ရန္ျဖစ္ေဖာ္

ရန္ျဖစ္ေဖာ္

ကိုယ္တို႔တေတြ ဘ၀မွာ အျမဲတမ္း ခ်စ္တဲ့လူတေယာက္ ရွာေဖြေနၾကတယ္။ တျပိဳင္တည္းမွာပဲ ရန္ျဖစ္ဖို႔လူတေယာက္ရွာေနရတာနဲ႔ တူပါတယ္။
တခါက အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က အထီးက်န္စြာနဲ႔ ကိုယ့္ကို ေျပာျပဖူးတယ္
သူ႔ေယာက်္ားဆံုးျပီးကတည္းက ရန္ျဖစ္ခ်င္လို႔ေတာင္ ျဖစ္စရာအေဖာ္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။

ရန္ျဖစ္ေဖာ္ဆိုတာ ေျပာေတာ့သာလြယ္တာ တကယ္တန္းက်ေတာ့ ရွာရတာ မလြယ္ပါဘူး။

ဥပမာ….
တခ်ိဳ႕လူေတြက ကိုယ္တို႔ က သြားျပီးဖက္ျဖစ္ေနစရာ ကိုမလိုတာ ဒါက လယ္ဗယ္ မတူတာကိုေျပာခ်င္တာ
တခ်ိဳ႕က် ျပန္ေတာ့ ကိုယ္တို႔က သူတို႔နဲ႔ ရန္သြားျဖစ္ေနခ်င္စိတ္ကိုမရွိတာ
ဒါက်ေတာ့ ဥေပကၡာလို႔ေျပာရင္ရတယ္
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ ကို စိတ္လဲမပူဘူး စိတ္လဲမ၀င္စားဘူး ဘယ္လိုမွမေနလို႔ဘယ္လိုမွမေနတာေပါ့ေလေနာ္
သူတို႔ ရဲ႕ ျဖစ္ခ်င္းပ်က္ျခင္းေတြ အတြက္
“ဪ….” ဆိုတဲ့ အာေမဋိတ္ကေလးေတာင္ ကိုယ့္မွာမရွိ……….

ကဲ ရန္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေလးျပန္ဆက္ခ်င္တယ္

ရန္ျဖစ္ျပီးျပီ ဆိုရင္မ်ားေသာအားျဖင့္ ေပ်ာ္စရာ၊ ခ်စ္စရာ၊ ၾကည္နူးစရာ ကိစၥေလးေတြ ေနာက္ကေန လိုက္ျဖစ္လာတတ္တယ္
ဥပမာ……

• သူ႔ကိုေပြ႕ဖက္ထားခ်င္တာ
• သူ႔ရဲ႕ေကာင္းကြက္ေလးေတြကို ျပန္ျပန္ျမင္ေယာင္လာျပီး ကိုယ္ဆိုးတာေတြ ကို ကိုယ္ျပန္ေတြ႔လာရတာ
• သူ႔ကို ကိုယ္ အခုမွ ဒီေလာက္ထိခ်စ္ေနတာပါလား လို႔ ကိုယ္ကိုယ္ ကိုလဲ ပိုသိျမင္လာတာ
• ကိုယ္ဘ၀အတြက္ သူကအေရးႀကီးသလို သူ႔ဘ၀အတြက္ ကိုယ္ကလဲ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီး ဘယ္ေလာက္အေရးပါသလဲဆိုတာ ပိုသိျမင္လာတာ
• ျပီးေတာ့ ကို္ယ့္သိကၡာေတြ မာနေတြကို ေဘးမွာ ပံုခ်ျပီး ေတာ့ ရန္ျဖစ္တဲ့ ကိစၥမွာ ဘယ္သူမွားမွား ခ်စ္တဲ့စိတ္ေလးတခု ထဲနဲ႔ သူ႔ကိုေတာင္းပန္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာ ကို ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ သိျမင္လာတာ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။

တကယ္ခ်စ္တဲ့သူနွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ရန္ပြဲဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္းေနာက္တေခါက္ အစကေန ျပန္ျပီး အျပန္အလွန္ နားလည္သေဘာေပါက္လာေစတာပါ။ ဘ၀ရဲ႕အနွစ္သာရရွိတဲ့ေပ်ာ္စရာတမ်ိဳးေပါ့…………
အရသာရွိတဲ့ နားလည္မႈတမ်ိဳးလို႔လဲ ေျပာလို႔ရမယ္ထင္တယ္။

အသက္ကေလးေတြ ငယ္တံုးကေတာ့ ရန္တခါျဖစ္တိုင္း တို႔နွစ္ေယာက္ေတာ့ “ကြဲ” ၾကေတာ့မယ္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ ေတာ္ပါျပီ၊ ဒီေကာင္စုတ္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး၊ ျပန္လာေခၚၾကည့္ ေ၀ါနဲ႔လာပင့္ေတာင္ ျပန္မလိုက္ေတာ့ဘူး လို႔ ထင္ခဲ့ ေတြးခဲ့ၾကတယ္။

အသက္ေတြႀကီးလာေတာ့ မွ ရန္ျဖစ္ျခင္းဆိုတာ နားလည္ျခင္းတမ်ိဳး၊ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာ အသစ္ျပန္လည္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိျခင္းတမ်ိဳး ပဲဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နားလည္သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ ရန္ျဖစ္ေနျခင္းကပဲ တဦးရဲ႕တည္ရွိမႈ ကို တဦးျမင္သာထင္သာရွိလာေစတာ၊ တဦးနဲ႔တဦး ကြ်န္းကိုင္းမွီ ကိုင္းကြ်န္းမွီ ဆိုတဲ့ ျဖစ္တည္မႈ ကို နားလည္သေဘာေပါက္ ခံစား ျမင္ေယာင္တတ္ေစလာတာေလ။

အခ်င္းခ်င္း ဆဲဆို ေအာ္ဟစ္ျပီး ေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္ရန္ျဖစ္ရတာကလဲ တကယ္ခ်စ္တဲ့ နွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ေတာ့ ေဟာဒီ ေကာင္းကင္ႀကီး ေအာက္က တခုတည္းေသာ နွစ္ဦးတည္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ ရတဲ့ ခ်စ္အရသာပါ။ ဘယ္သူကမွ ကိုယ္ေလာက္သူ႔အေပၚနားမလည္သလို၊ ဘယ္သူကမွလဲ သူ႔ေလာက္ကိုယ့္အေပၚ နားမလည္နိုင္ပါဘူး။

ဘယ္ေလာက္ေသးတဲ့ကိစၥေလးျဖစ္ပါေစ တဘ၀ကို နွစ္ေယာက္ထဲနဲ႔တည္ေဆာက္ေနတဲ့ လူနွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ရန္အဆက္မျပတ္ ျဖစ္စရာ ေသးငယ္တဲ့အေၾကာင္းေသးေသးေလးေတြပါပဲ။

ေနာက္ဆံုးတေန႔ တေယာက္မရွိေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ မွ ရန္ျဖစ္ေဖာ္တေယာက္မရွိတဲ့ ဘ၀၊ ရန္ျဖစ္ေဖာ္တေယာက္ ဆံုးရႉံးရတဲ့ အျဖစ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့အျဖစ္လဲဆိုတာ ကိုယ္တို႔ နားလည္ လာၾကမယ္ေလ။

တီခ်မ္း
ေန႔လည္ ၁း၄၅ နာရီ
ဧပရယ္လ ၅ ရက္ေန႔ ၂၀၀၉ ခုနွစ္
ေနအိမ္
ဘန္ေကာက္။

မွတ္ခ်က္

ဤေဆာင္းပါးသည္ သူခ်စ္ကိုယ္ခ်စ္ ရွာယူထားသူ သူရဲေကာင္းမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ပါသည္ မိဘေပးစားတာ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လဲမသိ

မွတ္ခ်က္အတြက္ေနာက္ထပ္ မွတ္ခ်က္

ဤ အထက္ေဖာ္ျပပါ မွတ္ခ်က္ကိုမေက်နပ္လွ်င္ ၾကိဳက္သလိုသေဘာထားကြဲလြဲပါေနာ္
ဥပမာ… သူခ်စ္ကိုယ္ခ်စ္ရွာယူ မွ သူရဲေကာင္းဆန္တဲ့အခ်စ္လား? အခ်စ္စစ္လား? မိဘ ေပးစားျပီးခ်စ္သြားတာက်ေတာ့ေရာ?
ဘာညာ စသျဖင့္ ၾကိဳက္သလိုေတြး၍ ၾကိဳက္သလိုကြဲလြဲပါေလေနာ္


၀န္ခံခ်က္။ ။

အေခါက္ေပါင္း ၇၈ ၾကိမ္ေလာက္ၾကည့္ျပီးခဲ့တဲ့ ၾကည့္တိုင္းလဲထပ္ခါထပ္ခါ ငိုရတဲ့ တစ္ရႉးဘူး နဲ႔ေရခဲမုန္႔ အကုန္ဆံုးစံခ်ိန္ခ်ိဳးတဲ့ အသည္းနွလံုးကို ဖရဏာပီတီ ဂြမ္းဆီထိေစတဲ့ စိတ္နွလံုးကို ၾကည္နူးနွစ္သိမ့္ေစတဲ့ စတဲ့… တဲ့… ေပါင္းမ်ားစြာပိုင္ဆိုင္တဲ့ ရုပ္ရွင္ကားေကာင္းေလးတကား ပီအက္စ္ အိုင္လဗ္ယူ P.S. I love You ရဲ႕အဖြင့္ဇာတ္၀င္ခန္းရယ္၊ ေဒၚရီတာ နဲ႔ေျပာျဖစ္တဲ့ စကားေတြရယ္ ခုတေလာျဖစ္ ျဖစ္ေနရတဲ့၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့၊ ကိုယ္တို႔ နွစ္ဦးတည္းပဲ ဆိုင္တဲ့၊ ပိုင္တဲ့၊ စတဲ့ နာမ၀ိေသသနေလးေတြ အမ်ားႀကီးပိုင္တဲ့ စတဲ့ (ဒုတိယံမိ တဲ့ေတြအမ်ားႀကီး လာျပန္တဲ့…) ရန္ပြဲေလးေတြ ကိုအေျခခံျပီး ေရးပါတယ္။

ပီအက္စ္ အိုင္လဗ္ယူ P.S. I love You ရဲ႕ (သရုပ္ေဆာင္ေတြက မီလွ်ံေဒၚလာေဘဘီ Million Dollars Baby က ဟီလာရီဆြင့္ခ္ Hilary Swank နဲ႔ သရီးဟန္ဒရက္ 300 က ဂ်ရတ္ဘတ္တလာ Gerard Butler ပါ။ ရုပ္ရွင္ၾကိဳက္တဲ့ မမကြမ္ မၾကည့္ရေသးရင္ ညႊန္းခ်င္ ပါ တယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ တီ့စာဖတ္သူေတြအားလံုးကိုလဲ ဒီကားေလးေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီ၀တၳဳကိုေရးတဲ့ စာေရးဆရာမေလး စီစီလီယာေအဟန္ Cecelia Ahern က ဒီ၀တၳဳေရးတဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္က ၂၁ ပဲရွိပါေသးတယ္(တီ့ထက္နဲနဲပဲႀကီးတယ္ ခိခိ ဤကားေၾကညာစကားခ်ပ္))