ပင္လယ္၊ ေတာေတာင္၊ ေနမင္း၊ ဘ၀ နဲ႔ လူ

ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ တီခ်မ္း တေယာက္လက္ေဆာ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီတခါလဲ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ မယ္ဘုတ္နဲ႔ပါ။ အဲထူးတာေလးကေတာ့ ေနာက္ နွစ္ေယာက္ထပ္ပါလာတာပါ။
ေျပာျပပါမယ္။

ဒီလိုေလ………………………………..
တေန႔ေသာအခါ မွာ တီခ်မ္းက ဂ်ီေတာ့ခ္ ကေန ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္သူ႔မက္ေစ့ခ်္ ကိုကလိရမလဲလိုက္ရွာပါတယ္။ အဲမွာ ထံုးစံအတိုင္းအရင္ဦးဆံုးပစ္မွတ္ထားမိတာကေတာ့
မိုက္မိုက္ေလးေတြ တင္တတ္တဲ့ မယ္ဘုတ္ေပါ့။ သူကလဲျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီေန႔ က
ေတာ္ေတာ္ မိုက္တဲ့ စာေလးတေၾကာင္းတင္ထားပါတယ္ (မိုက္မွာေပါ့ သူေရးတာ မွမဟုတ္တာ ခိြ)။
ကဗ်ာရဲ႕ ပထမ ဆံုးအပိုဒ္ပါပဲ မွင္နီ နဲ႔ေရးထားတာပါ။
ျဖစ္ပံုက ဒီလိုေလ မယ္ဘုတ္ က ကိုတာရာႀကီးကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္ (တီ နဲ႔အတူတူပဲ)။
အဲေတာ့ သူက ကိုတာရာႀကီး ရဲ႕ အဆိုအမိန္႔ေခၚမလား တိုလီမုတ္စေလးေတြ ကို တင္တင္ထားတတ္တယ္။ တီက လဲ သြားသြားကလိတတ္တယ္။ အဲေန႔ ကလဲ မယ္ဘုတ္ တင္ထားတာ ကို တီက သူေရးတဲ့ဟာအထင္နဲ႔ သြားဖ်က္အဲ သြားဆက္ေရးပါတယ္။
တီ တပိုဒ္ေရးျပီးမွ သူက ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ့ မိုက္တယ္ တဲ့ ဒါေပမယ့္ အဲဒါငါေရးတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေသေရာ………………

အဲဒါနဲ႔ေရးကလည္းေရးျပီးေနျပီ၊ တီတို႔အားက်တဲ့ ကိုတာရာ ဆိုေတာ့ လဲ သူ႔စာ ကို တီ တို႔ေၾကာင့္ ပ်က္မသြားေစခ်င္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေရးမယ္ဆိုလဲေကာင္းေကာင္းဆက္ေရးဆိုျပီ ေျပာေနတံုးမွာပဲ မယ္ဘုတ္ေနတဲ့ ေရႊနိုင္ငံေတာ္ က နက္က် သြားပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းက အဲမွာ မွ စတာပါ။ ကံဆိုးသူက ေတာ့ ေမာင္ရွင္ အဲေလ မယ္ညီ ေပါ့။
သူကို တီ က အေတြးေကာင္းေကာင္း၊ ခရီေရးရွင္း (creation) ေကာင္းေကာင္း၊
(innovation) အင္နိုေဗးရွင္းေကာင္းေကာင္း နဲ႔ စာ ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ေရးလို႔ လူငယ္ေပမယ္ တီက ေလးစားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တီ က တီေရးထားတဲ့ အပိုဒ္ရယ္ ကိုတာရာ ရဲ႕ “ေအာ္” ပိုဒ္ရယ္ ျပျပီးေတာ့ ဆက္ခိုင္းပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မယ္ဘုတ္ျပန္တက္လာေတာ့ သူ႔လဲတပုိဒ္ကစ္ေစပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတပိုဒ္ကေတာ့ တီ ဖီးလ္လာလို႔ ထပ္ ထည့္တာပါ။ အစကေရးထားတာ က “ေမာင္မရွိတဲ့ ေႏြက ဟန္မလုပ္နိုင္ေအာင္ ပူတယ္ ခ်စ္ရတာ ဖိနပ္ပါးတယ္” ပါ။ ေနာက္သိပ္မၾကိဳက္တာနဲ႔ ထပ္ေျပာင္းပါတယ္။ “ေဘာင္မရွိတဲ့ေႏြကလဲ ဟန္မလုပ္နိုင္ေအာင္ ပူတယ္ လူျဖစ္ရတာ င၀က္ရွားတယ္” လို႔ေရးထားတာပါ။ အဲမွာ မယ္ညီ က င၀က္ နဲ႔ တြဲထားတဲ့ အဓါပၸါယ္ ကို နားမလည္ဘူးတဲ့။ ေျပာခ်င္တာ က လူျဖစ္ရတာ ပိုက္ဆံ ရွာရခက္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မတင္ခင္ မွာပဲ အယ္ဒီတာ ေဒၚညီ မၾကိဳက္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး ခုစာဖတ္သူေရွ႕ေမွာက္ေရာက္ေနတဲ့ ဗားရွင္းျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ပိုေတာ့ မိုက္သြားတယ္ ထင္တာပဲ။ “ေမာင္” အပိုဒ္က ေရးျပီးတီ လဲမၾကိဳက္ဘူး။ သဘာ၀အေၾကာင္းၾကားမွာ ေၾကာင္ေနတယ္ ထင္လို႔။ ဘာပဲေျပာေျပာ တီနဲ႔ ၀ါသနာတူ တဲ့ မယ္ဘုတ္ကိုေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ တီနဲ႔ သူ ကလိ လို႔ ဒီလိုဲ ကဗ်ာေလးေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာတာေပါ့။ စာဖတ္သူ မ်ားက လဲၾကိဳက္ၾက၊ အားေပးၾက တယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ ခုတပုဒ္ကိုလဲအားေပးၾကပါအံုးေနာ္။
(အံမေလး ဟဲစကားခ်ီးက တင္ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္ လက္ေညာင္းလိုက္တာေနာ္)

စာၾကြင္း။ ။ ဪ ေနာက္ဆံုးေျပာစရာ တခု က်န္ေနေသးတယ္။ ေခါင္းစဥ္ေပါ့ တီေတာ္ေတာ္ေခါင္းေခ်ာင္ သြားတယ္ စဥ္းစားရတာ မယ္ညီ ကိုကူစဥ္းစားခိုင္းေတာ့ သူလဲမထြက္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တီ က တီလုပ္ေနၾက ထံုးစံအတိုင္း ကိုတာရာ ရဲ႕ စာအုပ္ထဲက နည္းကိုသံုးပါတယ္။ ဘီ ေလးလံုးပါ။ သိခ်င္တဲ့ လူမ်ား ရွာဖတ္ၾက ပါ။
ခိခိ ေျပာျပဘူး သိခ်င္ရင္စာအုပ္၀ယ္ဖတ္။
အဲလိုနဲ႔ပဲ ဒီလိုကဗ်ာ နဲ႔လဲလိုက္တဲ့ေခါင္းစဥ္မိုက္မိုက္ေလးထြက္လာပါေတာ့တယ္။


ပင္လယ္ ေတာေတာင္ ေနမင္း ဘ၀ နဲ႔ လူ

အေရာင္မရွိတဲ့ ေရကလည္း
ပင္လယ္လုပ္ၿပီး ျပာတယ္ . . .
ေလာကၾကီးက မာယာမ်ားတယ္။
(ကိုတာရာ)

ေတာင္မရွိတဲ့ေျမက လည္း
ဟန္လုပ္ျပီး မာန္တယ္
ေတာအုပ္ႀကီးက ညာတာမ်ားတယ္
(တီခ်မ္း)

ေလာင္စာမရွိတဲ့ ေနကလည္း
အပူထုတ္ၿပီး စြာတယ္
သဘာဝႀကီးက အာဏာျပတယ္
(ညီညီ)

အျပန္မရွိတဲ့ လမ္းကလည္း
ဂလန္ဂဆန္လုပ္ၿပီး ၾကမ္းတယ္
ဘ၀က ေကြ႔ေကာက္တယ္
(မယ္ဘုတ္)

ေဘာင္မရွိတဲ့ ေႏြ ကလည္း
ဟန္မလုပ္နိုင္ေအာင္ပူတယ္
လူျဖစ္ရတာ မွားတယ္။ ။
(တီခ်မ္း)

ကိုတာရာ၊ နီညန္း၊ မယ္ဘုတ္ နွင့္ တီခ်မ္း တို႔
ပင့္ကူအိမ္ကြန္ယက္ေပၚတြင္
၃၁ ရက္ မတ္လ ၂၀၀၉ ခုနွစ္ က
ေန႔လည္ ၂း၃၀ ခန္႔အခ်ိန္တြင္ေရးသည္။