ခ်စ္ရတဲ့ ကလိုကလူ ေလးေရ
မေန႔က ငါျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုထြက္ျပီး၊့ ၁၇ ထပ္အျမင့္
ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကေနျပီးေတာ့ ေန၀င္တာကိုေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္
သီခ်င္းေတြလဲ အက်ယ္ၾကီးေအာ္ဆိုျပီးေတာ့ေလ
တစ္ပုဒ္ျပီးေတာ့ ေနာက္ တစ္ပုဒ္……ေပ်ာ္လိုက္တာဟာ
သာယာလွပတဲ့ အနာဂတ္နဲ႔
ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးကိုငါပိုင္ေနသလိုပဲ
ဒါေပမယ့္ ငါအိမ္ထဲျပန္၀င္လိုက္တာနဲ႔ ပိုျပီးထူထပ္သိပ္သည္း တဲ့
အထီးက်န္မႈ ကိုခံစားလိုက္ရတယ္
အဲဒီေတာ့ တခါျပတင္းျပင္ကိုထပ္ထြက္ျပီးေတာ့ မႈန္တုန္တုန္ၾကယ္ေတြ ကိုၾကည့္ျပီး
သီခ်င္းေတြ ထပ္ တခါေအာ္ဆိုတာေပါ့ဟာ
ဆိုရင္းနဲ႔ အာေေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လို႔ လွ်ာေတာင္ ကြဲေတာ့မယ္ မရပ္ခ်င္ေသးဘူးေလ
မိုးအလင္းဆိုပစ္ခ်င္ေသးတာ။
ေမာလွျပီ။ ။
ျပတင္းေဘာင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး
ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးရဲ႕ မီးေရာင္ေတြကိုတခါေငးမိျပန္တယ္ စိတ္ထဲမွာနဲနဲ ေႏြးလာသလိုပဲေလ
ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးထဲမွာေတာ့ ‘‘အထီးက်န္သူ’’ ဟာ ငါတစ္ေယာက္ထဲ ဟုတ္မွာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္
အနည္းဆံုး ငါ့လို အထီးက်န္ေနတဲ့ ငေၾကာင္ေနာက္တစ္ေကာင္ေတာ့ ရွိရမယ္
ေဟာင္းေလာင္းၾကီးခံစားရတဲ့အခါ ေကာင္းကင္ၾကီးကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ သီခ်င္းေတြေအာ္ဆို..
မိုးလင္းတဲ့ အထိေပါ့
အင္း ဒီ ျမိဳ႕ေတာ္ ၾကီးထဲ မွာ သူ နဲ႔ ငါဘယ္ေတာ့မွ ဆံုမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုငါ ရင္းနွီးေနသလိုခံစားရတယ္
မိုးလင္းျပီဟ………..
သြားအိပ္ေတာ့မယ္ဟာ………….ေနာ္။ ။
ခိုကေလး
၄ လပိုင္း ၁၇ ရက္ေန႔။ ။
အရုဏ္ ၅နာရီ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment