ခ်စ္ရတဲ့ ယူရီေရ…..

ခ်စ္ရတဲ့ ယူရီေရ…..

သတိရျခင္းမ်ားစြာနဲ႔စာေရးလိုက္ပါတယ္…….
နင္အိမ္ေထာင္က်သြားျပီၾကားတယ္ တကယ္လား? မယံုနိုင္စရာပဲေနာ္
ငါကဒီတစ္သက္နင္ လင္မယူေတာ့ဘူးမွတ္ေနတာ ေအးေလ
“ကီး” ခ်ိန္တန္ “ကီး” ၊ “ပြင့္” ခ်ိန္တန္ “ပြင့္” ေပါ့ဟာ။ ေကာင္းပါတယ္။

နင္ကဘာလိုလိုနဲ႔ ဘေလာက္တစ္ခုရဲ႕အထင္ကရ မမၾကီးျဖစ္ေနျပီေနာ္။
၀မ္းသာပါတယ္။
နင္စာေတြေတာ္ေတာ္ေရးျဖစ္လာတာပဲ။ တခါတေလ ငါစဥ္းစားမိတယ္။
ငါတို႔ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ မွာသာရွိေနေသးရင္ အခုလို
စာေတြဒီေလာက္ေရးျဖစ္ပါ့မလားလို႔ေလ။
နိုင္ငံျခားေရာက္မွာ စာပိုေရးျဖစ္တာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ အထီးပိုက်န္လာလို႔လား။
ပိုျပီး ဆက္သြယ္ေရးေကာင္းလာလို႔လား လို႔ေလ။ ေရာက္တတ္ရာရာေပါ့ဟာ။

နင့္အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းလဲဖတ္လိုက္ရတယ္။ လြမ္းစရာေလးေတြေနာ္။
ဘာလိုလိုနဲ႔ ငါတို႔တေတြ ခင္မင္လာၾကတာ ဆယ္စုနွစ္တစ္ခုထဲ၀င္လာျပီေနာ္။
ျပန္ေတြးမိရင္လြမ္းတယ္ဟာ။ ေအမီ တို႔ေရာ၊ ပုပု တို႔ ဟဟ တို႔ေရာ၊ မမၾကီးေရာ။

အဲဒီတံုးကေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္။ စိတ္လဲရႈပ္ရ။ ျပႆနာေတြလဲရွင္းရနဲ႔ေလ။
ဘယ္သြားသြားအေယာက္နွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိတယ္ေနာ္။ အင္း လြမ္းစရာေလးေတြ။

အခုေတာ့လဲ အိမ္ေထာင္ေတြက် (နင္ကအစ)၊ ကေလးေတြေမြး။
ဟူး…ဘ၀ေတြေျပာင္းသြားလိုက္ၾကတာေနာ္။ နင့္ရဲ႕အတက္အက်ေတြနဲ႔မတူေပမယ့္ ငါ့ရဲ႕အတက္အက်ေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါဘာေတြျဖစ္ခဲ့ ျဖစ္ခဲ့ အနားမွာအျမဲရွိခဲ့တဲ့နင့္ကိုေတာ့ေက်းဇူးတင္တယ္ သိလား။
ငါ့ကို M3 အထိ အမိုးေၾကာ္ေပးတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳေတြလိုက္ေပးတာမွတ္မိေသးတယ္။

ေနာက္နင့္ အိပ္မက္ထဲက ပန္းဆိုးတန္းေဘာတံတားၾကီးမွာ ငါ့ကိုနင္ဖက္ျပီးငိုတာေလ။
မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ အကယ္ဒမီ ေရွာ့ေနာ္။ မ်က္နွာကသာ စပ္ျဖီးျဖီးျဖစ္ေနတာ။

ကဲကဲေတာ္ေလာက္ျပီ သူငယ္ခ်င္းရယ္
ေနာက္အခ်ိန္ရမွ ထပ္ေရးပါအံုးမယ္

ခင္တဲ့
ေအာင္မ်ဳိး
၂ လပိုင္း၊ ၄ ရက္ေန႔။