက လမ္းပ်က္တာလဲ ေျပာေနၾကေတာ့လဲ ေအာ္ ဒီမိုုကေရစီ နိုုင္ငံေရးနဲ႔ေတာ့ အဲ့တာေတြက ဆိုုင္မယ္ထင္ျပန္တာပဲေပါ့ေနာ္။ (အင္း နီးေတာ့ နီးေနျပီထင္တယ္) အိုု ဘာတဲ့ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုုပိုုင္ခြင့္ဆိုုတာ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရး အခ်က္ဘယ္ေလာက္ဆုုိလား..........ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီခရီးထြက္တဲ့ အေၾကာင္းပဲ ဆက္ေရးေတာ့မယ္ ကိုုယ္ကအဲ့လိုုပဲ ေတာင္ဆိုု ေျမာက္ေရာက္တတ္လြန္းလိုု႔ ။ ေတြ႔တယ္မွလား လူပ်င္းေတြကေတာ့ ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ေတာ့တာပဲ ပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာရမွန္းလဲမသိ အဲ့တာေၾကာင့္လဲ မတိုုးတက္တာေနမွာ။





ေဟာ......ေရာက္ပါျပီလမ္းမွာဝင္မယ့္ ပါလီယိုု ဆိုုတဲ့ေနရာ ဒီေနရာမွာ အဲ့ဒီ ပါလီယိုုေလ်ာက္လမ္း palio walking street သူက ခုုနက ဆာလာဘူရီ ဘက္ကိုုသြားတဲ့ လမ္းတဝက္ေလာက္မွာ ရွိတာပါ။ေခါဝ္ရိုုဝ္ (ေတာင္ႀကီး ေမ့မွာစိုုးလိုု႔) ဘက္ကိုုသြားလိုု႔ရွိရင္ အသြားမွာ ဝင္ရင္လဲရသလိုု အျပန္မွာ ဝင္ရင္လဲ ရပါတယ္။ လမ္းေပၚမွာပဲ ရွိတာပါ။ သိပ္လဲအထင္ႀကီးမေနၾကပါနဲ႔။ အမွန္ကေတာ့ ပါလီယို ေရွာ့ပင္း street လိုု႔ေျပာရင္ေတာင္ ပိုုမွန္မယ္။ သူက အဲ့ဒီေနရာ ကြက္ကြက္ကေလးကိုု အီတလီ ပံုုစံျမိဳ႕ငယ္ေလးတခုုလိုုလုုပ္ထားတယ္။ အေဆာက္အဦးေတြ လမ္းေတြ ကြက္လပ္ေတြ က အစေပါ့။ ေနာက္ သူက ေဆာက္ထားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူး။ အသစ္ေပါ့။ အရင္ကေတာ့ ဝင္ေၾကးေကာက္တယ္ေျပာတယ္။ ကိုုယ္တိုု႔ သြားေတာ့ ဝင္ေၾကးမေကာက္ေတာ့ဘူး။ ပံုုမွာျပထားတာ ေနာက္ဘက္ ကားပါကင္နားပါ။ ဝင္ေပါက္ကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ ဘယ္ဘက္က ဝင္ဝင္ရတယ္။ ေျမပံုုေလးေတြရွိတယ္။ You are here ဆိုုတာမ်ိဳးေလ။ ေရွာ့ပင္းေတြကေတာ့ အစံုုပါပဲ။ ေျပာရမယ္ဆိုုရင္ ပစၥည္းအမ်ားစုုက ဘန္ေကာက္နားက ခ်ပ္တူခ်ပ္မားကက္က နဲ႔ေတာင္တူေသးတယ္။ ဆူဗီးနီးယားေလးေတြ၊ အက်ၤီ အဝတ္အစားေတြ။ ေကာ္ဖီဆိုုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုုင္တန္းေတြရိွမယ္ မနက္ ၁၀ နာရီ ကေန ည ၁၀ နာရီ အထိဖြင့္ပါတယ္။ စတိုုးဆိုုင္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိျပီး စတားဘတ္ခ္စ္ ေကာ္ဖီဆိုုင္လဲရွိပါတယ္။ ခုုေနာက္ပိုုင္းမွာ အီတလီ လမ္းၾကားဆိုုျပီး နာမည္ႀကီးလာတာေပါ့။ သူက ထူးတာကေတာ့ ဓါတ္ပံုုရိုုက္စရာေနရာေလးေတြပါ လုုပ္ထားေပးတယ္။ စားသံုုးသူ ကိုုစြဲေဆာင္နည္းတမ်ိဳးေပါ့။ ျပီးေတာ့ သူက ေခါဝ္ရိုုဝ္ရဲ႕ ေအာက္လက္ရြာလိုု႔လဲ နာမည္ေပါက္ေသးတယ္။ အင္း.....ကိုုယ္သတိထားမိတာေနာက္တခုု။ ဒီက ဘန္ေကာက္အျပင္ဘက္က ျမိဳ႕ ေသးေသး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲ့လိုု outlet ဆိုုင္ေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဥပမာ ဖက္ထရားတိုု႔ ဖူးကက္တိုု႔ ဟြာဟင္တိုု႔လိုု ကမ္းေျခ ျမိဳ႕ေတြမွာ ရွိတတ္သလိုု ခ်င္းမိုုင္လိုု ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ မ်ိဳး မဲေစာက္လိုု နယ္စပ္ျမိဳ႕ေတြမွာလဲ ရွိတတ္တယ္။ ေဖာ္ရိန္နာမ်ားတာရယ္၊ export import မ်ားျပီး demand မ်ားလိုု႔လဲျဖစ္နိုုင္တယ္။ အဲ့ဒီ စက္ရံုုေတြမွာ လုုပ္ေနတဲ့ လူမ်ားစုုကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းစြာနဲ႔ သိသာစြာ ကိုုယ္တိုု႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြပဲေပါ့။ ကိုုယ့္အေတြ႕အၾကံဳအရေတာ့ ဒီက လူေတြက ကိုုယ္ေတြထက္ယွဥ္ရင္ အလုုပ္လုုပ္တာမွာ နည္းနည္းပိုုညံ့ျပီးေတာ့ ပ်င္းေပမယ့္ ဒီလိုု လုုပ္စားေနရာမွာက်ျပန္ေတာ့ ပိုုေတာ္ေနျပန္ေရာ္။ ဥပမာ လက္ျဖစ္ handy crafts ေလးေတြ၊ ေနာက္ ဒီလိုု မဟုုတ္တာကိုု အဟုုတ္လုုပ္ျပီး ေစ်းေရာင္းနည္းေလးေတြ ေတာ့ သူတိုု႔မိုု႔လိုု႔ စဥ္းစားတတ္ပေလ လိုု႔ ေျပာရမလိုုပဲ။ ဖတ္ထရားနားက ေရေပၚေစ်းလိုုဟာမ်ိဳး ဟြာဟင္က နွစ္တရာ ျမိဳ႕ေဟာင္း ဆိုုတာလိုုဟာမ်ိဳးေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ရိုုက္စားမွ တကယ့္ကိုု ရိုုက္စားပဲ ရေကာက္နဲ႔ေရာ ယပလက္နဲ႔ပါရိုုက္စားတာပါ။ ထားေတာ့။ သူမ်ားနိုုင္ငံ မေကာင္းေၾကာင္းေတြ သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး။ ကိုုယ့္နိုုင္ငံကလဲ မေကာင္းေတာ့။





အိမ္သာဆိုုင္းေလးေတြက မိုုက္လိုု႔ တကူးတက ကိုုရိုုက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္တခုုက အိမ္သာထဲက ဆိုုင္းပါ ျပင္သစ္လိုုပါေရးထားေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ အန္ပါထင္တယ္ ေဝါ့........ေနာက္တခုု ေျပာရမွာ ဒီကအမ်ားသံုုး အိမ္သာ အမ်ားစုုဟာ သိပ္သန္႔တယ္ဆိုုတာပါပဲ။ ေအးေလ သူတိုု႔ဆီမွာ ဗံုုးေတြဘာေတြမေပါက္လိုု႔ေနမွာေပါ့။ အိုုကိုုယ္လဲ ဘာေတြေျပာမိေနျပန္ပလဲမသိဘူး။ ထားေတာ့။ အိမ္သာက ဆိုုင္းဘုုတ္ေလးေတြလွတယ္ အိမ္သာလဲသန္႔တယ္ ဒီေလာက္ဆိုုရျပီ။





ဒါေလးေတြကေတာ့ ပန္းပံုုရိုုက္ရတာၾကိဳက္တဲ့ ကိုုယ့္လက္ရာေလးေတြပါ။





ပထမပံုုက နန္းညီအတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ပံုုကိုု ေကာ္ပီဆြဲထားတာပါ။ အလယ္ပံုုက အိမ္သာထဲက ပန္းခ်ီကားေလးပါ။ သေဘာက်လိုု႔။ အိမ္သာေလးက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ ပံုုေလးေတြနဲ႔ ဆိုုေတာ့ တကယ့္ကိုု နာမည္နဲ႔လိုုက္ေအာင္ တအိမ္လံုုးမွာ အသာယာဆံုုးေပါ့။ ေနာက္ဆံုုးပံုုကေတာ့ ျမင္ကြင္းက်ယ္နဲ႔ရိုုက္ထားတဲ့ ပံုုပါ။ ေမာင္နဲ႔ ဝင္ေပါက္ဘက္က တေနရာရာေပါ့။





ပထမပံုုက အိမ္သာနားကိုုသြားတဲ့ လမ္းၾကားေလးပါ။ ပန္းေတြနဲ႔ ေတြ႔လား ဘယ္ေလာက္သာယာေအာင္လုုပ္ထားသလဲ။ ေဘးပံုုေတြကေတာ့ ျမိဳ႕ငယ္ေလးနဲ႔ တူေအာင္လုုပ္ထားတဲ့ေနရာေလးေတြေပါ့။ ေအာက္မွာလဲ ပံုုေတြ ရွိေသးတယ္။ေနာက္ေန႔က်ဆက္ျပီး အားေပးၾက ၾကည့္ၾကအံုုး။


A Chen
2:03 AM
Monday
23th Jan 2012
Home
Bangkok